Morgunblaðið - 08.09.2016, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. SEPTEMBER 2016
✝ Þorbjörg Hall-dóra Gunnars-
dóttir fæddist 19.
desember 1959 á
sjúkrahúsi Ak-
ureyrar. Hún lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans við
Hringbraut 29.
ágúst 2016.
Þorbjörg var
dóttir hjónanna
Guðrúnar Sigur-
veigar Jóhannsdóttur, f. 3. apríl
1941, og Gunnars Hámund-
arsonar, f. 27. maí 1940, d. 16.
Huld Auðunsdóttur. 2) Guð-
björg Ingunn Magnúsdóttir,
fædd 22. febrúar 1980, í sambúð
með Ragnari Þór Ingólfssyni. 3)
Andri Freyr Óskarsson, fæddur
6. mars 1987, í sambúð með
Lilju Rut Þórarinsdóttur. Einn-
ig átti hún tvær fósturdætur,
Lindu Björk Óskarsdóttur, fædd
17. ágúst 1977, gift Halldóri
Magnússyni, og Berglindi Dögg
Óskarsdóttur, fædd 15. júlí
1982. Þorbjörg átti 16 barna-
börn.
Þorbjörg var menntaður leik-
skólaliði og vann sem deild-
arstjóri á leikskólanum Mar-
íuborg í Grafarholti.
Útför Þorbjargar fer fram
frá Guðríðarkirkju, Grafarholti,
í dag, 8. september 2016, klukk-
an 13.
mars 2014. Þor-
björg átti þrjú
systkini; Jóhönnu
Gunnarsdóttur,
fædd 1960, Sigurð
Gunnarsson, fæddur
1962, giftur Rann-
veigu Gunnarsdótt-
ur, og Ólaf Gunn-
arsson, fæddur
1974, giftur Þór-
nýju Birgisdóttur.
Þorbjörg eignaðist
þrjú börn: 1) Gunnar Trausti
Magnússon, fæddur 10. sept-
ember 1977, giftur Sigrúnu
Allt er í heiminum hverfult. Og
það er akkúrat þess vegna sem ég
set þessi orð á blað. Hún Obba mín
hefur kvatt þetta líf. Alltof
snemma og alltof fljótt.
Það var fyrir rúmum 30 árum
að leiðir okkar lágu saman og úr
varð strax afskaplega mikill og
góður vinskapur. Það var ekki erf-
itt að vingast við hana, þessa
elsku, það vita allir sem þekktu
hana. Alltaf boðin og búin fyrir allt
og alla svo fremi hún hefði ráð og
rúm til og með opinn faðm ef
manni leið illa. Oftar en ekki hafði
hún ráð til að láta mann brosa í
gegnum tárin. Þannig var Obba.
Fyrstu árin eftir að við kynnt-
umst bjuggum við ekki í mikilli ná-
lægð hvor við aðra. En það breytt-
ist svo fyrir tæpum 20 árum þegar
við fluttum báðar ásamt fjölskyld-
um okkar á höfuðborgarsvæðið.
Við það styrktust fjölskyldusam-
böndin og okkar vinskapur enn
frekar. Það sama haust var stofn-
aður saumaklúbbur sem saman-
stóð af nokkrum vöskum konum
sem áttu það sameiginlegt að hafa
búið í Vestmannaeyjum. Það hafði
ég hins vegar ekki gert, en henni
Obbu minni var svo umhugað um
að ég kæmist inn í félagslífið og
eignaðist vinkonur á nýjum stað,
að hún bað um leyfi að fá að taka
mig með inn í klúbbinn. Og það
leyfi fékkst og á ég það því henni
að þakka að eiga slíkar dásemdir
að sem þessar saumaklúbbsvin-
konur okkar eru.
Og það er fleira sem ég á þess-
ari elsku að þakka. Mig hefur
löngum skort allt sem heitir tiltrú
á sjálfa mig. Það átti við um
prjónaskapinn eins og hvað annað.
En hún hætti ekki fyrr en hún
fékk mig til að prófa og trúa því að
ég gæti þetta eins og hver annar.
Núna veit ég fátt betra en að sitja
með prjónana í höndunum á
kvöldin, eins og Obba mín. Enda-
laus hrós og gullhamrar, alltaf,
það var Obba.
