Félagsbréf - 01.03.1962, Qupperneq 47

l*etla er eina sagan, sem til er cftir
Hannes Hafstcin, birt í Hcimdalli 1884.
Brennivínshatturinn
Gamansaga eftir Hannes Hafstein.
Kvöld eitt í septembermánuði undir rökkur gekk unglingsmaður suður
hjá spítalanum á Akureyri. Það hafði verið gott veður um daginn, kyrrt
og hlýtt, en seinni partinn fór að syrta til, og um þetta leyti var farið að
sh'ta úr honum nokkra dropa, og var mjög rigningarlegt. Fáir voru úti,
en nokkrar stúlkur voru þó nýlega gengnar suður fjöruna, og þó að þær
væru allar með stór sjöl. lrafði samt sézt, að þær voru prúðbúnar, því að
þær höfðu ekki getað stillt sig um, þótt dálítið ýrði, að lyfta við og við
frá sér sjölunum að franian, eins og stúlkum er títt, einkum þegar þær
eru í sparifötunum, lil þess að hagræða fellingunutn á brjóstinu, sjálfum
sér til hæginda og piltunum til ánægju. Allt var kyrrt, nema ómur barst
frá Bauk. Þar voru auk annarra gesta nokkrir danskir hásetar af haust-
skipunum að hressa sig. og tóku sér fleiri og fleiri bjóra, eftir því sem
þeir sögð’u af ergelsi yfir því, hvað bjór ga'ti bæði verið dýr og vondur
í einu.
Maðurinn gekk hægt suður fjöruna, hugsandi, og steig þungt. Hann
var að sjá liðlega tvítugur, meðallagi hár, en þrekinn, dökkhærður og
rjóður í andliti. kjálkabreiður, og tuggði tóbak. Hann var í nýrri, þykkri,
tvíhnejiptri duffelstreyju og hafði aðeins miðhnappinn hnepptan og mikið
í vösunum. Flibba hafði hann og rauða blöðku með glertölum og grá-
leitar buxur utan yfir vatnsstígvélum. Það var auðséð, að þetta voru
ekki hvundagsfötin, enda var hann á leiðinni í heimboð, á sömu leiðinni
og stúlkurnar höfðu verið, því að svo var mál með vexti, að frænka hans
ein suðrí „Fjörunni“, gömul kona, ekkja eftir pakkhúsmann einn, hafði
boðið nokkru ungu fólki, vinnukonum og ungum piltum til sín um
kvöldið, og átti að dansa, hafði hún sagt. Það var ekki að sjá, að hann