Morgunblaðið - Sunnudagur - 08.11.2015, Blaðsíða 43

„Ég myndi segja að líf mitt sé einn allsherj-
arspuni og það þarf oft lítið til að ég fari að
hlæja. Við hlæjum ofboðslega mikið saman við
fjölskyldan og oft að engu. Það byrjar með ein-
hverju litlu atviki eða bara hlut í umhverfinu
sem vindur upp á sig og áður en við vitum af
liggjum við í hláturskasti,“ segir Sigurveig
Káradóttir, matreiðslumaður og eigandi Mat-
arkistunnar með meiru.
„Það er ekki síst hlegið á ferðalögum og einu
sinni hlógum við svo mikið að við urðum að stoppa
bílinn til að ná andanum og það nokkrum sinnum
í ferðinni. Það var nefnilega orðið nóg að nefna
bara eitt orð eða eina línu og við sprungum aftur
og urðum þá aftur að stöðva bílinn. Tárin láku og
við vorum einfaldlega í óökuhæfu ástandi.“
Sigurveig segir að sonur hennar, Kári, sé sér-
staklega fyndinn en hún hefur komið sér upp
þeirri hefð að skrá ferðalögin þeirra í dagbók
þar sem eru kannski ekki samfelldar sögur
heldur teiknaðar myndir og stikkorð til að
minna á skemmtileg atvik úr ferðalögunum.
Þetta gerir hún frekar en að taka endalaust af
myndum.
„Ég reyni stundum að vera alvarlega mamm-
an og hlæja ekki en það gengur bara rosalega
illa enda finnst mér lífið oft vera mjög súrreal-
ískt. Við höfum oft lent í því við Kári að vera að
ganga saman þar sem allir eru alvarlegir en við
getum ekki haldið aftur af okkur. Enda er alveg
ástæðulaust að reyna að vera alvarlegur. Ég á
hins vegar frekar erfitt með að vera í kringum
húmorslaust fólk – samskiptin verða svo stirð.
Ég kann enga brandara en aulabrandarar
finnst mér alltaf fyndnastir. Og húmor finnst
mér það allra mikilvægasta í lífinu, annars verð-
ur allt svo alvarlegt og það er nóg af alvarlegum
hlutum fyrir í lífinu.“
„Ég reyni stundum að vera alvarlega mamman
og hlæja ekki en það gengur bara rosalega illa
enda finnst mér lífið oft vera mjög súrrealískt.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Óstöðvandi hlátursköst
8.11. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 43
„Ég er söguunnandi og skemmti mér best þegar fólk segir skemmtilegar sögur af sjálfu sér. Ég
reyni mikið að fá fjölskylduna til að hlæja og best er þegar ég sé að þau vilja ekki hlæja að mér en
hlæja samt,“ segir Gunnar Helgason leikari og leikstjóri.
„Annars er eitt fyndnasta tímabil ævi minnar þegar ég var að leikstýra stórum söngleik í Rúss-
landi, það var kannski ekki alltaf fyndið meðan á því stóð, oft erfitt, en varð þeim mun skondnara
eftir á. Eitt það skrýtnasta en hrikalega fyndnasta sem ég lenti í þar var þegar ég var á leiðinni til
Moskvu í næturlest. Um morguninn er ég vakinn og inn í svefnklefann kemur kona sem segist
vilja bjóða mér morgunmat. Ég rís upp við dogg, fannst frábært að hann væri innifalinn en þá
kemur hún með vodkaflöskur og spyr hvora tegundina ég vilji. Á þýsku, ensku og íslensku reyndi
ég að segja henni að ég vildi ekki vodka í morgunmat! Hún var alveg miður sín þegar mér loksins
tókst að koma henni í skilning um það og fór svakalega sár að ná í te og djús – en einnig svínasnit-
sel með frönskum kartöflum! Ég settist hissa að snæðingi en þá opnast dyrnar aftur og inn kem-
ur önnur kona með litla tösku. Hún lokar á eftir sér, sest við hliðina á mér og opnar töskuna. Ég,
með munninn fullan af svínasnitsel, horfi á hana draga fram barnaföt í plasti og að lokum skil ég
að hún vill selja mér rússneskan þjóðbúning á litla barnið mitt sem ég reyndi að segja henni að ég
ætti ekki, ætti bara stórt barn. Ég losnaði ekki við hana fyrr en ég keypti draslið. Ef þið eruð tæp
á því – ekki fara til Rússlands!“
Rússland fyndnast
Morgunblaðið/RAX
„Á þýsku, ensku og íslensku reyndi ég að segja
henni að ég vildi ekki vodka í morgunmat!“
„Ég hlæ mjög mikið og hátt. Mér finnst það
óskaplega gott og hláturinn skiptir mig miklu
máli, bæði í dagsdaglegu lífi en einnig sem at-
vinnutæki,“ segir séra Sigurvin Lárus Jóns-
son í Neskirkju.
„Hláturinn er ekki síst nauðsynlegur við erf-
iðar aðstæður þar sem fólk kemur saman,
kannski í sorg. Að fá fólk til að hlæja á var-
færnislegan og virðingarfullan hátt getur losað
um hömlur og hjálpað fólki við að takast á við
hluti. Ég kem inn í aðstæður fólks á viðkvæm-
ustu stundum þess í lífinu, ekki aðeins í jarðar-
förum heldur einnig í skírn, sem er gleðileg at-
höfn en samt er fólk líka oft full ótta. Það er
með nýtt viðkvæmt líf í lúkunum, það brennur
á fólki hvort það muni reynast barninu nógu
vel. Verður allt í lagi? Þá getur það verið afar
losandi að hlæja.
