Fréttabréf - 01.04.1992, Blaðsíða 11

alla þessa vinnu á blað sem leggja átti til grundvallar sameiginlegrar
yfirlýsingar ráöstefnuþátttakenda.
Mikið var rætt um nauðsyn þess að til væri upplýsingabanki
um allar kvennahreyfingar sem til væru á riorðurlöndum og tók einn
af norsku þátttakendunum það aö sér. Stofnaöur var vinnuhópur um
EB, en meirihluti þátttakenda var á móti aöild rioröurlanda aö banda-
laginu. Nordisk Forum i Turku 1994 var augsýnilega stóra tilhlökkun-
arefnið, en sjálfri finnst mér sem þaö sé að ýta vandamálunum á
undan sér að bíða eftir kraftaverkum þar.
Konumar á ráöstefnunni fóm varlega í gagniýnina og ekkert
kom þar upp sem gat fengið augabiýr til að lyfta sér. Þaö er líka
munur á þeim raunveruleika sem er okkar hvunndagur hér, nefnilega
aö lifa af, þrauka. Hiö sama má segja um hinar konumar sem búa á
öömm útköntum,- Færeyjum og Horöur-Horegi t.d. Viö ræddum um
ráöstefnu fyrir eyjakonur, því þær ættu sameiginleg vandamál sem
hinar ættu ekki. Ráöstefnan á Egilsstööum í sumar fyrir færeyskar,
grænlenskar og íslenskar konur er af þeim toga.
Minn vinnuhópur lagði fram nokkur ný boöorö sem eiginlega
em antiboöorö:
Þú skalt ekki sýna vegabréf þitt á Noröurlöndunum þegar þess er
krafist. (Útlendingaeftirlitið í Svíþjóð biður alla nú orðið um vegabréf,
líka Svía, og ég lenti sjálf í rimmu þegar ég neitaði aö sýna mitt.)
Þú skalt ekki kaupa árstíöabundna framleiöslu á röngum árstíma.
(Boröaðu ekki jarðarber ájólunum.)
Þú skalt sækja um pólitískt hæli í ööm landi sem ekki er í EB ef
heimaland þitt gerist aöili.
Þú skalt ekki taka viö óþarfa umbúöum í verslunum. (Sumum vömm
er fyrst pakkað í plast, síðan í pappír og síöast í pappa.)
Þú skalt ekki láta þig hafa þaö aö vera inni viö á kvöldin og nóttunni
vegna hræöslu viö kynferðisafbrotamenn, (ef þig langar út á annaö
borö).
Láttu aldrei tmfia þig.
Eftir á aö hyggja var meira gaman en gagnlegt að taka þátt í
ráðstefnunni. Á sjálfri ráðstefnunni var allt vel skipulagt, en nú hafa
tveir mánuðir liðið og endanleg niðurstaöa hefur ekki borist enn.
í framhjáhlaupi finnst mér líka merkilegur munur á því hvem-
ig er tekiö á móti langvega gestum. Við endasendumst suöur á völl
eftir útlendingunum okkar og bemm þá á höndum okkar, en eins og
ein vinkona mín sagöi um daginn, en hún var beöin um að halda
nokkur erindi í Kaupmannahöfn: Væri kona ekki framtatósöm og vön
aö bjarga sér sjálf, þá sæti kona enn á Kastrup. Og sjálf væri ég
líklega enn á Arlanda. Guörún GísladótUr.
11