Morgunblaðið - 12.11.2016, Qupperneq 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. NÓVEMBER 2016
✝ Þuríður Gísla-dóttir fæddist á
Gljúfurá í Arnarfirði
6. júlí 1925. Hún lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli í Reykja-
vík 30. október 2016.
Foreldrar hennar
voru Gísli Vignir
Vagnsson, f. 3. ágúst
1901 í Fjarðarhorni,
Gufudalshr., Austur-
Barð., d. 4. október
1980, bóndi á Mýrum í Dýrafirði,
og kona hans Guðrún Sigríður
Jónsdóttir, f. 17. maí 1895 í Sauð-
eyjum á Breiðafirði, d. 7. október
1975.
Systkini Þuríðar: Einar Andr-
és, f. 1924, d. 2015, Sigurbjörg
Árndís, f. 1927, d. 1965, Una, f.
1928, Álfheiður, f. 1929, Jón Hösk-
uldur, f. 1932, Valdimar Haukur,
f. 1934, Bergsveinn Jóhann, f.
1938, Davíð, f. 1941. Uppeld-
isbróðir og frændi: Pétur Kristinn
Þórarinsson, f. 1922, d. 1999.
Barnsfaðir: Ágúst Steindórs-
son, f. 6. september 1925 í Ási,
Hrunamannahr., d. 29. nóvember
2006. Foreldrar hans: Steindór Ei-
ríksson, bóndi í Ási, og kona hans
Guðrún Stefánsdóttir. Sonur Þur-
íðar og Ágústs er Sigurleifur, f.
11. ágúst 1954 á Mýrum í Dýra-
firði, stýrimaður, nú lagerstjóri
Olíudreifingar. Eiginkona 9. júlí
sig til heimilisstarfa hjá móð-
urbróður sínum í Reykjavík. Það-
an lá leiðin í Hafnarfjörð til Unu
föðursystur Þuríðar og Davíðs
manns hennar. Úr Hafnarfirði lá
svo leiðin austur á Hvolsvöll. Þar
starfaði Þuríður um skeið hjá
sýslumannshjónunum Birni og
Margréti. Skólaárið 1945-6
stundaði hún nám við Hús-
mæðraskólann á Ísafirði. Um
nokkurt skeið starfaði hún við
mötuneyti Héraðsskólans á Núpi
og einnig oft á heimili foreldra
sinna. Haustið 1954 réð hún sig
sem ráðskonu við Holtsskóla í
Önundarfirði. Þar var Guðmund-
ur Ingi skólastjóri. Þuríður hóf
snemma að kenna handavinnu
við skólann auk þess að sjá um
mötuneytið. Eftir að Þuríður og
Guðmundur Ingi giftu sig, 2.
september 1962, bjuggu þau á
Kirkjubóli á sumrin en á veturna
í Holtsskóla. Árið 1974 lét Guð-
mundur Ingi af skólastjórn í
Holti og fluttist þá ásamt Þuríði
og Sigurleifi alfarið að Kirkju-
bóli. Þar bjuggu þau uns Guð-
mundur lést árið 2002. Þuríður
flutti eftir það til Reykjavíkur.
Hún bjó á Hofteigi 42 til ársins
2011 að hún flutti á Hjúkrunar-
heimilið Skjól við Kleppsveg í
Reykjavík.
Minningarathöfn fór fram frá
Laugarneskirkju mánudaginn 7.
nóvember.
Jarðsett verður í dag, 12. nóv-
ember 2016, klukkan 14 í Holti í
Önundarfirði.
1988 Þórhildur
Sverrisdóttir, f. 14.
október 1961 í
Reykjavík, starfar
við grafíska miðlun.
Foreldrar hennar
eru Sverrir Jónsson
flugstjóri, f. 1924, d.
