Víkurfréttir - 15.12.1983, Síða 52
JÓLABLAÐ
VÍKUR-fréttir
mér Ijóst, að ég haföi haldið
aö Al-Anon félagsskapur-
inn mundi brátt leysa allan
minn vanda. Ég bjóst við að
fá lausnina á mínum vanda-
málum þarna með góðum
ráðum og klapp á kinn. En
það var nú eitthvað annað.
Ég hélt að ég væri þarna til
þess að „kenna" manninum
minum að drekka eða
hætta, en það kom eins og
þruma úr heiðskíru lofti, að
ég væri komin til þess að
gera eitthvað fyrir sjálfa
mig. Þetta var ægileg upp-
götvun. Það var ekkert að
mér, ekki drakk ég, ég var
heilbrigð. Næsta mál var
öllu verra. Aö drykkjuskap-
ur manns míns væri sjúk-
dómur Þaö lá við að ég
hætti við allt saman. Sjúk-
dómur, þetta hafði ég aldrei
heyrt. Ætlaði einhver að
fara að segja mér, að svona
ræfilsháttur væri sjúkdóm-
ur?
Sem betur fer náði skyn-
semin tökum á mér og yfir-
vann hrokann. Ég ákvað að
fara á námskeið hjá áfeng-
isvarnadeild Heilsuvernd-
arstöðvarinnar, svokallað
fjölskyldunámskeið. Fyrsti
fyrirlesturinn þarfjallaði um
sjúkdóminn alkóhólisma.
Siðan tók hver fróðleikur-
inn við af öðrum og brátt
kom að þvi aö ég skildi, að
það var ekki síður ég sem
var hjálpar þurfi en maður-
inn minn. öll fræðslan
beindist að því að breyta
sjálfri mér til hins betra, sjá
galla mina og kosti, endur-
meta sjálfstæði mitt og rétt,
gera mig ábyrga fyrir sjálfri
mér, m.ö.o. hætta að kenna
öðrum um hvernig fyrir mér
var komiö. Ég er sjálf ábyrg
fyrir lífi minu og ég tek á mig
afleiðingar gjörða minna.
Á þessu námskeiði, sem
tekur 4 vikur, fékk ég fleiri
kjaftshögg en ég hafði áður
komist í tæri við. Að breyta 1
sjálfri mér - ég sem hafði
verið svo góð, bjargað öllu,
staðið mig svo vel, kyngt
alls konaróþverra, látið nið-
urlægja mig, - gat það raun-
verulega átt sér stað, að ég
væri ekki algóð. Alla tíð
hafði ég einblínt á drykkju
manns mins, galla hans, að
mínu mati átti hann enga
kosti. Allar gjörðir hans
voru að mínu mati alrangar
og vitlausar, hann átti eng-
an tilverurétt. Hann var
veikur af sjúkdómi, sem
hann kaus sér ekki og e.t.v.
er það erfiöast við þennan
sjúkdóm, að sá sem meö
hann gengur er sá allra síð-
asti til að sjá hann eða við-
urkenna.
Á skömmum tima varð
mikil hugarfarsbreyting hjá
mér. Ég fór að horfa á sjálfa
mig í staö þess að einblína
alltaf á hann - og ekki leið á
löngu áður en ég var svo
upptekin af að betrumbæta
mig, að lífið fór að hafa ein-
hvern tilgang á ný. Ég fórað
skoða börnin mín. Hvað var
langt síðan ég hafði gert
það? Hvar höfðu þau verið
öll þessi ár? Hvað héldu þau
- hvernig hafði þeim liðið?
