Morgunblaðið - Sunnudagur - 18.10.2015, Blaðsíða 12
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18.10. 2015
S
íðustu tvær vikur hafa
netverjar deilt ýmsu
er varðar geðheilsu,
margir sinni eigin
reynslu, á samfélags-
miðlunum undir myllumerkinu
#égerekkitabú. Bryndís Ás-
mundsdóttir leik- og söngkona
er ein af þeim sem eru ekki
tabú og ein þeirra sem óttast
ekki að ræða geðheilsu opin-
berlega. Hún segir að það sé
jafnvel gott að kollvarpa slíkri
umræðu alveg, slá á létta
strengi og gera grín að sjálfum
sér, eigin sorgum og áföllum.
Sjálf hefur hún nýlokið nám-
skeiði í uppistandi hjá Þorsteini
Guðmundssyni þar sem hún seg-
ist hafa leikið sér að því að
gera grín að málefninu og öðru
sem stundum er tabú. Og hún
segist vel geta hugsað sér að
gera það áfram.
„Þetta námskeið var ótrúlega
skemmtilegt og Þorsteinn Guð-
mundsson frábær kennari. Við
enduðum svo námskeiðið á því
að koma fram í Þjóðleikhúskjall-
aranum. Ég hringdi í Þorstein
þann sama dag og sagðist vera
„svolítið upptekin“ … hmm,
hvort ég gæti ekki bara komið
fram á næsta námskeiði,“ segir
Bryndís hlæjandi og bætir við
að hún myndi alvarlega hugsa
sig um að hætta í leiklistinni ef
hún hætti að fá fiðring í mag-
ann þegar hún kemur fram.
„Ég var svolítið í uppistandi
fyrir um 15 árum en hef ekki
gert þetta í mörg, mörg ár.
Þetta voru skulum við segja
ákveðin tímamót í mínu lífi og
ég ákvað að skella mér. Því ef
maður er búinn að ganga í
gegnum erfiða hluti finnur mað-
ur svo vel hvar gleðin og húm-
orinn liggur,“ segir Bryndís.
Vinalegur Hafnarfjörður
Við hittumst í Hafnarfirði þar
sem Bryndís býr nú ásamt
þremur börnum sínum. Við rölt-
um heillengi um bæinn og ljós-
myndari smellir myndum af
Bryndísi þegar færi gefst milli
skúra. Hafnfirðingar eru svolítið
áhugasamir um þennan gjörning.
Tvær huggulegar konur á besta
aldri stöðva blaðamann og
spyrja hvort þetta sé ekki Bryn-
dís Ásmunds sem er verið að
mynda þarna uppi á hæðinni en
þær eru dyggir aðdáendur.
„Hún er svo sérstaklega falleg
hún Bryndís“ – „Bjó hún ekki
síðast í Hveragerði?“
Og jú það passar, þar bjó
Bryndís með barnsföður sínum,
Fjölni Þorgeirssyni, um tíma en
flutti í í Fjörðinn árið 2014 eftir
að þau slitu samvistir. Hún segir
bæinn vera stað þar sem hún
geti hugsað sér að búa til fram-
búðar, rólegt og gott umhverfi
og fólkið afar vinalegt, eins og
sést jú vel á þessum degi.
Keyrði upp stuðið
á fúlasta staðnum
Bryndís er nýkomin að norðan
þar sem hún söng í Tinu
Turner-sýningu fyrir fullu húsi.
Það er langt síðan Bryndís fór
að sinna því að koma fram sem
rokkgyðjan og er afar eftirsótt
sem slík. Hún á ekki erfitt með
að túlka þessar kanónur söng-
kvenna og önnur sem hún hefur
tekið listavel er Janis Joplin en
Ólafur Haukur Símonarson skrif-
aði verkið Janis Joplin 27 fyrir
tvær leik- og söngkonur; Ilmi
Kristjánsdóttur og Bryndísi, á
sínum tíma.
Bryndís er þó ekki bara með
þessa sérstaklega kraftmiklu
rödd og sviðsframkomu. Hún
hefur líka ákveðið „stuðgen“,
sem gerir það að verkum að
hún á afar auðvelt með að
hrista upp í fólki, þjappa því
saman og búa til stemningu. Það
er auðvelt að verða vinsæll
veislustjóri hafi maður þetta til
að bera. Undirrituð hefur meðal
annars verið viðstödd brúðkaup
þar sem Bryndís var aðalmann-
eskjan í því að allt væri gaman
og hún hætti ekki fyrr en hver
einasti gestur var farinn að
hrista af sér spjarirnar á dans-
gólfinu.
Gætirðu komið inn á fúlasta
stað í heimi og keyrt upp stuð-
ið?
„Ég segi já vegna þess að ég
tel mig hafa reynt það. Ég var
einu sinni fengin til að fara á
Litla-Hraun að skemmta. Skilj-
anlega var stemningin þar
kannski ekki upp á það besta.
Flestir voru með hettuna dregna
yfir höfuðið og sýndu lítil svip-
brigði. Ég hætti ekki fyrr en
þeir voru allir farnir að brosa,
flauta og klappa. Mér finnst það
æði og ég yfirgef helst ekki
svæðið fyrr en allir eru farnir
að finna einhverja smá gleði. Ég
er fremur fljót að lesa fólk og
það hjálpar, ég reyni þá að ná
til viðkomandi, sem þarf kannski
meira á því að halda en aðrir.“
Bryndís hefur komið við á hin-
um margvíslegustu stöðum í líf-
inu og tekið sér fjölbreytileg og
oft ekki dæmigerð verkefni fyrir
hendur.
