RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Qupperneq 37

FLUGUR
augun brún, nærri því svört, mild og
góðleg, en sögðu annars ekkert um
manninn. — Mjög vel, en látlaust,
klæddur, hraustlegur, sennilega í-
þróttamaður, sem hugsaði vel um
líkamlega hreysti, — maður sem lét
fara vel um sig og skorti ekkert af
þeim veraldarinnar gæðum sem þurfa
til þess að lifa góðu lífi, — sem kall-
að er. —
Einkennilegt! Ekki svo mjög, svar-
aði læknirinn, fremur þurrlega. —
Svo brosti hann ofurlítið, hallaði sér
áfram í stólnum og lyfti hrúnunum.
— Sjáið þér til, Bardal! Fullorðinn
sterkbyggður maður, sem ekki hefur
vanið sig á notkun tóhaks, getur orð-
iS óþægilega veikur af því að reykja
einn ágætan vindil, — eins og til
dæmis þennan fyrirtaks Havana, —
eða tvær, þrjár sígarettur. Og þá er
eðlilegt að þessar litlu skepnur þoli
það ekki. —
Sólin skein inn í stofurnar. Það
var hlæjalogn og angan af blómum
°g gróðri lagði inn um opna glugga
°g dyr, sem einnig stóðu opnar út á
svalir, en þaðan var þægilegur stein-
stigi niður í garðinn. — Og utan við
garðshliðið gljáði sólin á híl læknis-
ins.
Það er verst við þessa opnu glugga
°g hurðir, sagði húsbóndinn, að flug-
urnar komast inn, — eru svo heimsk-
ar, — hara til þess að deyja af eitr-
inu, sem við mennirnir þurfum til
þess að okkur liði bærilega. — Idann
hló lágt, — eða var það kannske
ekki hlátur, — því hann hrosti ekki.
RM
Læknirinn reis á fætur og gekk yfir
mjúkt teppið. Hinn maðurinn horfði
á hann, úr sæti sínu, meðan hann
gekk yfir stofuna. Óaðfinnanlegur,
þessi doktor, hár, grannur, fölur í
andliti, vel klæddur, varaþunnur, vel
rakaður, rólegur í fasi en þó ákveð-
inn. Þægilegur, vandræðalaus heims-
maður. — — Flugan skjögraði
þarna í gluggakistunni, yfirkomin og
úrvinda af tóbakseitrinu, — valt á
hrygginn, spriklaði dálitla slund og
hafði sig upp aftur, — en valt strax
aftur um. Enn spriklaði hún nokkra
hríð með lappirnar upp í loftið —
og gafst svo upp. Kreppti lappirnar
35