Morgunblaðið - Sunnudagur - 20.12.2015, Blaðsíða 22
Morgunblaðið/Ásdís
Þ
au eru hreystin uppmáluð, hjónin
Abelína Hulda Harðardóttir, kölluð
Hulda, og eiginmaður hennar, Hall-
dór Björnsson. Þau stunda sund-
leikfimi í Kópavogslaug þrisvar í viku og
þennan dimma vetrarmorgun er stuð í hópn-
um, tónlistin glymur úr hátölurum og sumir
syngja með. Kennarinn, Helga Guðrún Gunn-
arsdóttir, stjórnar af röggsemi á bakkanum.
Helga segir að hreyfing fólks yfir fimmtugt
skipti gríðarlega miklu máli upp á gæði dag-
legs lífs. Hulda og Halldór eru því sammála.
Fá móral að nota bílinn
Þessi samhentu hjón mæta alltaf glöð til
Helgu þrisvar í viku en eru auk þess mikið
hjólafólk. „Við hjólum mjög mikið,“ segja þau
en hún er að nálgast 66 ára en hann er 69
ára. Hulda er öryrki en vann áður sem
þroskaþjálfi en Halldór er kominn á eftirlaun
frá malbikunarfyrirtæki sem hann átti. Þau
hafa stundað hjólreiðar í áraraðir og eykst
það ár frá ári. Nú hjóla þau mikið á milli bæj-
arhluta og fara flestra sinna ferða á hjólum.
Þau reyna að nota bílinn sem minnst. „Maður
fer inn í þennan fasa og fær móral að nota
bílinn,“ segir Hulda og Halldór bætir við að
allar vegalengdir styttist við hjólreiðarnar.
„Það er svo þægilegt að hjóla, maður þarf
aldrei að spá í bílastæði,“ segir Hulda en þau
hjóla gjarnan úr Kópavogi til Reykjavíkur eða
í Hafnarfjörð.
Að jarma með kindunum
Á sumrin fara þau í lengri ferðir út á land og
njóta þess að upplifa náttúruna á allt annan
hátt en í gegnum rúðu á bíl á 100 km hraða.
„Ef maður sér rollu, þá jarmar maður, ef
maður sér hest þá hneggjar maður. Maður
verður svo glaður og kátur,“ segir Halldór.
„Maður fær svo mikið endorfín. Þetta er svo
gaman! Að hjóla á sumrin um náttúruna og
finna ilminn af jörðinni, það er magnað,“ segir
Hulda en einnig hafa þau hjólað í Danmörku.
Þegar þau eru spurð hvort þau séu búin að
plana næsta hjólafrí til útlanda segir Hulda
að það sé óráðið. „Það er svo mikið að gera
þegar maður er orðinn svona gamall,“ segir
Hulda og skellihlær. „Við ætluðum að hjóla til
Danmerkur, semsagt hjóla héðan og til Seyð-
isfjarðar, sem við höfum gert einu sinni áður.
En við hættum við það, það er svo tímafrekt,
það er svo margt annað á döfinni,“ segir hún
en þau eiga fjögur börn, fjórtán barnabörn og
eitt langömmu/afabarn. „Það þarf að byggja
kofa í sumar fyrir nýju barnabörnin, þetta
tekur allt tíma.“
Hreyfingin góð fyrir gigtina
Hulda segir að hjólreiðar og sund henti sér
mjög vel þar sem hún sé slæm af gigt og hef-
ur farið í mjaðmaskipti. „Svo eru hnén biluð
en að hjóla er svo gott og svo er það svo
gaman,“ segir hún. Hulda segir bæklunar-
lækninn sinn hafa sagt að við hjólreiðar
myndu liðirnir smyrjast og það gerði henni
bara gott. Hún var á leið í hnéskiptaaðgerð
en henni hefur verið frestað um óákveðinn
tíma vegna þess hversu góð hún er eftir hjól-
reiðarnar. „Gigt er þannig að þú þarft að
hreyfa þig. Þessi sundleikfimi hérna, þetta er
bara það albesta sem fyrir mig hefur komið,“
segir Hulda. Halldór er sammála. „Þetta gerir
allt fyrir mann, maður teygir á vöðvum, verð-
ur liðugri, fyrir utan náttúrlega hvað konan
(Helga Guðrún) er skemmtileg, mikil sprauta.
Maður þyrfti ekki endilega að fara í sund með
henni, það væri nóg að hitta hana bara á
morgnana til að fara í gott skap,“ segir Hall-
dór. Þau segja félagsskapinn góðan og þetta
sé bæði andleg upplyfting og góð hreyfing.
„Þetta er heilmikið púl,“ segir hún og hann
bætir við að eftir fyrsta tímann hafi hann ver-
ið alveg búinn á því. „Ég gerði ekkert meir
þann daginn,“ segir hann.
