Morgunblaðið - Sunnudagur - 13.12.2015, Blaðsíða 53

Í ár eru 25 ár síðan ég fékk bronsverð-launin í Sibeliusar-keppninni í Finn-landi,“ segir fiðluleikarinn Sigrún Eð-
valdsdóttir, sem nýverið kom heim frá
Finnlandi þar sem hún var dómari í sömu
keppni. „Þetta var stórt ár í ár þar sem
þess var minnst að 150 ár væru liðin frá
fæðingu Sibeliusar,“ segir Sigrún og tekur
fram að það hafi verið einstaklega
skemmtilegt að vera stödd í Finnlandi þeg-
ar nýi hljómdiskurinn hennar kom út.
Spurð hvort segja megi að þar með sé
hringnum lokað svarar Sigrún því neit-
andi. „Ég myndi ekki segja að hringnum
hafi með þessu verið lokað, því ég á mjög
mikið inni og er rétt aðeins hálfnuð á
minni vegferð. Ég upplifði svo sterkt að ég
á mjög mikið eftir og sný heim full af inn-
blæstri. Meðan ég dvaldi úti fékk ég fullt
af hugmyndum að verkefnum sem mig
langar að takast á við. Það tekur sinn toll
þegar maður er í harkinu að spila í Sinfó.
Þannig að ég var svo glöð að endurupplifa
gleðina yfir sjálfstæðum verkefnum sem
mig langar til að einhenda mér í sem sóló-
leikari,“ segir Sigrún. Innt eftir því hvað
sig langi til að gera svarar Sigrún sem
dæmi að hana langi með vorinu að halda
tónleika með fleiri verkum eftir Sibelius.
„Það er svo mikið af verkum sem ég á eftir
að spila og það er svo gaman að finna
svona sterka löngun núna til að spila þau.
Þarna er um að ræða sólóverk fyrir fiðlu
og píanó sem ég ætla að spila á einhverjum
skemmtilegum stað þegar ég verð búin að
festa mér píanóleikara. Ég er með eina í
sigtinu sem ég á eftir að ræða við.“
Lærdómsríkt að hlusta á aðra
Að sögn Sigrúnar höfðu forsvarsmenn Si-
beliusar-keppninnar samband við hana
fyrir hálfu öðru ári og fóru þess á leit við
hana að hún tæki sæti í dómnefndinni í ár
þegar keppnin var haldin í 11. sinn. „Mér
fannst þetta ótrúlega mikill heiður og
þakkaði því boðið um hæl,“ segir Sigrún
sem sat í dómnefndinni ásamt átta öðrum
fiðluleikurum víðs vegar að úr heiminum.
„Þetta var algjört ævintýri,“ segir Sigrún
um reynslu sína af dómnefndarstörfunum.
Sigurvegari keppninnar í ár var Chris-
tel Lee frá Bandaríkjunum, en silfrið féll í
skaut Emmanuel Tjeknavorian frá Aust-
urríki, en Friederike Starkloff frá Þýska-
landi hreppti bronsið.
„Fyrir mig var þriðja umferðin í keppn-
inni mjög mikilvæg. Þá voru sex ein-
staklingar komnir í úrslit. Þau áttu öll að
spila Sibeliusar-konsertinn og einn annan.
Sú sem vann var æðisleg, en ég var alls
ekki viss um að hún ætti að vinna fyrr en
hún var búin að spila Sibeliusar-konsert-
inn. Fyrir mig var það úrslitastundin. Og
ég varð ekki fyrir vonbrigðum. Hún var al-
veg meiriháttar, sem var svo gaman. En ég
hef mjög sterkar skoðanir á því hvernig
þessi konsert er fluttur.“
Innt eftir því hvað sér finnist um það að
keppa í tónlist bendir Sigrún á að virtar
tónlistarkeppnir geti hjálpað einleikurum
að koma sér á framfæri. „Við sem sátum í
dómnefndinni í ár vorum sammála um að
við værum að leita að listamanni. Auðvitað
þarf viðkomandi að vera með góða tækni,
en það eru svo margir sem búa að því og
það er ekki nóg. Aðalatriðið snýr að því
hvernig einstaklingurinn notar tæknina til
að túlka tónlistina,“ segir Sigrún og rifjar
upp samtal sem hún hafi átt við pólskan
samdómara sinn í kaffiboði hjá finnska
forsetanum. „Við máttum ekki tala um
neinn í keppninni fyrr en sá hinn sami væri
dottinn út. Það var sérstaklega einn strák-
ur sem við vorum bæði mjög hrifin af og ég
hefði viljað sjá hann í úrslitunum, en svona
er lífið. Samdómari minn minnti mig á að
við værum að leita að manneskju sem fólk
væri tilbúið til að borga 15 evrur fyrir tón-
leikamiðann til að fá að hlusta á viðkom-
andi. Og auðvitað vorum við að leita að
manneskju sem byggi yfir nauðsynlegum
persónutöfrum sem túlkandi listamaður,“
segir Sigrún og tekur fram að reynslan af
dómnefndarstörfum hafi verið bæði
skemmtilegt og lærdómsrík.
„Ég hef ótal oft setið í dómnefndum fyr-
ir prufuspil um stöður við Sinfóníuna, en
aldrei í fiðlukeppni áður. Þegar ég var
sjálf að keppa á sínum tíma á árunum
1990-1994 fannst mér ég fá mjög mikið út
úr því að hlusta á hina keppendurna, en ég
veit að sumir vilja alls ekki hlusta á hina.
