Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.2000, Side 39

Lebedév fór hann með uppáhaldssetningu sína: „Ég hefi þjáðst fyrir
föðurlandið og sprengt á mér lærin en ég held áfram að vera til fyrir
sannfæringarkraft minnar leyndu undirvitundar."
Asni geturðu verið! sagði Konstantín Lebedév. Aðeins hinn
FRJÁLSLYNDI maður gerir ættjörðinni hið æðsta gagn.
Einhverra hluta vegna skutu þessi orð djúpum rótum í sál
Alexejs Alexejevitsj og árið 1917 er hann farinn að kalla sig frjáls-
lyndan mann sem hefur mátt þola margt á lcerum sínum fyrir föðurlandið.
Alexej Alexejevitsj tók byltingunni með mikilli hrifningu, eins
þótt hann væri sviptur örorkubótum. Um stund sá Konstantín
Lebedév honum fyrir sykri, súkkulaði, niðursoðnu spiki og hirsi. En
þegar Konstantín Lebedév hvarf allt x einu og enginn vissi hvað
hafði orðið af honum, neyddist Alexej Alexejevitsj til að fara á
götuna að biðja um ölmusu. Fyrst rétti Alexej Alexejevitsj fram
höndina og sagði: „Gefið fyrir sakir Krists manni sem hefur fórnað
lærum sínum fyrir ættjörðina." En það skilaði engu. Þá skipti
Alexej Alexejevitsj á „ættjörð" og orðinu „bylting“. Það bar heldur
ekki árangur. Þá setti Alexej Alexejevitsj saman byltingarvísu og
þegar hann kom auga á mann sem hann taldi líklegan til að gefa
ölmusu steig hann skrefi framar, reigði aftur höfuðið og fór að
syngja með stolti og reisn:
Á götuvígjum mun ég mcera
menn sem ögra deyfð og vana.
Fyrir okkar frelsið kcera
flestir hljóta meiðsl og bana.
Og Alexej Alexejevitsj stappaði glæsilega niður hælum á pólska
vísu, rétti fram hatt sinn og sagði: „Gefið mér ölmusu, fyrir sakir
Krists." Þetta dugði og það kom varla fyrir að Alexej Alexejevitsj
hefði ekkert að éta.
3/
L