Gat verið að ég hefði gleymt
þeim? Mér varð Ijóst, að i
öllu minu píslarvætti, þar
sem allt snerist um aum-
ingja mig, höfðu þau orðið
útundan. Hvernig ætli það
sé að heyra aldrei eitt ein-
asta blíðuorð milli foreldra,
mamma alltaf í æstu skapi,
pabbi aldrei heima, mamma
er alltaf að skamma pabba,
pabbi er fullur - þau eru
bæði vitlaus. Skömmu áður
hafði ég haldið að þeim liði
vel og væru í fullkomnu
jafnvægi. Hvar höfðu for-
eldrar mínir og vinir verið
síðastlin ár? Hvernig skyldi
þeim líða? Það var annars
nokkuð langt síðan ég hafði
haft samband við mína
gömlu góðu kunningja. Það
voru m.a. svona ótal marg-
ar hugsanir, sem þyrfti að
sinna. Ég varð að læra að
bera aftur virðingu fyrir
sjálfri mér, manninum mín-
um og börnum.
Ennfremur lærði ég fljót-
lega að skilja, að ég ber
enga ábyrgð á hegðun
alkóhólistans - ég get
aðeins boriðábyrgðá minni
eigin hegðun. ( áraraðir
hafði ég skammast mín fyrir
hegðun hans, sérstaklega
ef við vorum á mannamót-
um. Ég ætlaði niður úr gólf-
inu úr skömm vegna fram-
komu hans og drykkju.
Hvers vegna hafði ég verið
að eyða allri þessari orku í
alkóhólistann? Ekki átti ég
sök á þessari hegðan. Mér
var algjörlega frjálst að
foröa mér, ef ég fann til
óþæginda, eða þá að sætta
mig við þau. Þetta gat eng-
inn ákveðið fyrir mig - ég
sjálf var nú fær um að taka
mínar eigin ákvarðanir. Er
ekki nær að eyða orkunni i
að breytasjálfum sérog láta
aðra i friði?
Almenningsálitið hafði
alltaf haft mikið að segja í
mínum huga. Hvað hugs-
aði fólk, hvernig talaði fólk
um okkur o.s.frv.? Þarnafór
einnig heil orkulind til spill-
is. Af hverju látum við það
skipta okkur svo miklu
máli? Almenningur er ekki
fullkomnari en ég og því
skyldi ég hlusta eftir áliti
hans. Við verðum að gera
okkur Ijóst, að við erum ekki
að lifa samkvæmt því, sem
einhverjum úti í bæ finnst
eða heldur, við erum að lifa
okkar eigin lífi. Hins vegar
lærum við að bera full-
komna virðingu fyrir skoð-
unum annarra og okkar
eigin skoðunum."
Þegar ég bað þig að segja
mér frá lifi þinu með alkó-
hólista, sagðist þú vera gift
VIRKUM alkóhólista. Hvað
þýöir þaö?
„Sjúkdómurinn alkóhól-
ismi er ólæknanlegur. Það
er hins vegar hægt að halda
honum niðri með meðferð,
sem felst í algjörri hugar-
farsbreytingu. Til þess að
árangur náist verður sásem
við vandamálið á að stríða,
að viðurkenna vanmátt sinn
gagnvart áfenginu, sem
sagt, hann verður sjálfur að
játa að hann eigi við vanda-
mál að stríða og biðja hjálp-
ar. Á meðan hann hefur
ekkert gert í sínum málum
er hann kallaður virkur
alkóhólisti, en sá sem hjálp
hefur fengið verður alltaf
alkóhólisti, þar sem sjúk-
dómurinn er ólæknanleg-
ur.“
Eftir að hafa hlustað á
sögu þina virðist nokkuð
greinilegt, að þessi sjúk-
dómur snerti ekki aðeins
þann, sem við hann á að
striða. Er þarna komin skýr-
ingin á þvi, að alkóhólismi
sé fjölskyldusjúkdómur?
,, Já, ég hefi reynt að segja
Utvegsbanki
íslands
Keflavík
sendir uiðskiptauinum sínum
á Suðumesjum
bestu óskir um gleðileg jól,
gott og jarsœlt komandi ár,
með þökk fgrir uiðskiptin á árinu.
Verslunarbanki
íslands hf.
Útibú - Keflavík
óskar uiðskiptauinum sínum og
öðrum Suðurnesjamönnum
gleðilegra jóla
og farsæJs komandi árs,
og þakkar uiðskiptin á rinu
sem er að líða.