1966, og kona hans
Sólveig Þorsteins-
dóttir, f. 1931. Börn
Sigurleifs og Þór-
hildar eru: 1) Guð-
mundur Ingi, f. 30. nóvember
1988, MSc í iðnaðarverkfræði og
stjórnun, starfar hjá Marel. 2)
Benedikt, f. 18. ágúst 1992, hug-
búnaðarverkfræðingur og starf-
ar hjá Controlant.
Eiginmaður Þuríðar var Guð-
mundur Ingi Kristjánsson, f. 15.
janúar 1907 á Kirkjubóli í Bjarn-
ardal, Önundarfirði, skáld og
bóndi þar, einnig skólastjóri í
Holti, Önf. Foreldrar hans: Krist-
ján G. Guðmundsson, bóndi á
Kirkjubóli, og kona hans Bessabe
Halldórsdóttir.
Hún flutti frá Gljúfurá að Mýr-
um árið 1936 ásamt foreldrum
sínum, systkinum, afa og ömmu:
Vagni Guðmundssyni og Þuríði
Gísladóttur. Þuríður veiktist af
berklum níu ára gömul en fékk
bót meina sinna á Sjúkraskýlinu
á Þingeyri. Fyrir tvítugt hleypti
Þuríður heimdraganum og réð
Þann 30. október lést móðir mín,
Þuríður Gísladóttir.
Í mínum augum var hún hæglát
kona sem tranaði sér ekki mikið
fram en gat staðið fast á sínu ef
þurfti. Hún reyndist mér góð móð-
ir og var alltaf tilbúin að styðja mig
í einu og öllu. Mamma var glað-
sinna og þótti alltaf gaman að taka
þátt í mannfagnaði. Ung að árum
fór mamma til Reykjavíkur og
Hafnarfjarðar til heimilisstarfa hjá
frændfólki sínu. Alltaf þegar við
ókum um Miklubraut í Reykjavík
og meðfram tjörninni í Hafnarfirði
minntist hún á fólkið með hlýhug
sem hún bjó hjá tímabundið.
Stóru umskiptin í lífi hennar
voru þegar hún gerðist ráðskona í
skólanum í Holti og dró sig smátt
og smátt saman við Guðmund
Inga, síðar stjúpföður minn.
Henni líkaði alltaf vel starfið í
skólanum. Kenndi þar handavinnu
og fór suður á sumrin til að bæta
við sig þekkingu á því sviði. Þar
má telja hekl og prjón, saga út
krossvið og gera úr honum ýmsa
hluti, svo var bastvinna, tágavinna,
leðurvinna og ýmislegt fleira.
Á sumrin á Kirkjubóli undi hún
líka hag sínum mjög vel. Henni var
vel fagnað af öllum á bænum sem
voru tvö heimili og var hún strax
óskoraður foringi í eldhúsinu. Fyr-
ir var Jóhanna Kristjánsdóttir,
systir Guðmundar Inga, stjúpföð-
ur míns, sem hafði séð um heimilið
fram að þessum tíma og hún tók
jafn vel á móti mömmu sem og
aðrir og myndaðist fljótt mjög gott
samband á milli þeirra og minnist
ég þess aldrei að þeim hafi orðið
sundurorða. Mikil og góð sam-
vinna var með þeim alla tíð.
Þar sem Ingi stjúpfaðir minn
var skólastjóri og auk þess ritari í
Búnaðarsambandi Íslands, þá átti
hún þess kost að fara í ferðalög
með honum á skólastjóramót og
búnaðarsambandsþing á hverju
sumri. Þessi ferðalög veittu henni
mikla gleði.
Árið 1974 hætti hún störfum
ásamt manni sínum í Holtsskóla
og fluttist alfarið að Kirkjubóli.
Svo kom að því að Ingi fluttist á
hjúkrunarheimilið á Flateyri og
þá bjó mamma ásamt Hönnu á
Kirkjubóli og þá kom sér vel fyrir
þær að eiga góða nágranna í Tröð.
Mamma fór reglulega á Flat-
eyri í handavinnu með Ástu og
Magga í Tröð og til að heimsækja
sinn mann.