Á öllum þessum árum höfum
við brallað ýmislegt saman eins og
gefur að skilja. Fórum í hinar
ýmsu ferðir saman, bæði innan-
lands og utan. Eins og svo margt
annað áttum við það sameiginlegt
að elska sólina og áttum nokkrar
dásemdarstundir á einum uppá-
haldsstaðnum okkar, Torrevieja á
Spáni. Þangað fórum við saman
síðast fyrir tveimur árum. Eydd-
um 18 dögum í sól og sælu með
foreldrum mínum, sem þótti
óskaplega mikið vænt um hana
Obbu sína. Og það var klárlega
gagnkvæmt. Margt hafði gengið á
í okkar lífi á þessum tíma og var
alveg kominn tími á að komast í
annað umhverfi. Og njóta. Þrátt
fyrir margar ferðir okkar saman,
þá er þessi eiginlega sú sem stend-
ur upp úr. Við vorum eins og
prinsessurnar á bauninni. Lágum
og böðuðum okkur í sólinni og
sjónum.
Fengum nánast ekkert að
koma nálægt neinu sem hét elda-
mennska eða frágangur. Og það
fór okkur bara vel og ég held okk-
ur hafi jafnvel líkað það enn betur.
Já, það eru margar minning-
arnar sem ég á um og með þessari
yndislegu vinkonu. Sumarbú-
staðaferðir, þjóðhátíðir, útilegur,
útlandaferðir og saumaklúbbar
svona til að nefna eitthvað. En
ekki síður margar, já mjög marg-
ar, dásamlegar stundir í sófanum
heima á Kristnibrautinni. Bara við
tvær. Ég á eftir að sakna þeirra
sárt.
Elsku hjartans fallega Obba,
vinkona mín. Það er með þungum
trega sem ég kveð þig í dag, gullið
mitt. Þetta er erfiðara en nokkur
orð fá lýst. Treysti því að vel hafi
verið tekið á móti þér á nýjum
stað, þú átt ekkert annað skilið.
Elsku Gunnar Trausti, Guð-
björg Ingunn, Andri Freyr, Linda
Björk, Berglind, Guðrún og ykkar
fjölskyldur. Ég og mín fjölskylda
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi Guð vera
með ykkur í þessari miklu sorg.
Kveðja,
Katrín Magnúsdóttir
og fjölskylda.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku yndislega og fallega vin-
kona mín, mikið var ég lánsöm að
kynnast þér. Minningarnar
streyma fram, allar góðu sam-
verustundir okkar saman í
vinnunni, skólanum, sumar-
bústaðaferðirnar með Brúarskutl-
um og vinnunni, utanlandsferðirn-
ar okkar með Leikskólanum
Maríuborg til Búlgaríu, Stokk-
hólms og Brighton. Ég hugsa til
þín með hlýju og bros á vör.
Vinátta þín er mér svo óendan-
lega dýrmæt, þú munt alltaf eiga
þér stað í hjarta mínu. Þú umvafð-
ir alla og gladdir með kærleika
þínum og brosi. Fótatak þitt um
gólf Maríuborgar mun alltaf lifa í
minningunni meðal starfsmanna,
barna og foreldra á Maríuborg.
Þar sem þú gekkst um svífandi á
hælunum þínum alltaf svo sæt og
lekker og lýstir upp hvert her-
bergið á fætur öðru aðeins með
nærveru þinni. Ég mun halda uppi
heiðri þínum á Laut og mæta öll-
um með sama hlýja viðmótinu og
þú gerðir. Það er höggvið stórt
skarð í starfsmannahópinn á Mar-
íuborg.
Þín á eftir að verða óendanlega
mikið saknað. Þú ert yndislegur
vinur, ástrík móðir og amma.
Kærleiksrík við alla sem þér
kynntust. Þú ert búin að vera al-
gjör hetja í veikindunum þínum,
alltaf að hugsa um líðan annarra
og heilsu. Það segir allt um hversu
góð sál þú ert. Ég er svo óend-
anlega þakklát fyrir að hafa verið
með þér ásamt ættingjum þínum
og vinum sem vöfðu þig ást og
hlýju á lokasprettinum. Þú barðist
fyrir að fá að lifa, að komast heim,
fram að síðasta andardrætti. Þú
ert hetja. Þú ert einstök.
Ég votta börnunum þínum
elskulegu, ættingjum öllum og
vinum, mína dýpstu samúð. Megi
Guð vera með okkur á þessum erf-
iðu tímum. En eins og Obba sagði:
„Þetta verður allt í lagi.“ Þakka
þér fyrir allar yndislegu minning-
arnar, elsku Obba mín, þær munu
ylja mér um hjartarætur um
ókomna framtíð, megi Guðs engl-
ar vaka yfir þér og lýsa þér hvert
fótspor á nýjum stað. Sársauka-
fyllstu tárin eru ekki þau sem falla
úr augum og streyma niður kinn-
ar, heldur þau sem streyma frá
hjartanu og þekja sálina.
