Alþýðublaðið - 11.12.1924, Blaðsíða 3

........
villuna, hugsanavillum og hrioga-
vltleysu og >danski Moggi< hefir
flutt siðustu níu máauðlna. Aldrei
hefir íslenzku máli verið meira
misþyrmt á síðustu mannsolduoa.
>Fjó!ur<, >krukkur< og önnur
>moðh usa<-(ramleiðsla blaðsins
er svo alkunn, að óþartt er að
tilfæra elnstök dæmf.
Sorpskrlfln.
Þriðjá met ( hérlendri blaða-
mensku hafa >rlUtjórarnir< sett
með sorpgreinum blaðsins. Aldrei
fyrr hafa jafn-lubbaiegar óþverra-
grelnir sést hér á prentl, aidrei
fyrr aðrar eins svívirðingar um
alsaklausa menn og konur, sem
engin opinber afskifti hata haít
af landsmáium né átt f nokkrnm
útistöðum við blaðið. Þess skal
getlð, að sumar þessara greina
eru undirritaðár með dulnefnum,
en engu minni skömm er það
>ritstjórunum< að ljá slikum
óþverra rúm ( blaðinu og taka
ábyrgð á honum fyrir >skúma-
skotsmenninac en þótt þeir hefðu
skrifað hann sjálfirl
Afsagðl þtngmaðarlnn.
Fjórða met blaðsins er það, að
hafa að >rltstjóra< þingmann, sem
mikill hluti kjósenda hefir afsagt
með ötlu og fært gild rök fyrir,
— mann, sem ekki blygðast sin
fyrlr að birta uppsagnarbréfið í
blaðinu og lætur þó ógert það
eina rétta að leggja niður þlng
ALÞYÐUBLAÐIÐ
mensku. Slíks hafa engin dæmi
fundist hér fyrr.
Áfneitun stjórnarinnar.
Fimta met >ritstjóranna< er
það að hsfa neytt ihaidsstjórnina
tii að afneita biaðinu. Þess fion-
ast áður engin dæmi, að stjórn
hafi á fyrsta árl neyðst til að
afneita sinu eigin málgagnl tll
að reyna að forðast vanvirðu og
aðhlátur, en þessu hafa >rit$tjór-
arnlr< til veerar komið á hálfu
öðru missiri. Sbr. ummæli.Varðar*
31. okt. þ. á. Þelrra skömm er
engu minni, þótt það sé á allra
vitorðl, að þetta er kattarþvottur
elnn hjá stjórnlnni; það sýoir
bara enn betur, hve djúpt blaðið
er sokkið, því að ekki hefir
stjóruinnl verið neitt sériega
klfgjugjarnt til þessa.
Fáfræðln.
Hér skulu engar brlgður á það
bornar, að >ritstjórarnir< séu vel
að sér ( þeim fræftum, er þeir
hafa lagt stund á, lögfræðl og
landbúnaðarvislndum. En greinir
þeirra eða réttara sagt nafnlausu
grelnlrnar í blaðlau, bera oft
svo ijósan vott um regindjúp fá-
fræði og vanþekkingar, að slíkt
er eins dæmi. Skrifin um jafnað-
arstetnuna og hinar ýmsu greinar
hennar sýna það ijóslega, að
greinarhötundar hafa enga minstu
hugmynd um, hvað jafnaðar-
stefnan er, eða ágreiningsefnl
g
Utkomið: EitQrhanzklnn. Gi'af-
in lífandi, Gildran, Bónorðið. —
Hver saga kostar 30 aura. Fást
á Lautásvegi 15. Opið trá kl. 4
tii 7. — Sfmi 1269.
jáfnaðarmannttflokkanna erieadis.
