Morgunblaðið - Sunnudagur - 11.10.2015, Blaðsíða 39

Fyrra atriðið væri eins og hvert annað grín í augum
allra annarra en Breta og hið síðara nálgaðist að vera
það líka. Því eftir að Obama settist í egglöguðu skrif-
stofuna í Hvíta húsinu væri ekkert sérstakara við sam-
band Bandaríkjanna við Breta en samband þeirra við
Kúbu, Venesúela og nú síðast Íran.
Hvað sem slíkum ýkjum líður er annað ekki fært í
stílinn. Sem sagt það, að stemningin fyrir ESB er við
frostmarkið í ríkjunum sem mynda það.
Nýlega var safnað 300 þúsund undirskriftum í Hol-
landi til að tryggja að frekari stækkun ESB yrði að
ganga til þjóðaratkvæðis í Hollandi. Aðild Íslands yrði
þannig að bera undir þjóðaratkvæði í Hollandi. Myndu
þeir þar á flatlendinu þá kannski minnast Icesave-
kinnhestsins forðum. Vonandi.
Forsvarsmenn fyrrnefndrar undirskriftasöfnunar
segjast nú vilja snúa spurningunni upp í það, hvort
Holland eigi að vera áfram í ESB eða ekki.
Nálæg dæmi
Blaðamaðurinn og rithöfundurinn Douglas Murray
bendir á í nýlegri grein sinni, að það sé að renna upp
fyrir þjóðum, sem ákváðu að ganga ekki í Evrópusam-
bandið, hversu örlitlu munaði að illa færi fyrir þeim.
Þannig hafi aðeins munað sárafáum prósentum að
Noregur lenti inni í ESB í þeim tveimur tilraunum sem
gerðar voru til að koma landinu þangað.
Nú sýni kannanir að aðeins um 20% Norðmanna
vilja ganga í sambandið.
Og Murray tekur annað dæmi: „Um árabil hafði Ís-
land opna umsóknarheimild um aðild að ESB. En fyrr
á þessu ári lét landið þá umsókn gufa upp í rólegheit-
um. Íslendingar geta, hver og einn, sjálfir séð muninn
á því að vera í ESB og að standa utan við það.
Ísland gekk í gegnum verulega efnahagserfiðleika á
seinasta áratug, rétt eins og Grikkland. En ólíkt
Grikkjum bjuggu Íslendingar við sjálfstætt löggjaf-
arþing og fóru með stjórn eigin gjaldmiðils.
Þeir sáu, að eftir svo alvarlegt áfall tók nokkur ár að
ná jafnvægi á ný, en þeir voru í færum um að gera það
sem þurfti og nú er Ísland komið á lappirnar aftur. Hví
ætti þjóðin þar ekki að sjá hve hagsmunum þeirra er
miklu betur þjónað utan ESB en innan þess?“ Hvort
sem horft er til Frakklands, Póllands eða Írlands, sem
áður töldust til hvað áköfustu ESB-landa, þá sjást nú
skýr merki þess að efasemdir aukast hratt um gagn-
semi af þátttöku í sambandinu.
Fari svo að Bretar ákveði að fara út úr ESB, sem var
talið mjög ólíklegt að yrði niðurstaðan fyrir ári eða svo
en er nú hugsanlegur möguleiki, þá er ekki endilega
víst að þeir þurfi lengi að vera einmana utan við. Vera
kynni að þá þegar yrði orðið harla fámennt í evrópska
kýrhausnum, þótt eitt og annað yrði vafalítið, eftir sem
áður, töluvert skrýtið á þeim slóðum.
Ljósmynd/GSG
* Forseti Frakklands virðist í fullri alvöru trúa því að „lýðræðið“ eigi lögheimili í
Evrópusambandinu og sé kannski
hvergi að finna nema þar. Hann
gæti eins talið að akuryrkja
veraldar ætti hvergi annan eins
unaðsreit og Sahara-sandinn.
11.10. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 39