Hreyfingin er verkjalyf
Þau hyggjast halda áfram í sundinu og í hjól-
reiðum um ókomna framtíð. „Þetta forðar
okkur frá því að verða gömul, við erum ekk-
ert að yngjast og ef við gerum ekki eitthvað
sjálf þá veit ég ekki hvað verður,“ segir
Hulda. „Já, hreyfingin endurnærir mann, and-
lega og líkamlega,“ bætir Halldór við.
Vegna gigtarinnar segir Hulda að hreyf-
ingin sé lífsnauðsynleg. „Ég tek engin lyf í
dag, ég tók gigtarlyf fyrst þegar ég greindist
en hætti því fjótlega og nota bara jurtalyf.
„Ég segi bara að allir sem eru með gigt eigi
bara að hreyfa sig, hreyfa sig, hreyfa sig. Það
er alveg ótrúlegt hvað hreyfingin skiptir máli.
Hreyfingin er bara lyf, verkjalyf,“ segir hún.
„Mér finnst ég vinna við það að halda mér í
lagi. Svo er hann svo elskulegur að vera með
mér,“ segir hún og brosir til eiginmannsins.
„Hann er svo sprækur sko, hann finnur
hvergi til,“ segir hún.
Drukknar næstum af hlátri
Halldór nýtur lífsins í bílskúrnum heima við
smíðar þegar hann er ekki að hjóla eða púla í
sundlauginni. „Þessi má bara yfirleitt ekkert
vera að því að vera til, það er mikið að gera
hjá honum eftir að hann hætti að vinna,“ seg-
ir Hulda hlæjandi. „Ég er bara að leika mér
heima úti í bílskúr að smíða leikföng og alls
konar,“ segir hann og segist hafa mikla
ánægju af.
Þau njóta þess út í ystu æsar að vera kom-
in á efri ár og á eftirlaun. „Já, heldur betur.
Eftir að ég hætti að vinna sofna ég brosandi á
kvöldin og vakna hlæjandi á morgnana,“ segir
hann. Til þess að geta notið efri áranna segj-
ast þau þurfa að halda heilsunni. „Helga Guð-
rún hjálpar til við það. Hún er svo mikil
sprauta. Stundum drukknar maður næstum af
hlátri sko, það er ægilega gaman. Og músíkin,
maður syngur bara með og það er svo
skemmtilegt,“ segja þau áður en þau hjóla út
í daginn.
TÆPLEGA SJÖTUG HJÓN LÁTA SÉR EKKI LEIÐAST
Vakna hlæjandi á morgnana
ABELÍNA HULDA HARÐARDÓTTIR OG HALL-
DÓR BJÖRNSSON NJÓTA ÞESS AÐ VERA
HÆTT AÐ VINNA OG SEGJAST SJALDAN
HAFA HAFT MEIRA AÐ GERA. ÞAU STUNDA
HJÓLREIÐAR OG SUNDLEIKFIMI AF KAPPI OG
SEGJA HREYFINGUNA ALLRA MEINA BÓT.
HULDA, SEM ER MEÐ GIGT, TEKUR ENGIN LYF
ÞVÍ HREYFINGIN ER ALLT SEM HÚN ÞARF.
Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
Heilsa og
hreyfing
Heilsugjöf sem gleður
*Nú nokkrum dögum fyrir jól eru ennmargir sem eiga eftir að kaupa gjafir.Hvernig væri að setja í pakkann eitthvaðsem bætir heilsuna? Hægt er að gleðja fólkmeð góðum mat, t.d. jómfrúarólífuolíu,góðu kaffi eða dökku súkkulaði. Fyrir fólkmeð hreyfiþörf er fínt að lauma í pakkann
skrefamæli, sundkorti, vatnsbrúsa, íþrótta-
fötum eða nýrri húfu fyrir göngutúrinn.
Helga Guðrún Gunn-
arsdóttir, íþrótta- og
heilsufræðingur frá
Íþróttaskóla Íslands,
sér um þjálfunina í
Kópavogslaug. Hún
segir að hreyfing fólks
eftir fimmtugt sé gríð-
arlega mikilvæg. „Stór
hluti eldri aldurshópa
hreyfir sig lítið sem ekkert, það þarf að
ná til þessa fólks vegna þess að það
skiptir máli upp á gæði daglegs lífs. Þetta
er mjög mikilvægt vegna þess að fyrsti
vísir að stofnanavist er það þegar fólk
getur ekki staðið upp af klósettinu.
Hreyfing í vatni er mjög góð fyrir eldra
fólk, eykur liðleikann og jafnvægið. Ég
legg áherslu á að auka þol og læt fólk
taka á því,“ segir hún.
Eykur gæði lífs
Helga Guðrún
Gunnarsdóttir