En maður lærir svo mikið af því að hlusta á
aðra,“ segir Sigrún og bendir á að í fyrstu
umferð Sibeliusar-keppninnar í ár hafi
verið 38 keppendur.
SIGRÚN EÐVALDSDÓTTIR SNERI AFTUR SEM DÓMARI
„Þetta var algjört
ævintýri“
Rætt var við Sigrúnu í frétt á baksíðu Morgunblaðsins sem út kom 15. desember 1990.
* Ég upplifði svosterkt að ég á mjögmikið eftir og sný heim
full af innblæstri. Meðan
ég dvaldi úti fékk ég fullt
af hugmyndum að verk-
efnum sem mig langar að
takast á við.
Fékk útrás í tónlist fyrir sorgina
Sigrún rifjar upp að Brahms-konsertinn hafi
hún spilað á tónleikum stuttu eftir að hún
hlaut bronsverðlaunin í Sibeliusar-keppninni
árið 1990. „Ég spilaði einmitt Brahms í
keppninni. Ég lærði hann hjá Almitu Vamos í
Chicago meðan ég bjó í Bandaríkjunum og
keyrði fjóra tíma í hvert skipti til að komast í
einkatímana.“
Í bæklingi með diskinum kemur fram að
Berg hafi skrifaði fiðlukonsert sinn árið 1935
þegar hann frétti af andláti hinnar 18 ára
gömlu Manon Gropius sem lést úr lömunar-
veiki. Hún var dóttir Ölmu Mahler, fyrrver-
andi eiginkonu Gustavs Mahler, og Walters
Gropius, en þau voru nánir vinir Berg-
hjónanna. „Titill konsertsins er „Í minningu
engils“ og þetta er gríðarlega fallegt verk.
Þessi konsert tók mig föstum tökum þegar ég
var að æfa hann og ég man að ég varð pínu-
lítið þunglynd meðan ég var að æfa hann, því
það er svo mikil sorg í þessu verki og ég lifði
mig mjög inn í tónlistina. Þetta var því mjög
sérstakt tímabil í lífi mínu,“ segir Sigrún og
rifjar upp að hún hafi ekki losnað undan
þunglyndinu fyrr en hún var búin að flytja
verkið á tónleikum. „Ég man að ég upplifði
gífurlegan létti þegar tónleikarnir voru búnir.
Samt var þetta ótrúlegt ferli og ég er mjög
þakklát fyrir að hafa getað lært þetta og spil-
að á tónleikum.“
Aðspurð segir Sigrún Sibeliusar-konsertinn
hafa fylgt sér frá því hún var 19 ára gömul.
„Ég er búin að spila hann mest af öllum kons-
ertunum og spilaði hann síðast úti í Kanada á
norrænni hátíð. Ég þekki hann brjálæðislega
vel og mér finnst alltaf jafn gaman að koma
aftur að honum. Hann er svo persónulegur
þessi konsert,“ segir Sigrún og rifjar upp að
hún hafi leikið konsertinn á tónleikum hér-
lendis 2008 stuttu eftir að faðir hennar lést.
„Ég fékk svo mikla útrás og notaði allar mín-
ar tilfinningar í konsertinn. Mér þykir afar
gott að hafa getað gert það,“ segir Sigrún að
lokum.
Morgunblaðið/Eggert
„Árið 1985 var ég valin til að
koma fram fyrir Íslands hönd á út-
varpshátíð í Stokkhólmi og spurði
kennara minn hvað honum fyndist
að ég ætti að spila. Þá svaraði hann
mér því að ég ætti að sýna þeim
hversu músíkölsk ég væri og því
væri einboðið að velja Dvorák-
konsertinn,“ segir Sigrún.
13.12. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 53
Samsýning Anarkíuhópsins í
Anarkíu listasal í Kópavogi
verður opnuð í dag, laugar-
dag, kl. 15. Anarkía var opn-
uð 2013 og hefur því verið starfrækt
í 30 mánuði. Á þeim tíma hafa verið
haldnar yfir 50 listsýningar. Sýningin
stendur til 10. janúar 2016.
2
Möguleikhúsið sýnir jóla-
leikritið Hvar er
Stekkjarstaur? eftir Pétur
Eggerz í Menningarmið-
stöðinni Gerðubergi á morgun,
sunnudag, kl. 14. Leikarar eru Alda
Arnardóttir og Pétur sem jafnframt
leikstýrir. Sýningin er 45 mín. löng og
ætluð börnum að 10 ára aldri.
4
Þjóðleikhúsið sýnir Heim-
komuna eftir Nóbels-
verðlaunaskáldið Harold
Pinter í síðasta sinn annað
kvöld, sunnudag, kl. 19.30. Ingvar E.
Sigurðsson leikur fjölskylduhöfuðið
Max og skilar því óaðfinnanlega að
mati leiklistarrýnis Morgunblaðsins.
5
Haldin verður skuggaleg
sögusmiðja fyrir börn á aldr-
inum 6-12 ára í Hafnar-
borg í dag kl. 13. Börnin
hjálpast að við að skapa sögu sem
jafnóðum er unnin á grafískan hátt
með ljósi og skuggum. Listasmiðjan
er haldin í Apótekarasal Hafnar-
borgar og gengið er inn Strandgötu-
megin.
3
Vegna góðrar aðsóknar á Æv-
intýrið um Augastein eftir
Felix Bergsson í Tjarnarbíói
hefur verið ákveðið að fjölga
sýningum. Sýnt verður á morgun,
sunnudag, kl. 13 og 15 og á sama tíma
á sunnudaginn eftir viku.
MÆLT MEÐ
1