Fréttabréf - 01.10.1995, Blaðsíða 13

Frá Vestfjarðaanga
Við hér á ísafirði hittumst alitaf annan hvem miðvikudag, til skiptis
heima hjá hver annarri og ræðum bæjarmálin, fyrir bæjarstjómarfund-
ina. Nú er mest talað um kosninguna um sameiningu sveitarfélaganna á
norðanverðum Vestfjörðum. Okkar fulltrúi í bæjarstjóm er hlynnt
málinu og við flestar líka. Við sjáum þó líka ýmsa agnúa á því, það
verður erfitt að halda úti félagslegri þjónustu á svona mörgum þéttbýlis-
stöðum. Og skuldsetning sveitarfélaganna er stórt áhyggjuefhi, en
vonandi er betra að leysa úr því í sameiningu. Við teljum líka að til-
koma jarðganganna leggi okkur skyldur á herðar að nýta þau sem besL
Annars er mannh'fið í lægð eftir hörmungamar á Flateyri. Og ekki bætir
úr skák sú umræða sem alltaf er fyrir hendi í fjölmiölum um hættuna.
Vissulega er hættan fyrir hendi og getur skapast við vissar aðstæður, en
stundum er eins og allir haldi að þær aðstæður séu hér daglega allan
veturinn. Það hefur t.d. verið hér einmuna gott veður frá því 27. okt
Er fólk ekki meðvitað um aö það býr á íslandi, hér er hætta á eldgosum,
jarðskjálftum, skriðuföllum og snjóflóðum. Jarðskjálftar og eldgos gera
yfirleitt ekki boð á undan sér, en þegar mikil snjókoma er þá getur veriö
hætta á snjóflóðum þar sem svo háttar til. Þetta eigum við að vera með-
vituð um, en ekki að ala á sífelldum ótta allan ársins hring. Slys em
hörmuleg og ættu aldrei að eiga sér staö, en menn hætta þó ekki að
sækja sjó þó skip farist. Við flytjum ekki öll af landi brott þó slysfarir
verði á landi.
Annars fór Landsfundur Kvennalistans heldur illa í konur hér, þær sem
fóm vom hreint uppgefnar. En við ræddum málin eftir fundinn með
okkar fulltrúa sem fór á fundinn. Er ekki hægt að hafa þessa umræðu
um hugmyndafræðina aðeins á vorþingum og ræða heldur pólitík án til-
finninga á landsfundi? Hvað segja aðrar Kvennalistakonur sem sátu
heima og hlustuðu á fréttimar? Mér finnst að við hefðum átt að sýna
þeim konum sem em á Alþingi fyrir okkur núna meira traust og styðja
við þær, en ekki að velta okkur upp úr tilvistarkreppu.
Með kveðju að vestan,
Jóna Valgerður Kristjánsdóttir
13