Víkurfréttir - 15.12.1983, Blaðsíða 33

VÍKUR-fréttir
JÓLABLAÐ
en litla systir hans ætti að
leika apann. Elli dreif sig
niður í kjallara. Hann horföi
hugsi yfir draslið sem lá út
um allt. Þetta get ég notað
og þetta líka, hugsaði hann
með sjálfum sér. Síðan tók
hann til óspilltra málanna
um að byggja leiksvið. Þeg-
ar því var lokið kallaði hann
á systur sína. Sko, litla mín.
Þú mátt leika við mig í dag,
ef ég má mála þig svarta í
framan og klæða þig í apa-
búning. Já, góði bróðir.
Málaðu mig bara. Ég vil
leika apann. Elli sótti máln-
ingardós upp í hillu. Ooh,
ekkert til af svartri máln-
ingu. Jæja, ég nota bara
þessa grænu. Æ, já, nú
vantar apaþúning. Já, mig
vantar líka sundskýlu eins
og Tarzan er í.
Elli læddist upp á loft.
Hann leit inn í fatahengið.
Þarna var þessi fíni apabún-
ingur. Reyndar er þetta loð-
kápan hennar mömmu. En
hún notar þetta hvort eð er
bara einu sinni á ári. Bara
að fá þetta lánað smá stund.
En sundskýla fannst hvergi.
Reyndar var Tarzan í leður-
sundskýlu. Það stenduralla
vega í Tarzan-blaðinu sem
hann afi gaf mér um jólin.
Ella varð nú starsýnt á nýja
leðursófasettið í stofunni.
Hann læddist í kringum
það. Ég gæti nú skoriðsmá
pjötlu úr þakinu sem snýr
upp að veggnum, hugsaði
hann. Síðan skaust hann
fram og náði sér í hníf, skar
síðan stykki úr bakinu á sóf-
anum. Elli flýtti sér siðan
niður með búningana.
Hann hengdi leðurpjötluna
framan á magann á sér.
Síðan klæddi hann litlu
systur í loðfeldinn. Hann
var alltof stór. Ég verð að
stytta kápuna aðeins. Ég
sauma það barasta á aftur
með nýju saumavélinni
hennar mömmu. Þá sést
ekkert. Síðan klippti hann
stórt stykki neðan af káp-
unni.
Jæja, systir, þá erum við
tilbúin. Nei, annars, ég á
eftir að mála þig í framan.
Hann flýtti sér síðan að
sulla málningu framan í
systur sína. En þá skeði
óhappið. Litla systir fór aö
hágrenja. Ég sé ekkert með
augunum, grenjaði hún.
Síðan hækkuðu öskrin í
henni, þangað til mamma
og paþbi komu hlaupandi
niður í kjallara. Þau stóðu á
miðju gólfinu og störöu
steinhissa á börnin sín. Elli
sá sér til skelfingar að pabbi
hans fór að roðna og blána í
framan. Elli færði sig til dyr-
anna. Þegar hann var kom-
inn upp að þeim, stökk
hann út og hljóp beint af
augum eitthvað út í busk-
ann.
Þegar myrkrið var að
skella á um kvöldið, lædd-
ist Elli heim. Hann var orð-
inn kaldur og svangur.
Mamma, vældi hann inn um
dyrnar. Mamma, má ég
koma inn? Já, Elli minn. En
nú þurfum við pabbi þinn að
tala alvarlega við þig. Elli
gekk inn í stofu ásamt
mömmu sinni. Jæja, Elías.
Hvaöa afsökun hefurðu nú,
góði minn, drundi í pabba
hans. Jæja, hvað með það,
nú höfum við mamma þín
ákveðið að senda þig í sveit
til hans Láka frænda þíns.
Þú ferð með rútunni um
næstu helgi.
Elli svitnaði. Hann í sveit.
Það var bara staður fyrir
villingana. Hann var sko
enginn villingur. Hann hafði
heldur aldrei farið í sveit
áður. Og þar var allt fullt af
villidýrum. Þar voru stór
rándýr eins og hestar, belj-
ur og kjúklingar. Svo voru
kettir, hundarog rollulömb.
Elli reyndi í flýti að rifja upp
nöfnin á öllum þessum
óargadýrum sem hann
hafði lesið um í skólanum.
Annars var þetta ágætt,
hann væri þá laus við garg-
ið í pabba og grenjið í litlu
systur. Svo væri ofsalega
gaman að fara í rútu.
