Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.2000, Síða 88

fyrir og hugsa upp refsingar handa þeim. Mér iíst best á að senda á
þá stífkrampa svo þeir hætti allt í einu að hreyfa sig. Foreldrarnir
koma þá að draga þá hvern til síns heima. Þeir liggja í rúmum
sínum og geta ekki einu sinni étið, vegna þess að þeir geta ekki
opnað munninn. Það er dælt ofan í þá næringu. Eftir viku líður stíf-
krampinn hjá en börnin eru svo aðframkomin að þau verða að liggja
heilan mánuð í rúminu. Svo fara þau að ná sér smám saman, en ég
sendi á þau annan stífkrampa og þau drepast öll.
Ég ligg með opin augun á legubekknum og get ekki sofnað. Ég
hugsa til gömlu konunnar með klukkuna sem ég hitti niðri í porti í
dag og það fer vel í mig að það voru öngvir vísar á klukkunni
hennar. En um daginn sá ég í forngripaverslun viðbjóðslega eldhús-
klukku og á henni voru vfsar í líki hnífs og gaffals.
Drottinn minn dýri! ég er enn ekki búinn að taka rafmagnsofn-
inn úr sambandi! Ég stekk á fætur og kippi út snúrunni, svo leggst
ég aftur á legubekkinn og reyni að sofna. Ég loka augunum. Ég er
ekki syfjaður. Vorsólin skín inn um gluggann og beinr á mig. Mér
er heitt. Ég fer á fætur og sest í hægindastólinn við gluggann.
Nú langar mig til að sofna en það ætla ég ekki að gera. Ég næ í
pappír og penna og fer að skrifa. Ég finn fyrir ægilegu afli inni í
mér. Ég var búinn að leggja þetta allt niður fyrir mér í gær. Ég ætla
að skrifa sögu um kraftaverkamann sem lifir á okkar dögum og
fremur ekki kraftaverk. Hann veit að hann getur gert hvaða krafta-
verk sem vera skal, en hann gerir það ekki. Hann er borinn út úr
íbúðinni, hann veit að hann þarf ekki annað en veifa fingri og hann
heldur íbúðinni, en það gerir hann ekki, hann flytur út auðsveipur
og býr í skúr fyrir utan bæinn. Hann getur breytt þessum skúr í
ágætt múrsteinshús, en hann gerir það ekki, hann heldur áfram að
búa í skúrnum og að lokum deyr hann án þess að hafa gert eitt
einasta kraftaverk um sína daga.
86