Fréttabréf - 01.06.1995, Blaðsíða 2

garöi, og í frásögn af vorþingi Kvennalistans hér á eftir eru
tíndar til nokkrar hugsanlegar ástæöur.
Tapiö frá síöustu kosningum nam 3.4% og varö þannig
melra en jafnvel hinar svartsýnustu höföu ímyndaö sér, enda
þótt skoöanakannanir heföu svo sem geflö tóninn. Úrslitin uröu
þau, aö Kvennalistinn fékk 8.029 atkvæöi á landsvísu eöa
4.9%, 4.594 atkvæöi í ReyKjavík eöa 7%, 324 atkvæöi á
Vesturlandi eöa 3.8%, 312 atkvæöi á Vestfjöröum eöa 5.7%.
204 atkvæöi á Norðurlandi vestra eöa 3.2%, 351 atkvæöi á
Moröurlandi eystra eöa 2.1%, 191 atkvæöi á Austuriandi eöa
2.4%, 292 atkvæöi á Suöuriandi eöa 2.3% og 1.761 atkvæöi í
ReyKjanesi eöa 4.2%.
En þaö töpuöu fleiri en Kvennalistinn og reyndar aliir
nema Framsóknarflokkurinn og aö sjálfsögöu Þjóövakl, sem nú
bauö fram í fyrsta sinn og fékk 7.2% atkvæöa á landsvísu og 4
Kjöma. Alþýöuflokkurinn tapaöi 4.1% og 3 mönnum fiá kosn-
ingunum 1991, fékk nú 11.4% atkvæöa og 7 þingmenn. Eram-
sókn bætti viö sig 4.4%, fékk 23.3% og 15 menn Kjðma, bættl
viö sig tveimur. Sjálfstæöisflokkurinn fékk 37.1% atkvæöa og
25 þingmenn, tapaöi 1.5% og einum þingmanni, og Alþýöu-
bandalagiö fékk 14.3%, aöeins 0.1% minna en síöast og hélt
sínum 9 þingmönnum eftir sem áöur.
Framsókn reyndist meira en litlö fús
Ríkissljómin hélt sem sagt velli, þegar upp var staöiö, en
meirihlutinn var naumur, þaö munaöi aöeins einum manni. Sú
niöurstaða varö þó tíl þess, aö menn þurftu ekki aö flýta sér
jafn mikiö og ella, og stjómarflokkamir byrjuöu viöræöur um
nýja ríkisstjóm á gmnni hinnar gömlu. Kvennalistinn kom þar
viö sögu og tók nokkurt fmmkvæöi, þar sem beölö var um
fund meö forsætisráðherra til aö fara yflr stööuna, og var \jóst
af samtölum á bak viö tjöldin, aö maigir sáu þann kost fýsi-
legan aö fá Kvennalistann til liös viö stjómarflokkana. Aldrei
kom þó til alvöru viöræöna, og um páska geröust þau tíöindi,
aö viöræöum Sjálfstæöisflokks og Alþýöuflokks var slitiö, og
sjálfstæöismenn snem sér aö Framsókn, sem var meira en lítiö
fús. Þaö reyndist létt verk fyrir forystumenn þessara flokka aö
ná SEunan og engu líkara en aö undirbúningur heföi þegar fariö
fram, eins og reyndar maigir tey'a. Þannig fór um sjóferö þá, og
enn einn ganginn em kvennalistakonur utan ríkisstjómar. Viö
sjáum freim á haröa baráttu viö ofurefll þessara tveggja stóm
flokka, sem kenna sig viö sjálfstæöi og framsókn, en kalla fyrst
og fremst oröiö íhaldssemi fram í hugann.
2