Kannski sæi hann indíána
sem ætluðu að ráðast á rút-
una. Eða voru indíánar bara
til í bíó? Nei, annars, það
voru örugglega indiánar á
leiðinni upp í sveit. Hann
var alveg handviss um það.
Elli hljóp léttur í spori inn i
herbergið sitt og byrjaði að
pakka saman.
4. KAFLI
Elli fer i sveit
Mamma, má ég taka
byssubeltið með mér? Það
koma örugglega villidýr og
indíánar og ég verð að verja
mig. Nei, Elías, ekkert svo-
leiðis meðferðis. OooH,
þessar mömmur. Senda
litla, saklausa drenginn
sinn varnarlausan með rútu
upp í sveit. Kannski er karl-
inn á rútubílnum svo sterk-
ur að hann geti hjálpað mér
að lúskra á indíánunum.
Elli minn, komdu nú.
Rútan fer bráðum að koma.
Elli stóð fyrir neðan inn-
ganginn í rútuna. Mamma
hans og litla systir stóðu við
hlið hans. Jæja, Elli minn,
nú er kveðjustundin runnin
upp. Þú manst það nú að
vera góður og þægur
drengur í sveitinni í sumar.
Já, mamma mín, sagði Elli.
Mamma beygði sig niðurað
Ella og smellti kossi á vanga
hans. Elli sneri sér undan
og þurrkaði sér um kinnina.
Alltaf að kyssa mann fyrir
framan annað fólk. Elli
stökk síðan léttilega upp í
rútuna, fann sér síðan sæti
við glugga, aftarlega í rút-
unni. Hann veifaöi síðan til
mömmu og litlu systur
þegar rútan rann af stað.
Jæja, Elías, nú ert þú einn á
ferð og nú er baraaðstanda
sig, hugsaði Elli með sjálf-
um sér.
Þegar rútan var komin
langt út fyrir bæinn, fór Elli
að skima eftir indíánum og
öðrum villidýrum. En þetta
var nú furðulegt. Engir indí-
ánar á ferli. Það var nú
kannski bara út af því, að
það var ekkert myrkur úti.
Svo var komin rigning. Indí-
ánarnir vilja örugglega ekki
vera úti i rigningu. Þá fer
nefnilega öll indíánamáln-
ingin af þeim. Það er ekkert
gott að vera að mála sig
aftur og aftur til þess að láta
rigninguna þvo það af sér.
Eftir þessar vangaveltur fór
Elli að geispa. Síðan sofn-
aði hann og svaf eins og
steinn þangað til rútan
stoppaði.
Stór og þrekinn maður
kom upp i rútuna. Hann leit
yfir farþegana í rútunni. Elli
leit líka í kringum sig. Allt
gamalt fólk, engir krakkar.
En þá er ýtt við honum.
Maðurinn stóð fyrir framan
hann. Ert þú Elías? Ha, já,
sagði Elli. Ég er hann Láki
frændi þinn. Komdu nú
með mér svo ég geti kynnt
þig fyrir heimilisfólkinu á
bænum, þar sem verður hjá
okkur í sumar.
5. KAFLI
Sveitalifiö
Elli hafði komið sér fyrir í
herberginu sínu, sem var
uppi á háalofti. Hann var að
hugsa um ferðina frá bið-
stöðinni þar sem hann fór
úr rutunni. Það var nú meiri
druslan sem hann Láki átti.
Ekkert hús yfir bílnum.
Enda hafði Láki kallað
faratækið traktor. Þeir eru
notaðir við heyskapinn,
hafði hann líka sagt. Ætli
það sé vont skap að vera í
heyiskapi? Kannski eru allir
sem búa i sveit i heyskapi í
staðinn fyrir að i kaup-
staðnum fara allir í fýlu
þegar ég geri eitthvað af
mér. Jæja, hugsaði Elli með
sér, best að koma sér út og
skoða fólkið á bænum.
Elli gekk um hlaðið á bæn-
um og leit í kringum sig.
Erða nú, hnussaði í honum.
Algjörir sauðir þessir
bændur. Nota svona stórt
hús undir gamalt gras.
Þegar pabbi slær blettinn
heima, lætur hann rusla-
kallana hirða grasið. Nei,
annars, kannski kemur
ruslabíllinn bara einu sinni
á ári í sveitina, svo það þarf
að geyma það einhvers
staðar. Elli hnyklaði auga-
brýrnar og varð hugsi á
svip. Ég gæti nu kennt þeim
gott ráð. Heima stelst ég
stundum til að kveikja í
gömlu grasi. Ég kveiki bara í
draslinu fyrir hann Láka
frænda. Elli trítlaði síðan
inn i bæinn og beint í eld-
húsið. Hann skimaði i kring-
um sig. Þarna var eldspýtu-
stokkur. Elli greip stokkinn
af borðinu og þaut út.
