Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2012, Síða 49

færa þann hljóm yfir á bylgjulengd nútíðar.“43 Ritskýring hans öll dregur
enda dám af þessum orðum, því meginþungi liggur á því að túlka hinn
sögulega lærdóm inn í eigin samtíma, inn í veruleika hins kristna manns
og kirkjunnar um miðja síðustu öld.
Sigurbjörn tekur eindregna afstöðu gegn allri „afkóðun“ á texta
Opinberunarbókarinnar. Allar tilraunir til þess að leysa úr texta hennar eins
og dulmáli og spá þannig nákvæmlega fyrir um atburði, jafnvel tímasetn-
ingu efsta dags, eru dæmdar til að mistakast. Sagan er vitaskuld uppfull af
tilraunum manna til þess að tímasetja spádóma Opinberunarbókarinnar og
um þá átti Sigurbjörn eftir að segja í blaðagrein um það leyti sem verið var
að búa bókina til prentunar: „Eitt er það enn, sem er sameiginlegt öllum
þessum mönnum: Þeim hefur öllum skjátlazt.“44 í skýringarriti sínu áréttar
Sigurbjörn jafnframt þá skoðun sína ítrekað að Opinberunarbókin sé ekki
kirkju- eða veraldarsagan sögð fyrirfram af nákvæmni.45 Innsæi Jóhannesar
spámanns felur samt sem áður í sér afhjúpun á fortíð, nútíð og framtíð sem
ristir dýpra en dulmálslestur hvers konar:
Hann [Jóhannes] á að varpa ljósi opinberunar sinnar yfir það, sem yfir
stendur, en einmitt með því afhjúpast sagan eins og hún verður í stærstum
dráttum til endaloka. Dýpstu rök þeirra tíðinda, sem eru að gerast á líðandi
stundu, eru þau sömu og þau, sem innst inni búa undir atburðum allra tíma.
Sá, sem sér til botns í því, sem er að gerast, veit það, sem mestu varðar um
framtíðina.46
Svo virðist sem Sigurbirni hafi þótt rík ástæða til að færa rök fyrir slíku
viðhorfi til spádóma Opinberunarbókarinnar og Biblíunnar allrar. Það gerði
hann gegn málflutningi, sem hafði heyrst í íslensku samfélagi um nokkurt
skeið, þess efnis að spádóma Opinberunarbókarinnar væri unnt að heimfæra
á atburði líðandi stundar og efsta dags væri að vænta á komandi áratugum
eða árum. í Vísi þann 9. nóvember 1957 segir Sigurbjörn: „Hér á landi er
t.d. rekið aðgangssamt trúboð af hálfu s.n. „Varðturnsmanna“ eða „Votta
Jehóva“. Þeir hafa Biblíuna mjög á lofti og „skýra“ spádómana af mjög
miklu öryggi og oft í svæsnum árásaranda í garð allra, sem fylgja þeim
43 Sigurbjörn Einarsson, Opinberun Jóhannesar, 25.
44 Sigurbjörn Einarsson, „Biblían er ekki Krukkspá“, Vísir 19. okt. 1957, 4.
45 Sigurbjörn Einarsson, Opinberun Jóhannesar, t.d. 79-80, 133, 158, 172, 199-206.
46 Sama rit, 45.
47