Við sögðum oft hvor við aðra að
við værum sálusystur. Við munum
hittast á ný, elsku Obba, og þá
munt þú taka á móti mér í turkís-
lituðu prjónaslánni þinni, ég lofa
að gleyma ekki minni sem þú
prjónaðir á mig, við munum skála í
Grand Marnier og dansa um með
englavængina okkar og halda uppi
stuðinu í himnaríki því þú sagðir
alltaf að þín kynslóð væri lang-
skemmtilegust í partíum. Þangað
til við hittumst á ný, þín sálusystir
og besti vinur,
Ingibjörg (Inga).
Elsku hjartans vinkona okkar,
hún Obba, hefur kvatt eftir
skammvinn veikindi. Eftir stönd-
um við vinkonurnar hljóðar,
hlátrasköllin í okkur hafa þagnað í
bili, það er skarð komið í sauma-
klúbbinn sem ekki verður fyllt, þú
þessi glæsilega og fallega kona
hefur dansað síðasta dansinn. En
minningarnar eru margar og þeg-
ar fram líða stundir munum við
ylja okkur við þær með gleði, þó
sárar séu þær núna á þessari
stundu. Það var alltaf mikið fjör
þegar við vinkonurnar hittumst,
mikið talað og mikið hlegið,
ógleymanlega ferðin okkar til Kö-
ben, sem við vorum alltaf á leiðinni
að fara að endurtaka, var svo
skemmtileg, við kunnum svo vel
að njóta tímans saman.
Þegar við heimsóttum þig á
spítalann síðast fannst mér þú
gefa okkur von um að þú kæmist
heim og við gætum hist og hlegið
aftur saman, þannig varst þú,
huggaðir okkur hinar, þó það ætti
að vera öfugt, eftir stöndum við
vinkonurnar með sáran söknuð í
hjarta. Elsku Obba okkar, hafðu
þökk fyrir allt. Við hittumst alltaf
aftur. Við sendum ástvinum sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd saumaklúbbssystra,
Guðrún Jóna.
Enn á ný hverfur af leiksviði
lífsins ómissandi manneskja,
manneskja sem stráði ást og um-
hyggju í kringum sig og barðist
hetjulega við vágestinn mikla enn
varð að játa sig sigraða. Elsku
Obba, æðruleysið þitt var aðdáun-
arvert, þú ætlaðir að tækla þetta,
en áföllin dundu yfir. Ég var svo
lánsöm að kynnast þér í gegnum
Heiðu vinkonu okkar, þá vorum
við rétt rúmlega tvítugar, þá varst
þú skilin við Magnús sem þú áttir
Gunnar og Guðbjörgu með.
Seinna kynntist þú Óskari og þið
áttuð Andra saman en fyrir átti
Óskar tvær dætur og ólst önnur
þeirra upp hjá ykkur, Linda, sem
þú gekkst í móðurstað.
Það eru óteljandi minningar
sem koma upp í hugann, allar úti-
legurnar okkar saman þar var allt-
af fjör, mikið sungið og hlegið og
ferðin sem við hjónin fórum með
ykkur Óskari og Benedikt, barna-
barni ykkar, með Norrænu fyrir
rúmum 10 árum var frábær og eft-
irminnileg ef frá er talin fréttin
sem þú fékkst á meðan á ferðinni
stóð um að nafna þín og amma
hefði fallið frá, það fékk mjög á
þig.
Við töluðum um að gaman væri
að fara aftur í svona ferð en það
verður bara á öðru sviði síðar
meir. Með þessum fátæklegu orð-
um þökkum við hjónin þér sam-
fylgdina og sendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur til ástvina
þinna sem nú eiga um sárt að
binda.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Þorbjörg og Haukur.
Lífið er því miður ekki alltaf
réttlátt. Hún Obba okkar er farin
frá okkur allt, allt of fljótt, eftir
sitjum við starfsmannahópurinn á
leikskólanum Maríuborg og syrgj-
um yndislegan vinnufélaga til
þrettán ára. Börnum, foreldrum
og starfsfólki var alltaf vel tekið
hjá Obbu og var hún fljót að kynn-
ast og laða alla að sér með sinni
fjörlegu og skemmtilegu fram-
komu. Obba hafði yndi af börnum
og sóttu þau í fang hennar, þar
fundu þau öryggi, ástúð en ekki
síst gleði, söng og skemmtun.
Obba hafði einstakt lag á að
hrósa fólki. Hún var alltaf svo
hrein og bein en líka alltaf tilbúin
að hlusta á aðra og veita góð ráð.
