Félagsbréf - 01.03.1962, Síða 46

38
FÉLAGSBRÉT
brú frá lífi til lífs, til lífs sem ei mannvitið skilur,
lífs, sem þú áttir frá eilífð, en ennþá dauðinn oss hylur.
Sannlega sú kemur stund, að vér sjáum, skynjum og reynum
endalaus ógrynni dýrðar, sem opnast ei dauðlegum neinum.
En dauðlegir eru þeir einir, sem ei vilja drottin sjá,
sem skortir vit til að vilja, og viljann: sigur að fá.
VI
Og hér get ég látið staðar numið. Hannes Hafstein varð ekki
langlífur á tímanlegan inælikvarða. Æska hans leið hratt og örlög
skömmtuðu honum nauman starfsaldur. Allt að einu varð hann
í tvennum skilningi það, sem ókunn völva spáði honum tvítugum
sveini úti í Kaupmannahöfn. Hann varð æðsti maður sinnar þjóð-
ar, eitt höfuðskáld hennar og höfuðforingi. Með lífstarfi sínu og
persónuleika stækkaði hann þjóð sína. Vér værum öll skemmra
á veg komin, ef hans hefði ekki notið við. Megi minning Hannesar
Hafsteins blessast þjóð vorri á ókomnum tíma.