Ljóðormur - 01.06.1989, Blaðsíða 61

Þórður Helgason 59
mannsins — þeirri sátt sem hann nær við sjálfan sig og
heiminn — ef sátt skyldi kalla:
sátt
er annai' og þó eða einginn sem getur það
allsstaðar nærri fjæni
annariega sáttur við þennan heim skíts og stjama
Eins og raunar hefur þegar komið fram beitir Geirlaugur í
Itrekað talsvert vísunum ýmiss konar, til þjóðsagna og æv-
intýra og fomra sagna og er það engin nýjung í ljóðheimi
hans. Slíkum vísunum beith' hann til að bregða birtu á heim
okkar nútímamanna — sýna okkur veröld okkar' í skýrara
Ijósi. Verður ekki annað sagt en sú aðferð reynist vel í þessu
verki. Ljóðið pýramídar er gott dæmi um það:
pýramídar
hví reistu þeir pýramída
faróinn íbygginn
leit inn
lagði sig á bekkinn
hæddi myndimar á veggnum
bragðaði ávextina
valdi sér ambáttir
snýr lyklinum í skránni
grafarfnykurinn velkunnur
leiðist myndin sem hékk hjá ömmu
gleymist að búa um
mjólkin súr í ísskápnum
smurð orð í bókahillunni
hví reisa þeir pýramída
Hví reistu þeir faraóum pýramída þegar tilvera þeirra var
hvort eð er löngu fyrir dauðann pýramídatilvera? A sama
hátt er tilveru nútímamannsins lýst hér sem grafartilveru;
slíkum mönnum þarf ekki að taka gröf eftir dauðann.
Það er alkunnugt lesendum Geirlaugs að honum er tamt að
sleppa ýmsum merkingarsnauðum orðum, fornöfnum
gjama, samtengingum og sögnum og heldur hann sínu stiiki
hvað það varðar í ítrekað.
Séu ljóð Geiriaugs skoðuð í tímaröð er ljóst að þau hafa