Hún var fljót að framkvæma hlut-
ina, samviskusöm, metnaðarfull
en ekki síst skemmtileg mann-
eskja. Hún byrjaði fljótt að skipu-
leggja allar skemmtanir innan
starfsmannahópsins. Þar var hún
hrókur alls fagnaðar og var ein-
staklega gaman að skemmta sér
með henni. Obba var alltaf svo fín
og smart í tauinu, í fallegum kjól-
um með alls kyns skart og fínirí
sem bæði börn og starfsmenn dáð-
ust að.
Obba hafði einstakt lag á að
nýta mannauðinn og sem deildar-
stjóri skipulagði hún að hver og
einn hafði ákveðið hlutverk eftir
sínu áhugasviði. Hún og Inga náðu
einstaklega vel saman. Það er
ómetanlegt þegar samstarfsfólk
nær svo vel saman og veit ég að
Inga mín hefur oft átt erfitt í veik-
indunum hennar Obbu. En ég vil
nota tækifærið til að þakka Ingu
sérstaklega fyrir hvað hún reynd-
ist Obbu vel síðustu mánuðina, eft-
ir að Obba veiktist og sýndi svo
sannarlega að hún er vinur í raun.
Við starfsfólkið á Maríuborg,
bæði fyrrverandi og núverandi,
áttum yndislega minningarstund í
leikskólanum. Þar kom svo fallega
fram hve Obba var okkur öllum
kær. Við minntumst gleðinnar
sem hún kom með í kaffistofuna
og húsið allt, hróssins sem hún gaf
okkur og trausts og góðs faðm-
lags. Hvað við vorum heppin að fá
að eiga hana sem samstarfsfélaga
og vin.
Sjá alla handavinnuna sem hún
sýndi okkur og var einstaklega fal-
leg. Allar peysurnar sem hún var
að prjóna á börnin sín, barnabörn
og vini. Hvernig hún talaði alltaf
um börnin sín sem Gunnar minn,
Guðbjörg mín og Andri minn.
Þetta lýsir Obbu svo vel, hvað hún
hlúði vel að sínum. Já, og jólagleð-
in okkar á Maríuborg það er erfitt
að hugsa sér hana án Obbu.
Hún var svo mikið jólabarn,
alltaf búin að skreyta heimilið sitt
fyrst af öllum og var svo ham-
ingjusöm með tímann sem fór í
hönd. En eitt er víst að það verður
„skálað í kaffi og Grand“ henni til
heiðurs á jólagleði Maríuborgar
hér eftir.
Ég gæti haldið endalaust áfram
að telja upp alla kosti og persónu-
töfra Obbu minnar en þá geymi ég
í hjarta mínu. Fyrir hönd starfs-
manna, barna og foreldra Maríu-
borgar vil ég þakka Obbu fyrir allt
hennar góða starf og samveru-
stundir. Ég vil líka þakka öllu
starfsfólkinu á Maríuborg fyrir að
standa þétt saman og sýna mikla
samkennd og hugulsemi við and-
lát Obbu. Guð gefi fjölskyldu
hennar og vinum styrk á erfiðum
tíma. Blessuð sé minning þín,
elsku Obba.
Guðný Hjálmarsdóttir,
leikskólastjóri Maríuborg.
Þorbjörg Halldóra
Gunnarsdóttir
óhikað og var fullur áhuga um
framgang þess. Hann sat stjórn-
arfund í lok júní og fyrir nokkrum
vikum áttum við símtal þar sem
við ræddum framtíð Lyfju hf.
Þegar ég hitti Steinþór svo í síð-
asta sinn fyrir stuttu var hann
þrotinn að kröftum en spurði þó
um málefni félagsins.
Ég vil fyrir hönd stjórnar og
starfsfólks Lyfju hf. votta Claire,
börnunum og öðrum aðstandend-
um okkar dýpstu samúð. Guð
blessi minningu Steinþórs Bald-
urssonar.
Sigurbjörn Gunnarsson.
Einstakur og traustur sam-
starfsmaður og vinur er nú fallinn
frá langt um aldur fram eftir
snarpa glímu við erfið veikindi. Á
kveðjustund leitar hugurinn til
margra góðra samverustunda og
margháttaðra verkefna sem við
unnum saman að um árabil. Ég
kynntist Steinþóri 1998 þegar ég
nýráðinn bankastjóri Landsbank-
ans sótti fund þar sem hann
kynnti flókna rekstraráætlun og
viðamikið verkefni. Ég sá strax að
mikill fengur yrði að honum sem
nýjum yfirmanni hjá Landsbank-
anum og nokkru síðar hófum við
samstarf sem var bæði gefandi og
ánægjulegt.