Þannig hefur hún prófað að
spranga um á sundbol í
fegurðarsamkeppni og vera valin
vinsælasta stúlkan. Hún flutti að
heiman 16 ára og fór í mennta-
skóla úti á landi, hún túraði
kornung á djassfestivölum í
Bandaríkjunum og var þar einn-
ig um tíma í föstu starfi í söng-
leik, ein síns liðs og rétt um tví-
tugt. Hún á þrjú börn, þar af
eitt í miðju krefjandi námi í
Leiklistarskóla Íslands. Þessa
dagana er Bryndís meðal annars
að þróa námskeið fyrir þjón-
ustugeirann en hún starfaði sem
þjónn í „gamla daga“ eins og
hún segir; í einhver 15-16 ár.
„Sem gamall þjónn finnst mér
svo áberandi hvað þjónusta hér-
lendis hefur dalað, þetta var svo
mikilvægur þáttur í öllum rekstri
hér áður fyrr. Ég hugsa að
þetta sé engan veginn þeim að
kenna sem eru í framlínu þjón-
ustunnar heldur eru þetta ekkert
nema duglegir krakkar og fólk
sem vantar hreinlega leiðsögn og
kennslu. Svo að ég sauð saman
þrælskemmtilegt námskeið, bæði
fyrir fyrirtæki og veitingastaði,
sem snýst bæði um að hrista
hópinn aðeins saman og fara í
gegnum mannleg samskipti, al-
menna kurteisi, snyrtimennsku
og almennt það sem skiptir máli
í samskipum við viðskiptavininn.
Ég gerði tilraun með námskeiðið
á Sushi Train fyrir stuttu og
það vakti gríðarlega lukku og ég
er á leið þangað aftur bráðlega
með annað námskeið.“
Bryndís hefur líka verið með
einka- og hóptíma í sviðs-
framkomu fyrir til að mynda
tónlistarfólk.
„Það er eitt að vera tæknilega
frábær söngvari, með tóneyrað
upp á tíu og röddina hundrað
prósent en vera svo steindauður
á sviði. Það er þessi túlkun sem
ég nota sjálf þegar ég er á sviði
sem ég hef verið að miðla.“
Axlirnar kysstust
af vanlíðan
En það að syngja og leika og
fylgja draumum sínum almennt
segir Bryndís þó hafa legið í
hálfgerðum dvala tæp síðustu
þrjú árin.
„Sá kraftur er að koma til
baka. Ég finn að ég er tilbúin á
ný til að gera það sem ég elska
að gera. Það er ekki ýkja langur
tími frá því að axlirnar á mér
næstum kysstust, mér leið svo
illa. En ég er á réttri leið og
nú eru spurningar eins og „hvað
vil ég prófa næst?“ áleitnar.“
Bryndís segir síðustu árin hafa
verið hálfgerða rússíbanareið.
„Síðastliðið haust var svo komið
að mér fannst ég ekki geta
haldið áfram, það var myrkt
tímabil og til að ná mér á strik
lagðist ég inn á Heilsustofnun
NLFÍ og var þar í fimm vikur.
Það reyndist mér afar vel,
starfsfólkið er yndislegt og það
er svo magnað að þótt maður sé
útskrifaður getur maður alltaf
hringt þangað og fengið aðstoð
ef eitthvað bjátar á. Það er mik-
ið öryggi að finna fyrir því. Og
þegar komið er út heldur maður
áfram að sinna sjálfum sér af
þeirri umhyggju og í þeirri rút-
ínu sem þeir kenna manni. En
auðvitað er þetta alltaf vinna.
Stundum fer maður tvö skref
aftur á bak og svo aftur eitt
áfram.“
Ekki þykir Bryndísi síður gott
að heyra frá sínum nánustu hve
augljós styrkur hennar er orð-
inn. „Mér þykir ofboðslega vænt
um að heyra fólkið sem stendur
mér næst segja mér hvað það
er mikill munur á mér. Að það
sjái hvernig ég er að snúa aftur
til míns fyrra horfs, það sé him-
inn og haf þar á milli.“
Áhuginn á geðheil-
brigðismálum eykst bara
Þú hefur alltaf verið óhrædd við
að miðla af eigin reynslu, þú
hefur til dæmis sagt frá því í
viðtölum hvernig það að var að
„Þá verð ég
tilbúin“
BRYNDÍS ÁSMUNDSDÓTTIR SÖNG- OG LEIKKONA ER ÞEKKT FYRIR GJÖFULA TÚLKUN
Í LEIK OG SÖNG EN EKKI SÍÐUR SEGIST HÚN TELJA MIKILVÆGT AÐ MIÐLA EKKI BARA
ÞVÍ GLEÐILEGA Í LÍFINU HELDUR EINNIG ÞVÍ SEM MIÐUR FER.
Júlía Margrét Alexandersdóttir julia@mbl.is
* Síðustu ár hafa verið mikill skóli íþessum málum. Í dag veit ég hvaðég vil og ég veit hvað ég á skilið.
Svipmynd