Árið 2002 urðu mikil kaflaskipti
í lífi mömmu er Ingi féll frá og hún
fluttist suður til Reykjavíkur og
Hanna fluttist á Patreksfjörð.
Hún fluttist í íbúð á Hofteigi 42 og
var fljót að ná áttum. Hún sótti
strax handavinnutíma á Dalbraut-
inni og aðrar samkomur eins og
spilamennsku og lét sér ekki leið-
ast. Eins átti hún greiða leið til
okkar þar sem við bjuggum svo
gott sem í næsta húsi og einnig
var hún dugleg að heimsækja aðra
ættingja fyrir sunnan. Því miður
fór svo minnisleysi að hrjá hana
og smátt og smátt fór hún að
hætta að rata og ruglast í ríminu.
Fljótlega upp úr því fluttist hún á
Skjól dvalarheimili þar sem hún
fékk góða umönnun og líkaði vel.
Hún tók alltaf vel á móti manni
með brosi á vör og talaði mikið um
hversu heppin hún var að hafa
eignast mig.
Blessuð sé minning móður
minnar.
Sigurleifur Ágústsson.
Í dag er borin til grafar Þuríður
Gísladóttir, systir og vinkona.
Hún sleit barnsskónum á Gljúfurá
í Arnarfirði, býlinu sem Jón Sig-
urðsson forseti eignaðist til að
verða kjörgengur. Útsýni af bæj-
arhlaðinu á Gljúfurá er vítt og fag-
urt og geymist vel í minni þeirra
er þarna ólust upp. Gljúfurá er
smábýli, það varð því þröngt í búi
hjá foreldrum okkar þegar barna-
hópurinn stækkaði. Við vorum
orðin sjö auk fósturbróður og afa
og ömmu, 12 manns í heimili. Fyr-
ir aðstoð góðra manna tókst föður
okkar að fá ábúð á Mýrum í Dýra-
firði 1936 og síðan að kaupa þá
jörð 1937.
Þura, eins og við kölluðum hana
jafnan, varð 11 ára árið sem við
fluttum að Mýrum. Hún hafði
fengið berkla en sigrast á þeim og
var langt komin með að jafna sig
eftir glímuna við þá þegar hún
flutti að Mýrum. Bjó hún jafnan
við góða heilsu eftir þetta, þurfti
þó að fara í aðgerð á hnjáliðum á
fullorðinsárum.
Þura var elst fjögurra systra og
næstelst níu systkina. Það kom
því í hennar hlut að aðstoða móður
sína við uppeldi yngri systkina.
Komu þá fljótt í ljós skapgerðar-
eiginleikar sem entust henni til
æviloka, glaðværð og hlýtt viðmót.
Þessa nutum við systkini hennar í
ríkum mæli og ég hygg að svo hafi
verið um allt hennar samferða-
fólk.
Þura vann víða við heimilisstörf
en var jafnan heima á Mýrum
þess á milli. Það var mikil gæfa
fyrir hana að eignast soninn Sig-
urleif. Hann varð strax mikill
gleðigjafi alls heimilisfólks á Mýr-
um. Það má segja að undirritaður
hafi verið heimagangur á Kirkju-
bóli hjá Þuru og Guðmundi Inga
eiginmanni hennar meðan við
Guðmundur störfuðum saman í
stjórn Búnaðarsambands Vest-
fjarða. Þá voru stjórnarfundir iðu-
lega haldnir á Kirkjubóli og þá
kom það í hlut Þuru að sjá fund-
armönnum fyrir mat og kaffi.
Gestrisnin var mikil og gestakom-
ur tíðar. Þura var mikil hannyrða-
kona, gagnaðist vel námið í Hús-
mæðraskólanum á Ísafirði. Hún
prjónaði, heklaði, saumaði púða og
veggteppi og var vandvirk við allt
sem hún tók sér fyrir hendur.
Margir eiga ýmiss konar prjónles
og púða úr hennar smiðju.