>BoIsar<, >kommúnlstar<, >hæg-
fara ja(naðarmenn<, >byltinga-
menn<, >sociaIdemokrátar<, >hug-
sjónamenn<, >soclalistar<, >frjáts-
lyndir umbótamenn< og >æs-
ingamenn< — aít virðist þetta
venjulega vera sama tóbakið í
augum >ritstjóranna<, en stund-
um er eiaum þó hælt upp f há-
stert og hiuir skammaðir niður
fyrir allar hellur; ( næsta blaði
eru svo allir skornir við eitt
trog og aftur daginn eftir byrjað
á nýjan leik. Þessi hringavitleysa
er orðin svo dagtegt brauð,- að
>ritstjórarnir< sjálfír hafa enga
hugmynd um hana frekar en
>fjólnrnar<, þótt prentarar, af-
greiðslumenn og útburðardrengir
blaðains hiæi sig máttlausa að
hvoru tveggja. Þeir sitja sveittir
vlð að lagfæra hvor annars
greinir og spyrja Jón Björnsson
ráða. —
Auðvaldið hérlenda er ó(s-
lenzkt; >danskl Moggi< er b.lað
þesa, >ritstjórarnir< vikapiitar
þess, íhatdsflokknrinn þingflokk-
uj þess og stjórnia þess stjórn.
Bláðlð er því eins konar spegil-
mynd af flosknum, >ritstjórarnir<
Dan Griffiths: Hðfuðóvinurinn.
Það er sannarlega ruddalegt og heimskulegt að
boða hungruðum manni trú eða siðfræði. Og að sama
skapi er það sannarlega rangt að bjóða hungruðum
heimi háspeki, siðf^ii eða trú.
„Manninum er fyrst og fremst nauðsyniegt að hafa
lifsviðurværi og siðan að iðka dygðir," segir hinn
gamli, en vitri Aristoteles. Vór þverneitum að
blekkja fjöldann með óljósum loforðum um sælu eftir
dauðann. Vér heimtum réttlæti hér i heimi — þegar
I stað. Vór heimtum skynsamlega skiftingu auðæf
anna, líkamlega og efnalega undirstöðu — fyrst og',
fremst. Vór viljum ráða fram úr vandkvæðunum uni
mat og drykk, áður en vér reynum að leysa „æðri“
viðfangsefni. Engin sönn menning getur þrifist fyrr
en þetta er gert.
Lif mannsins i fullkomnasta skilningi getur ekki
byrjað fyrr en framleiðsla og skifting auðæfanna
hefir veríð bætt og beint í rétt horf. Walter Crane
segir: „Að tala um trúarbrögð og listir i núverandi
þjóðfélagsskipulagi — það er ein» og þegar Neró
lék á fiðlu, meðan Rómaborg var að brenna.“«-
En erum vér i raun og veru efnishyggjumenn?
Sú efnishyggja að óttast og berjast er ekki að eins
huglæg heimsslioðun. Hún er nauðsyn, ástand og lif.
Ef þú vilt kynnast trú einhvers, þá skaltu ekki spyrja
hann, heldur veittu honum athygli. Sá einn er
spiltur efnishyggjumaður, sem hefir veraldleg gæði
fyrir mark, en ekki meðal. Hann getur verið djákni,
kirkjuvörður eða prestur á sunnudögum. En hann
hefir alt af hugsunarhátt búðarlokunnar og sál kaup-
mangarans. Hann er bæði I heiminum og af heimin-
um. „Auður“ er honum „rikidæmi" eða eign. Hann
metur lifið i peningum eins og hinn nafnkunni Júdas,
og hann sór að eins peningatap i örlæti ástarinnar.
Hinn sanni efnishyggjumaður er sá, sem „gripur
gjald i hönd og hafnar öllu öðru,“ eins og Omar
gamli Khayyam segir.
Vór lýsum einhuga yfir þvi, að engin slík efnis-
hyggja er i alþjóðahreyfingu vorri. Vér „höfnnm
ekki öllu öðru“. Fyrir oss er saðning brýnustu lik-
amsþarfa að eins meðal að marki. Hugsjón jafnaðar-
stefnunnar er að skapa frjálst lýðriki hraustra, ham-
ingjusamra og mentaðra manna og kvenna og fag-
urra, þróttmikilla barna. _
Fyrir jólíra
þurfa allir að kaupa »Tarzan og gimsteinar
Öpap-bopgap< og >Skógapsögup af Tapzan<
með iÉÍ myndum. — Fyrstu söguruar enn fáanlegar,