Ljóðormur - 01.06.1989, Síða 58

56 T. S. Eliot
um megn að skynja guð og mann eins og forfeðumir gerðu.
Trúarbrögð, sem maður aðhyllist ekki lengur, er nokkuð
sem enn er hægt að skilja að vissu marki; en þegar trúarleg
tilfinning hverfur verða orðin, sem menn hafa notað til að
tjá hana, merkingarlaus. Eðlilegt er að trúartilfinningar séu
ólíkar í hinum ýmsu löndum og á ýmsum tímum, á sama
hátt og ljóðræn tilfinning. Tilfinningin er breytileg, einnig
þótt trúin, kennisetningin, haldist óbreytt. Þetta er hlutskipti
mannlegs Hfs, en það sem veldur mér áhyggjum er dauðinn.
Það er jafnlíklegt að tilfmningin fyrir ljóðlist og tilfínning-
amar sem em efniviður skáldskapar geti horfið hvarvema.
Það gæti ef til vill auðveldað sammna heimsins, og sumir
telja að það sé í sjálfu sér æskilegt markmið.
ey.þ. snaraöi