Steinþór var hæfur og vandað-
ur bankamaður, framtakssamur
stjórnandi, traustur vinur og ást-
ríkur fjölskyldufaðir.
Steinþór sótti sér alþjóðlega
menntun við einn virtasta háskóla
Bandaríkjanna og var í kjölfarið
ráðinn sjóðstjóri hjá Wells Fargo-
bankanum í Kaliforníu. Þessi
reynsla gerði hann einstaklega
vel búinn til forystustarfa á ís-
lenskum fjármálamarkaði er
heim kom. Vinnubrögð hans voru
öguð, greiningarhæfileikarnir
miklir og framsetningin kerfis-
bundinn. Hann stýrði mörgum al-
þjóðlegum verkefnum fyrir
Landsbankann og ávann sér virð-
ingu alþjóðlegra viðsemjenda
okkar. Þá var hann einn þeirra
sem unnu að því að varðveita og
auka verðmæti eigna bankanna
frá 2008.
Steinþór var krefjandi stjórn-
andi en jafnframt afburðaleið-
beinandi. Hann leiddi með góðu
fordæmi og með rökum, frekar en
með tilskipunum og við það ávann
hann sér traust og virðingu sam-
starfsmanna og oft persónulega
vináttu. Hann var fastur fyrir en
ávallt heill í öllum samskiptum.
Almennt var sótt í að starfa í deild
hans.
Í fjölmörgum viðskiptaferðum
gafst mér færi á að kynnast Stein-
þóri nánar og fjölþættum áhuga-
málum hans á sviði íþrótta, fjár-
mála og flugmála en hann ávann
sér m.a. einkaflugmannsréttindi
og var í stjórn Skáksambands Ís-
lands. Á yngri árum keppti Stein-
þór í handbolta og tileinkaði sér
leiktækni sem nýttist vel. Hann
bjó yfir yfirgripsmikilli þekkingu
á sögu, stjórnmálum, sérstaklega
bandarískum stjórnmálum og al-
þjóðamálum sem, ásamt yfir-
burðagreind og frásagnargáfu,
gerðu öll samskipti við hann gef-
andi.
Steinþór var mikill fjölskyldu-
maður. Hann kynntist Claire, eig-
inkonu sinni, við námið í Banda-
ríkjunum og samband þeirra var
einlægt og ástríkt. Stuðningur
hennar við Steinþór í veikindun-
um hans var aðdáunarverður.
Börnum sínum þremur reyndist
hann vinur og leiðbeinandi. Þau
sjá nú á eftir einstaklega elsku-
legum, hugmyndaríkum og
skemmtilegum föður.
Síðasti fundur okkar var í maí
s.l þegar við mæltum okkur mót
fyrir brottför okkar beggja og
fjölskyldna til Vesturheims. Bar-
áttuhugurinn var sterkur og áætl-
anir lagðar í því samræmi. Þær
rætast ekki allar, því miður.
Við Karólína sendum Claire,
börnum og foreldrum Steinþórs
og öðrum ættingjum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Minn-
ing um góðan dreng lifir.
Halldór J. Kristjánsson.
Okkar ástkæri sambýlismaður, faðir,
tengdafaðir og afi,
ELIS KRISTJÁNSSON,
Hringbraut 72, Reykjanesbæ,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja 3.
september. Útförin fer fram í Keflavíkur-
kirkju fimmtudaginn 15. september klukkan 13.
.
Hafdís Helgadóttir,
Sigurbergur Elisson, Íris Ósk Guðlaugsdóttir,
Jón Þór Elfarsson, Sólveig Óskarsdóttir,
Sveinbjörg Júlía Símonardóttir,
Hafþór Karlsson,
barnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUNNAR PÁLMARSSON,
Smárahlíð 16 c, Akureyri,
áður Fálkagötu 28, Reykjavík,
andaðist 1. september á dvalarheimilinu
Dalbæ. Útför hans fer fram frá Svalbarðskirkju,
laugardaginn 10. september klukkan 14.
.
Stefán Ingi Gunnarsson, Guðfinna Steingrímsdóttir,
Jóhann Þór Gunnarsson,
Jón Bragi Gunnarsson, Anna Kolbrún Árnadóttir,
Magnús Gunnarsson, Hjördís Valtýsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
KRISTJÁN MÁR ÓLAFSSON,
lést á heimili sínu að Sólheimum í
Grímsnesi aðfaranótt 3. september.
.
Ólafur Haukur Ólafsson, Sigurbjörg H. Gröndal,
Ásdís Katrín Ólafsdóttir, Pål O. Borgen,
Sigríður Edda Ólafsdóttir, Magnús Jón Sigurðsson
og fjölskyldur.