Eftir að Þura komst nokkuð á
níræðisaldurinn fór að bera á
minnisleysi hjá henni. Varð þá að
ráði að hún flyttist á Hjúkrunar-
heimilið Skjól. Þar naut hún
ágætrar aðhlynningar sem ber að
þakka fyrir. Þá naut hún jafnan
umhyggju Sigurleifs sonar síns og
hans fjölskyldu.
Við sem búum á Mýrum heim-
sóttum jafnan Þuru þegar við
komum til Reykjavíkur. Það var
gott að koma til hennar. Hún tók á
móti gestum með gleði, þakklæti
og hlýju. Hún lýsti jafnan yfir
ánægju með dvölina á Skjóli og
þann lúxus að þurfa hvorki að elda
eða þvo upp. Skammtímaminni
hennar var farið en enn leyndust í
hugskotum hennar minningar frá
bernskustöðvunum, einkum
Gljúfurá. Hún mundi útsýnið af
bæjarhellunni þar og kannski hef-
ur hinn máttugi hljómur frá foss-
inum Dynjanda fylgt þeirri mynd.
En í góðviðrum má greina óm frá
fossinum út að Gljúfurá.
Að leiðarlokum þökkum við
Þuru samfylgdina. Sigurleifi og
fjölskyldu vottum við innilega
samúð.
Valdimar H. Gíslason og
fjölskylda, Mýrum.
Þura á Kirkjubóli er látin á 92.
aldursári. Hún var ekkja Guð-
mundar Inga Kristjánssonar
skálds.
Sjö ára gamall fór ég í sveit að
Kirkjubóli í Bjarnardal í Önund-
arfirði. Var þar í sex sumur 1959-
64. Eitt mesta happ sem ég hef
orðið fyrir í lífinu.
Ég var hjá Guðmundi Inga, afa-
bróður mínum, sem hélt heimili
með móður sinni, Bessu (fullu
nafni Bessabe), systur sinni Jó-
hönnu og Kolfinnu, dóttur Hönnu.
Halldór afabróðir minn hélt annað
heimili í húsinu ásamt Rebekku
konu sinni og börnunum Ósk,
Siggu og Bjössa. Fjöldi sumar-
barna tók virkan þátt í félagsbú-
skapnum á Kirkjubóli.
Sumarið 1962 kom ég frá því að
reka kýrnar og sá að dúkað borð
var í stofunni. Hvað var á seyði?
Upplýst var að Ingi og Þura væru
að gifta sig niðri í Holti. Smásveini
brá. Hann hafði nefnilega fengið
að sofa í herbergi skáldsins þetta
sumar. Margt var þar gáfulegt
spjallað. Nú yrði þeirri skemmtan
lokið. Sem og varð.
Þura hafði verið ráðskona í
Barnaskólanum í Holti um árabil,
en Ingi var þar skólastjóri. Sam-
dráttur þeirra hafði lengi verið
kunnur. En nú flutti hún að
Kirkjubóli með syni sínum, Sigur-
leifi.
Þetta reyndist ekki bara Inga
sérstakur happafengur – heldur
heimilismönnum öllum. Þura var
einstakt ljúfmenni, brosti við öll-
um – ekki síst börnum. Og svo var
hún snillingur í eldhúsinu, enda
verið á Húsmæðraskólanum Ósk
á Ísafirði. Maturinn á Kirkjubóli
áður en hún kom hafði að vísu ver-
ið góður – og afar þjóðlegur:
hafragrautur með eldsúru slátri,
fiskur með mörfloti, harðfiskur
með floti, feitt sauðakjöt, áfasúpa,
blóðpönnukökur, gamalhænsna-
kjöt. En nú jókst fjölbreytnin svo
um munaði: alls konar réttir úr
samtímanum, danska eldhúsið,
heimabökuð vínarbrauð, margar
sortir af kökum. Ungum munnum
þótti þetta ekki vond viðbót.
Ingi var 18 árum eldri en Þura.
