RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Qupperneq 63

JÖRÐIN, DAGURINN, NÓTTIN — ÉG
Öað var í dalnum, liiti var mikill
af sólu, og hann gekk eftir veginum
gegnum víngarðinn yfir landið með
feita Garakían, Pétri, Tobba og Rex
Foi'd.... Þeir voru á leið í sund
þennan sumardag. Svo var vatnið,
kalt og hreint, þeir köfuðu, þeir voru
naktir.
Hann mundi alltaf hvernig þeir
köfuðu.
Stkíðið hélt áfram og lauk með ó-
skiljanlegum hætti, hann hljóp gegn-
Urn bseinn og hrópaði: Friður, friður
• • • Stríðinu er lokið.
Hann dreymdi að eimreiðin færi
8egnum jörðina, og hann þráði fjar-
f*ga staði, vildi fara burt úr dalnum,
^f>r fjöllin og út að sjónum, fara til
ékunnugra borga, fjarlægra landa.
Hg hann sá stór skip — langt burtu
sá vítt um jörðina — sá til
1 Tperary . . . Hann var í járnbraut-
arlest á leið yfir fjöllin, einn, sautján
aia • • . svo var hann í bíl — nítján
ara __ gVQ j neðanjarðarlestinni í
New York .. . tuttugu ára ...
Snjórinn, lifandi mergðin . . . tutt-
ugu 0g eins ... dagur, nótt, jörð,
ann, hann sjálfur — aftur og aftur,
dagur, nótt, jörð, hann, hann sjálfur,
aftur og aftur, hann sjálfur, hann
*jálfur aftur og aftur ... Hann sat
1 Htlu herhergi og drakk ... tuttugu
°§ tveggja . .. og stúlkan sat hinu-
megin við borðið, hún horfði á
hann. Hann hafði þagað lengi, ef til
V r tíu mínútur, og drukkið ...
RM
Loks sagði hann. Að hverju varstu
að spyrja?
Hún hafði grátið . . . dagur og
nótt og svo þetta, spjall um allt og
ekkert, hann var þarna í annars
huga, hann var hann sjálfur . ..
Hann heyrði hana segja, John, tal-
aðu við mig . . . hvað ertu að hugsa
um? . . . jolm, hvað gengur að þér?
Hann sá sjálfan sig standa fyrir
framan húsið, grátandi . . . hann
heyrði stúlkuna tala til sín og segja
það sama aftur og aftur . . . John,
John er eilthvað að þér, hvað amar
að þér? . . .
En hún var að segja honum eitt-
hvað . . . eitthvað skemintilegt, eitt-
hvað, sem minnti hann á sjóinn í
draumum sínum, og að vera lifandi
. . . þessi stúlka er dásamleg, hugs-
aði hann . . . og hann fór að hlæja
og horfði í augu hennar og hló, hló
við lienni . . . Segðu mér það aftur,
sem þú sagðir . . . hann hitti hana
fyrst á almenningsdansleik . . .
Segðu mér það aftur, sagði hann
. .. ég skildi það ekki fullkomlega.
Hún fór aftur að tala og virtist
hrædd, hún reykti á meðan, það sem
hún sagði var að hún var komin tvo
mánuði á leið, og hann átti það, hún
var viss um, að það var hans ...
hún hafði verið með öðrum áður en
hún var með honum, en síðan með
engum, vildi liann trúa henni, hún
hafði ekki verið snert af nokkrum
síðan, og það eru liðnir fimm mán-
uðir, hún hafði verið honurn trú ...
vildi hann trúa henni? ... og nú
57