Fréttabréf - 01.07.1992, Blaðsíða 2

mest milli áranna 1989 og 1990 eftir aö taxtakaup og innbyrö-
is staöa launafólks var fryst meö svokallaöri þjóöarsátt. Á
þessu tímabili færöist tæpur milljaröur frá telyulægri hópi
launafólks til þess teKjuhærri. Þaö má því færa þung rök fyrir
því, aö frysting taxtalauna hafi í raun aukiö svigrúm atvinnurek-
enda til aö hækka laun hinna tekjuhærri, sem eru í aöstööu til
aö gera einstaklingsbundna samninga um kaup sitt og Kjör.
Því hefur veriö haldiö fram, aö viö núverandi aöstæöur í
íslensku efnahagslífi eigi hvorki né megi gera kerfisbreytingar á
því tvöfalda launakerfi, sem viögengst hér á landi. Þingflokkur
Kvennalistans er ósammála þessu og teiur slíkar breytingar
bæöi mikilvægar og tímabærar einmitt núna, ef takast á aö
draga úr launamun í íslensku samfélagi, ekki síst milli karla og
kvenna. Tvær af hverjum þremur konum taka laun samkvæmt
töxtum verkalýösfélaga, en aöeins einn af hverjum þremur
körlum, enda njóta þeir í mun ríkari mæli hvers kyns auka-
greiöslna. Þannig nam hlutfall heildaraukagreiöslna af dagvinnu
hjá ráöuneytum og helstu stofnunum ríkisins áriö 1991 74.2%
hjá körlum, en 41.8% hjá konum. Þessar aukagreiöslur hafa
tíökast í mörg ár, og þeir stjómmálamenn, sem hafa setiö viö
stjómvöl í ráöuneytum um langt árabii, hafa ákveöiö þessi
launaKjör. Þaö er skoöun þingflokksins, að mikilvægt sé aö
taka á þessu neöanjaröarlaunakerfi, sem beint og óbeint
vinnur gegn þeim, sem taka laun samkvæmt umsömdum
launatöxtum.
Þingflokkur Kvennalistans er sammála þeirri grunnhug-
mynd í úrskuröi Kjaradóms, aö afnema beri aukagreiöslur og
ákvaröa heildarlaun æöstu starfsmanna ríkisins. Veröi þessari
ákvöröun I^jaradóms fylgt eftir, þýöir hún launalækkun hjá
stómm hópi æöstu embættismanna. Þá telur þingflokkurinn,
aö dómurinn hafi gert leiöréttingar á innbyröis launum þess
hóps, sem undir hann heyrir, sem m.a. þingmenn, hvar í flokki
sem þeir standa, hafa lengi talaö um í sinn hóp, aö væm
réttmætar. Engu aö síöur hljótum viö aö vekja athygll á og
mótmæla því launamisrétti, sem viögengst í íslensku samfélagi
og gert er sýnilegt meö úrskuröinum. Þá orkar þaö líka mjög
tvímælis, svo ekki sé sterkar aö oröi kveöiö, aö þingmenn og
ráöherrar fái leiöréttingu, sem öllum öömm er synjaö um, ekki
síst þar sem hún hefur talsveröan kostnaö í för meö sér fyrir
ríkissjóö. Þaö er skoöun þingflokksins, aö slík leiörétting heföi
ekki átt aö hafa hlutfallslega meiri kostnaö í för meö sér en
fyrirsjáanlegar launahækkanir á almennum vinnumarkaöi.