Fréttabréf - 01.12.1992, Blaðsíða 8

"Samt er hugurinn heima"
Þaö var með nokkuð blendnum tilfinningum, sem
undirrituö lagöi af stað til þings S.þ. laugardaginn 14. des. s.l.
Auðvitað hlakkaði ég til að ferðast, sjá nýja staði (aldrei komið
til Bandaríkjanna áöur), hitta nýtt fólk úr öllum heimshomum
og kynna mér starf Sameinuðu þjóðanna.
Það reyndist líka vera þess virði. Ég kynntist starfi
fastanefndar íslands hjá S.þ. Sá hve mikiö og gott starf þar er
unniö þrátt fyrir takmarkaðan mannafla. Fann, aö samstarf
Norðurlandanna innan S.þ. er mjög virkt, þar tala Norðurlöndin
einum rómi. Og þaö kemur sér vel fyrir íéland, sem ekki hefur
tök á aö hafa séifræöinga í öllum málum og nýtur þar góðs af
starfskröftum hinna Norðurlandanna.
Aðalfulltrúi fastanefndar íslands, Komelíus Sígmunds-
son, bauð þingmönnum heim til sín til kvöldveröar. Hann tók
þar á móti okkur ásamt konu sinni og bömum, og höfðu þau
undirbúið fyrir okkur sannan Þakkargjörðarmálsverð.
Síðasta fimmtudag í nóvember halda Bandarílg'amenn
hátíðlegan, og em það ieifar af hátíðum landnemanna, sem á
haustin iofuöu Quö fyrir góöa uppskem. Svo sem öllum er
kunnugt em Bandaríkjamenn af hinum ólíkustu þjóðemum og
hafa því ólík trúarbrögð. Það er þeim eins konar sameiningar-
tákn aö halda þennan dag hátíölegan, sama hvaöa trúarbrögð
þeir aðhyllast. Þá er borðaður kalkúnn um öll Bandaríkin, frí er
gefið í skólum og í vinnu og fjölskyldan sameinast, eins og á
jólum hjá okkur. Þau hjón vom kvödd meö þessarí vísu:
ísiand á hér ótal goð,
sem afrek vinna saman.
Við þökkum fyrir þetta boö
þar gleði var og gaman.
í hópi alþingismanna aö þessu sinni vom auk mín Lára
Margrét Ragnarsdóttir og Qunnlaugur Stefánsson, og vom þau
hinir ágætustu ferðafélagar. Fýrir utan að fylgjast með umræð-
8