Hann tók strikið beint að
húsinu, sem var fullt af heyi.
Allt í einu heyrði hann mik-
inn hávaða. Hann leit við.
Kom ekki stærðarinnar
belja með horn á höfðinu á
harða hlaupum til hans.
Þegar beljan var að komast
að honum þá beygði hún
hausinn og síðan fann Elli
hvernig hann tókst á loft og
sveif í stórum boga inn um
stóra lúgu á heyhúsinu og
lenti mjúklega i heyinu fyrir
innan. Hann nuddaði var-
lega á sér afturendann. Jú,
hann var ekki slasaður, en
mjög aumur. Allt í einu
heyrði hann þrusk í heyinu
við hliðina á sér. Þá sá hann
sér til skelfingar að eitthvað
loðið villidýr var að búa sig
undir að ráðast á hann. Elli
tók undir sig stökk og sveif
út úr húsinu. Þar sá hann
Láka frænda sinn koma
labbandi. Láki, Láki, beljan
og villidýrið í heyhúsinu eru
að reyna að drepa mig. Ha,
hvað segirðu, Elli minn,
sagði Láki glottandi. Belja,
villidýr og heyhús? Nei, Elli
minn, í sveitinni köllum við
þetta naut, hund og hlöðu.
Skyndilega sá Láki eld-
spýtustokkinn í sveittri
hendi Ella. Hvað ætlar þú að
era við þetta, Elli minn?
g, ég ætlaði bara að
brenna þetta gamla gras
fyrir þig svo þú þyrftir ekki
að nota þetta stóra hús fyrir
það. Þá þurfa ruslakallarnir
ekki að koma og taka þetta í
burtu fyrir þig. Nú skellihló
Láki. Elli, þú þarft nú greini-
lega að fá tilsögn í sveita-
mennsku.
Næstu daga fylgdi Elli
Láka um allt og lærði heil-
mikið um sveitamennsku.
Hann fékk til dæmis að vita
það, að grasið er geymt í
hlöðunni svo kindurnar,
hestarnirog kýrnarhafieitt-
hvað að borða á veturna.
Siðan leið sumarið stórá-
fallalaust frá sjónarhóli Ella,
en Láki frændi var nú ekk-
ert að æsa sig upp yfir
svona smáhlutum eins og
að traktorinn færi hjálpar-
laust af stað og ofan i
áveituskurð. Eða þótt belj-
urnar hefðu verið reknar
svo hratt heim eitt kvöldið,
að oll mjólkin hafði lekið úr
þeim. Eða þegar Elli
gleymdi að loka hliðinu eitt
kvöldið og um morguninn
var allur matjurtagarðurinn
upp étinn. Svona mætti
lengi telja.
En nú kom að því að Elli
færi heim Láki fylgdi Ella
að rútunni. Þegar Elli steig
upp í rútuna sagði Láki
frændi hans við hann:
,,Jæja, félagi, nú hefur þú
verið hjá mér eitt sumar.
Hvað segir þú um að koma
aftur næsta sumar? Júhú,
hrópaði Elli upp. Má ég bara
ekki koma strax? Eða á
morgun, þá losna ég við að
fara í skólann? Nei, Elli, þú
átt að fara i skóla í vetur, en
þegar þú kemur næsta vor
máttu velja þér lamb til að
eiga. En bara ef þú lofar mér
þvi að vera góður drengur í
vetur og láta asnaprikin þín
vera i vetur. Já, ég lofa (dvi,
sagði Elli hátíðlega. Siðan
rann rútan af stað og það
síðasta sem Elli sá af sveit-
inni var Láki frændi, sem
veifaði á eftir rútunni.
Endir.
Elli
Sendum öllum
Suðurnesjabúum
bestu jóla- og nýársóskir
Þökkum viðskiptin á árinu.
TOMMAHAMBORGARAR
Hafnargötu 54 - Keflavík
NJARÐVÍK
Útsvör og
aðstöðugjöld
5. og síðasti gjalddagi útsvara og aðstöðu-
gjalda var 1. desember sl.
ATH: 30. desember er eindagi 5. greiðslu
útsvara og aðstöðugjalda.
Bæjarsjóður - Innheimta