Í hjónavígslunni er svo oft ákveðið stress í
loftinu; maður veit og skilur að brúðhjónin
heyra kannski ekkert af því sem maður er að
segja; enda full kirkja að fylgjast með þeim. Ef
maður getur gert góðlátlegt grín að brúðhjón-
unum og sjálfum sér aðeins þá slaknar á öllu. Í
unglingastarfi skiptir hlátur líka miklu máli og
að segja sögur af eigin vandræðagangi. Ung-
lingar eru svo viðkvæmir fyrir því að maður
setji sjálfan sig á háan hest.“
Einar hlægilegustu aðstæður sem Sigurvin
hefur lent í voru þegar hann gaf brúðhjón sam-
an á Rauðasandi en þangað var flogið á lítilli
gamalli rellu. „Það gekk illa að finna lending-
arstað en á endanum leist flugstjóranum best
á stað sem kom í ljós að var byggakur og bónd-
inn var síður en svo ánægður með það. Nema
hvað að flugvélin lendir ofan í skurði og við
urðum að ná henni upp því brúðhjónin áttu að
fljúga í henni til baka. Flugvélin skemmdist
ekkert en kollsteyptist þarna ofan í og þessar
aðstæður; prestur í fullum skrúða, á lakkskóm
að reyna að draga flugvélina upp úr skurði á
byggakri með fínt klæddum brúðguma og
svaramanni eru eitt það súrrealískasta og
fyndnasta sem ég hef lent í.“
Í skurði á Rauðasandi í
fullum skrúða
„Að fá fólk til að hlæja á
varfærnislegan og virðing-
arfullan hátt getur losað um
hömlur og hjálpað fólki við
að takast á við hluti.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
„Það sem fær mig helst til að
hlæja er þegar einhver snill-
ingur sér hversdagslega hluti í
skemmtilegu ljósi og lýsir því
svo á skemmtilegan hátt og oft
ýktan,“ segir fjölmiðlakonan
Valgerður Matthíasdóttir, betur
þekkt sem Vala Matt.
„Ég á til dæmis nokkra vini,
hóp sem hittist alltaf við og við
og þar hlæjum við mikið saman.
Þetta eru þau Edda Björgvins,
Albert Eiríksson, Bergþór Páls-
son, Guðný Laxness, Ragga
Gísla og Diddú. Þau eru öll
snillingar í því að sjá hvers-
dagslega hegðun okkar í svo
ótrúlega spaugilegu ljósi. Og
þau öll kunna líka, eins og
Edda, að taka nokkra leikræna
takta samhliða skemmtisög-
unum sem veldur því alltaf að
við fáum öll hláturskast.
Þau eru óteljandi mörg dæm-
in þar sem ég hef fengið hlát-
ursköst. Ég hef til dæmis
nokkrum sinnum tekið sjónvarpsviðtöl við þekkta grínista og grínleikara. Ég lærði mjög
ung að leita uppi skemmtilegheit til að hlæja að. Fann fljótt hvað það gerði lífið miklu
betra.
Í sjónvarpsvinnunni minni í gegnum árin hef ég fengið tækifæri til að taka viðtöl við
skemmtilegasta fólk landsins og það hefur oft verið óborganlegt. Svo er mér ógleymanlegt
þegar ég tók sjónvarpsviðtal við snillinginn Victor Borge fyrir Stöð 2 og hann sneri svo
rosalega út úr öllu sem ég sagði að við hlógum meira og minna í öllu viðtalinu. Viðtalið
varð í raun að grínþætti sem hann stjórnaði og fór þannig í útsendinguna.“
Með eftirminnilegri og hlægilegri upplifunum lífs síns segir Vala vera þegar hún var í
MH, ung og óörugg með sig og var nærri búin að missa af strætisvagni við skólann. „Ég
byrjaði að hlaupa að vagninum og sá útundan mér hvar einn af eldri strákunum sem ég var
dálítið skotin í sat inni í bílnum og horfði í áttina til mín. Á hlaupunum á leiðinni fann ég
hvernig hællinn á öðrum skónum mínum brotnaði og ég gekk eins og völt vaggandi hæna
inn í vagninn á meðan allir horfðu á mig. Ég byrjaði strax að hlæja í hljóði en fann hvernig
ég var orðin eldrauð í framan. Ég reyndi að halda andliti í vagninum og það var ekki fyrr
en ég var komin heim og fór að leika þetta fyrir mömmu að ég gat virkilega ýkt þetta og
leikið fyrir hana skellihlæjandi þannig að við enduðum á því að grenja báðar úr hlátri.
Þetta var hversdagslegt á meðan það gerðist en varð rosalega fyndið þegar því var lýst og
leikið á ýktan hátt.“
Morgunblaðið/Golli
Grín og gleði samofið vinnunni
„Ég lærði mjög ung að leita
uppi skemmtilegheit til að
hlæja að. Fann fljótt hvað það
gerði lífið miklu betra.“