Ljóðormur - 01.06.1989, Side 46

44 Federico García Lorca
Þar er þú fallinn ert og endanlega
eins og hver sá er lifði og dó á jörðu,
líkt og þeir dauðu allir öllum gleymdir
innan um kasir nafnleysingja margra.
Enginn þig kennir. Nei. En nú þér syng ég
nafnlausri framtíð óð um svip þinn tiginn,
lofgjörðaróð um skarpleik þinn og skilning,
brennandi þrá að drekka af vörum dauðans,
djúpstæða hryggð sem bjó í gáskans þori.
Hvenær mun verða alinn annar slíkur
Andalúsíu garpur, frækinn djaifur?
Eg syng hans glæsileik í línur daprar
og leiði hug að sorgarþyt ólífutijánna.
Karl Guðmundsson íslenskaði