Alþýðublaðið - 11.12.1919, Side 3

höfundur Mgbl.greinarinnar heflr
enga þekkingu á stjörnufræði, t. d.
t>ví sem hann segir um „allmerki-
lega plánetusamstæSu", er eigi sér
stað í þessum mánuði, að ónefndu
því, að Mgbl. kallaði pláneturnar
fastasljörnur um daginn!
Af því margir hafa lagt trúnað
á þennan heimsendisþvætting, skal
þess getið hér, að langsennilegast
er, að þessi Porta stjörnufræðing-
ur, sem þetta er haft eftir, hafi
aldrei verið til, heldur hafi ame-
ríska blaðið, sem fyrst flutti fregn-
ina, búið hann til, af því þess
þurfti með, til þess að gera fregn-
ina sögulegri og sennilegri, að
bera einhvern fyrir henni, og ekki
er sennilegt, að neinn, sem stjörnu-
fræði iðkaði sem vísindi, vildi láta
bendla sér við annað eins þvaður,
sem þetta heimsendisskraf.
Um daginn og vegini.
„Modern Astrology" heitir
rit enskra stjörnuspekinga, sem
birtir allar nýungar í stjörnufræði
og ýmsar hávísindalegar greinar
um stjörnufræði og stjörnuspeki.
Desemberhefti þessa tímarits er
nýkomið, og er þar ekkert minst
á,, að nokkrar stjörnur séu í nokk-
urri sérstakri afstöðu um þessar
niundir. Og ekki er þar minst
einu orði á blaðaskruraið ameríska,
um röskun sólarinnar eða spreng-
ingu. :
Pórarinn Guðmnudsson fiðlu-
leikari og kona hans voru með-
al farþega með Botníu. Þórar-
inn hefir verið utanlands sér til
heilsubótar og hefir tvisvar verið
skorinn upp. Yonandi nær þessi
efnilegi listamaður sér alveg eftir
Þenna langa lasleika.
Gnðlangur Jónsson lögreglu-
Þjónn er nú kominn á fætur, eftir
legu sína í taugaveiki. Hann hefir
iegið vestur í „Sóttvörn" og lætur
vel af vistinni þar. Hjúkrunar-
konan, ungfrú María Maack, segir
hann að sé mjög röggsöm og
utarfinu vel vaxin.
l>eikfélagið mun nú um helg-
ina íeika „Landafræði og ást*,
ALÞÝÐUBLAÐlÐ
eftir Björnstjeme Björnsson. Petta
leikrit hefir áður verið leikið, og
gerður að því góður rómur. Um
jólin byrjar Leikfélagið, að sögn,
að leika „Sigurð Brá“, eftir Johan
Bojer.
Kristnir menn ofsóttir! Morg-
unblaðið segir, að „kristnir menn
séu ofsóttir í Riga°. Einkennileg
fyrirsögn, en þó samræmi við
annað þar í sveit! Álíka viturlegt
væri að segja, að kristnir menn
hefðu verið ofsóttir í Belgíu eða
í öðrum ófriðarlöndum. Hingað til
hefir að eins verið talað um of-
sóknir kristinna manna meðal
heiðingja. En sumir virðast hálf-
ruglaðir í ríminu upp á siðkastið,
sbr. Morgunblaðið undanfarið. Eða
kannske það vilji halda fram, að
Rússar séu heiðingjar!
Koli konungnr.
Eftir Upton Sinclair.
(Frh.).
„Hvers vegna ferð þú ekki
burtu?“ spurði Hallur.
„Guð komi tilt Hvernig ætti
eg að komast héðan? Eg á móðir
og tvær systur".
„Og pabbi þinn?" Hallur frétti
að faðir Andys hafði verið
einn þeirra, sem skera þurfti í
parta, svo að hann næðist úr
námuopinu. Og nú var sonurinn
bundinn á sama bás, unz röðin
kæmi að honum að fara sömu
leiðina!
„Eg vil ekki verða kolagreftrar-
maðurl“ hrópaði drengurinn með
ákafa. „Eg kæri mig ekkert um
það, að verða drepinn*.
Og hann tók að spyrja Hall
nm það, hvað hann mundi geta
tekið fyrir, ef hann hlypi frá
fjölskyldu sinni og legði af stað
að kanná ókunna stigu. Hallur
reyndi að muna eftir því, hvar
hann hefði séð Grikki, hörunds-
blakka, með stór svört augu, í
þessu gósenlandi frelsisins, og
hann gat ekki gefið honum hærri
vonir en þær, að verða skóburst-
ari, eða vikadrengur á gistihúsi,
þar sem stór og feitur yfirmaður,
tók af honum alla drykkjuskild-
inga hans.
8
Andy hafði gengið i skóla og
lært að lesa Ensku, og kennarinn
hafði lánað honum bækur og
tfmarit með dásamlegum myndum
í. En nú stefndi hugurinn hærra,
nú þráði hann að sjá með eigin
augum, það, sem myndirnar voru
af. Nú stóð Hallur augliti til
auglitis við einn erfiðleikanna sem
forstöðumenn námanna áttu við
að stríða. Þeir söfnuðu saman
heilum flokki af auðmjúkum þræl-
um, sem tfndir voru úr tuttugu
til þrjátíu mismunandi þjóðflokk-
um, sem mansöldrum saman
höfðu verið þrælar. En vegna
hinnar heimskulegu hugmyndar
Ameríkana um sveitaskóla Iærðu
börn þessara manna að tala Ensku
— meira að segja að Iesa hanat
Svona urðu þau of góð til að
gegna hlutskifti sínu í lífinu, og
ekki þurfti meira, en að einn
umferða-boðberi slyppi inn — þá
var hreinasta helvíti við alt að
eiga. Þ?ss vegna var í sérhverju
námuhverfi annar „eldvörður".
Hans hlutverk var að gæta nám-
unnar fyrir annari tegund spreng-
ingar — ekki orsakaðri af vetn-
inu, heldur af sálum mannanna.
í þessu embætti var Jeff Cotton,
regluverndarinn í Norðurdal. Hann
var þó engan veginn á að sjá,
eins og hægt var að hugsa sér
mann í ,hans stöðu — hann var
grannur, og einhver göfgisblær
var á honum, og hefði hann verið
í kjól, hefði vel mátt taka hann
fyrir stjórnfræðing. En munnur
hans varð andstyggilegur, þegar
eitthvað var honum ekki um geð
og hann var vopnaður sexhleyptri
skammbyssu. Um handlegg sér
bar hann líka borða fullmegtugs
lögreglustjóra, og þegar JeffCotton
nálgaðist, varð versti óróaseggur
af sjálfsdáðum rólegur eins og
lamb. Svo reglan hafði ekki upp
á’^neitt að klaga í Norðurdal.
Það var að eins á laugardags
kvöld^eða sunnudagskvöld, þegar
þurfti að koma burtu, þeim sem
vorujfullir, eða á mánudagsmorg-
un, þegar átti að draga þá út úr
kofum sínum og reka þá, eins
og|hunda, til vinnunnar, að mað-
ur sá, hvernig „reglu" var haldið.
Auk Jeff Cotton og aðstoðar-
manns hans, Adams, sem báðir
höfðu band um handlegginn og
allir þektu, voru aðrir aðstoðar-
menn, sem höfðu ekkert band,