Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.2000, Side 21

UNGIMAÐURINN SEM KOM VARÐMANNIÁ ÓVART
- Jæja, sagði vörðurinn og skoðaði flugu í krók og kring. Ef maður
ber trélím á þessa flugu, þá er hún lfkast til búin að vera. Svona er
þetta. Venjulegt lím er nóg.
— Þú þarna gaur! kallaði ungur maður með gula hanska til varð-
mannsins.
Vörðurinn skildi strax að við hann var átt en hélt áfram að skoða
fluguna.
— Er ég ekki að tala við þig, eða hvað? æpti ungi maðurinn aftur.
— Sauður geturðu verið!
Vörðurinn kramdi fluguna með fingrinum og sagði án þess að
snúa sér að unga manninum:
— Hvað ert þú að æpa! Þú ættir að skammast þín. Heldurðu að ég
heyri ekki til þín. Óþarfi að öskra svona.
Ungi maðurinn dustaði af buxum sínum með hönskunum og
sagði hæversklega:
— Segðu mér, gamli minn, hvernig kemst maður héðan til himna?
Vörðurinn leit á unga manninn, kipraði annað augað og svo hitt,
klóraði sér síðan í skegginu, leit aftur á unga manninn og sagði:
— Vertu ekki að hangsa hér, komdu þér af stað.
— Fyrirgefðu, sagði ungi maðurinn, en mér iiggur á. Eg á meira
að segja herbergi frátekið þarna.
— Allt í lagi, sagði vörðurinn. Sýndu mér miðann þinn.
— Eg er ekki með miða, mér var sagt að mér yrði hleypt inn rétt
sisona, sagði ungi maðurinn og horfði beint framan í varðmanninn.
— Það er bara svona, sagði vörðurinn.
— Hvað finnst þér? spurði ungi maðurinn. Ætlarðu að hleypa mér
inn?
19