Ljóðormur - 01.06.1989, Side 19

Einar Ólafsson 17
Einar Ólafsson
Ljóð um mann og kýr
I nóttinni dimmri nóttinni þyrpast þær að þér kýrnar
votar granir þenra næstum óraunverulegar
og svo hrjúfar tungur þeirra
þú heyrir sjávarnið
og finnur lykt af þangi
reynir að slá þær á granimar en þá eru þær horfnar
þú heyrir fjaiiægan nið jökuláiinnar
og myrkrið er rofið af ljósum
rauður bfll ekur heiðina og hverfur
en óljós ilmur af brunnu bensíni
situr eftir í nóttinni
dimmri nóttinni
Ljóð um menn með særð brjóst
Þeir ganga berum fótum út í mýrina,
finna harðan gróðurinn undir iljum
og mjúka eðjuna þrýstast milli tánna
rauða af járni, lækurinn liðast djúpt
milli gróinna bakka, þeir ganga gilið
þar til ný útsýn opnast, nálgast bæinn,
ganga undir háspennulínunni og inn í verksmiðjuna,
mýrarauðinn hefur þomað á fótum þeirra,
skyrtan flakir frá særðu brjóstinu, færibandið
gengur látlaust undir háttbundnu staifi handanna.