Fréttabréf - 01.01.1995, Blaðsíða 6
in teKju- og/eða eignamörk veröur hann að greiöa sömu vexti
og af öörum húsnæöislánum. Hins vegar er ekkert svigrúm til
aö Iækka vextina aftur, ef breytingar veröa á högum íbúöar-
eiganda til hins verra, en eins og nú háttar í þjóöfélaginu er
f>aö því miöur stundum raunin. Dæmi eru um, aö fólk, sem
gert var aö taka á sig hærri vexti vegna bættrar tekju- og eigna-
stööu, býr nú viö minni vinnu og minni tekjur eöa er jafnvel
oröiö atvinnuleysinu aö bráö og getur vart eöa ekki staðiö í
skilum. Kvennalistakonur meö Önnu Ólafsdóttur Bjömsson í
fararbroddi hafa því lagt fram frumvarp til breytinga á lögunum
þess efnis, aö breytist aöstæður íbúöareiganda verulega sé
heimilt aö endurmeta ákvöröun um vexti lána hans hvenær
sem er á samningstímanum, ef hann sækir um þaö til Hús-
næöisstofnunar.
ViömlOun lágmarkslauna viö lágmarks framfærslukostnað
Kristín Siguröardóttir leysti Önnu Ólafsdóttur Bjömsson af
síöustu tvær vikumar fyrir jól og lagöi þá ásamt öömm þing-
konum Kvennalistans fram eftirfarandi tillögu til þingsálykt-
unar: „Alþingi ályktar aö fela ríkissijóminni aö vinna aö því aö
enginn launþegi í fullu starfi þurfi aö sæta launalyörum undir
þvi marki sem reiknaður lágmarks framfærslukostnaður gefur.
Markmiöi þessu veröi náö meö lagasetningu, samningum eöa
öömm ráöum og verkefninu lokiö innan tveggja ára." Þetta er
auövitaö ekki aldeilis í fyrsta sinn, sem Kvennalistakonur reyna
aö hafa áhrif á þróun launamála. enda efnahagslegt sjálfstaeöi
kvenna í veöi. Þær hafa itrekaö flutt fmmvarp um lögbindingu
lægstu launa viö eölilegan framfærslukostnaö, en því miöur
fengiö litlar undirtektir gömlu flokkanna. Ýmsar leiöir em þó
færar til aö meta lágmarks framfærslu, t.d. kannanir á högum
láglaunafólks, gerö lágmarks viömiöa og útreikningar á þeim,
félagsmálastjórar leindsins hafa oröiö aö reikna sig aö einhverri
slíkri viömiöun og sömuleiöis námsmenn. Þá hafa skattsyórar
svokallaöa .lífeyristölu' til aö meta, hvort skattgreiöendur geta
framfært sig af þeim tekjum, sem þeir telja fram. Dæmiö er
leysanlegt, ef aöeins viljinn er fyrir hendi. Þaö er óþolandi, aö
atvinnurekendur nýti sér fulla starfskrafta fólks án þess aö
greiöa fyrir þaö laun, sem duga til eölilegrar framfærslu. Slíku
má jafna viö þrælahald. Þar aö auki veikir þaö hagkerfl lands-
ins aö halda stómm hópi fólks á smánarlaunum. Þaö veikir
raunar þjóöfélagiö allt, spillir heilsufari fólks og lamar þaö efna-
hagslega. Þaö er gmndvallarkrafa í mannúölegu samfélagi, aö
fullvinnandi manneskja geti framfært sig. Annaö er siöleysi.
6