Í minningarathöfn um Þuru sunn-
an heiða (fyrir útför í Holti) flutti
síra Davíð Þór Jónsson einkar fal-
lega líkræðu í Laugarneskirkju –
og las þetta ástarljóð Inga til konu
sinnar frá 1975:
Vorið kom hlæjandi
hlaupandi
niður hlíðina vestan megin.
Engri sjón hef ég orðið jafn bundinn
og allshugar feginn.
Ég tók það í fang
og festi mér það
sem fegurst og best ég þekki.
Mánuður leið,
mannsaldur leið,
og ég missti það ekki.
Varðveist hefur afmælisdaga-
vísnabók, handskrifuð af lista-
skrifaranum Inga; vísurnar orti
hann 1923-32 (en systkini hans
fengu að yrkja sjálf við sína af-
mælisdaga!) Þura saumaði síðar
út fagra bókarkápu utan um grip-
inn. Ingastofa í Holti gaf þetta
listaverk út á prenti fyrir fáeinum
árum. Einstakur gripur. Við af-
mælisdag Þuru í bókinni er þessi
fallega vísa – kannski fyrirboði?
Ég vildi hingað heilla þig
um hálfa stund að finna mig,
að syngja hjá mér sönginn þinn
og sjá og skilja dalinn minn.
Þrjár systur mínar, Sigrún
Ágústa, Elín Soffía og Kristín
Bessa, voru líka í sveit á Kirkju-
bóli og fengu að kynnast Þuru og
öðru góðu fólki sem bjó á því mikla
menningarheimili. Við systkinin
þökkum Þuru samfylgdina. Ætt-
ingjum vottum við samúð.
Ólafur Þ. Harðarson.
Brosandi skaltu ganga þinn veraldar-
veg
ef von þín er traust og ætlunin fram-
bærileg.
Ekki skaltu með andvörpum ryðja þér
leið.
Ánægja þín á að vígja þitt baráttuskeið.
Daglætin renni sem dáðir í göngunnar
sjóð,
Dagmálagleðin skal semja þitt kvöld-
vökuljóð.
Það er líkt og Ingi hafi verið í
þessu ljóði að semja um þann
leiðarvísi sem Þura hafði til að
ganga æviveginn. Um það geta
samferðamenn hennar vottað.
Það var gott að vera um stund
samferða Þuru þegar við bjuggum
á Kirkjubóli. Við fjölskyldan nut-
um mannkosta hennar og var
notalegt að „skreppa yfir“ til að
eiga stund með henni. Hún var
hæglát kona en geislandi, æðru-
laus og natin við menn og muni.
Oft sá ég eftir krökkunum mínum
litlum yfir, með sængina sína í eft-
irdragi til að njóta hafragrautar-
ins og notalegs skvaldurs við mat-
arborðið, kannski var klastrað í
sokk sem táin hefði brotist í gegn-
um eða nýir vettlingar þegnir af
prjónum Þuru, 66 ° norður máttu
sín lítils í samburðinum, þetta var
ekta. Ég valdi á yngstu dóttur
mína nafnið hennar í þeirri vissu
að fjórðungi bregði til nafns, það
var líka af virðingu og þökk fyrir
aðkomu hennar og nærveru í upp-
eldi barna minna. Þau búa að því
og minnast hennar með mikilli
hlýju.
„Ertu úr Mýrarhreppnum?“
sagði Þura og brosti breitt þegar
ég kynnti mig fyrir henni. Þetta
var í síðustu heimsókn minnar til
hennar þar sem hún dvaldi á
Skjóli.
Flest orðið falið í þoku, en
æskuheimilið stóð enn í ljósinu,
annað gleymt en samt var hún svo
geislandi glöð. Nú hefur hún
sungið sitt kvöldvökuljóð og renn-
ir sér sjálfsagt fótskriðu niður að
Mýrarmelnum þar sem leitað er
að fallegri skel eða steini í minn-
ingarskrínið. Hún valdi það alltaf
að sjá hið fallega í samferðafólki
sínu eða einfaldlega í því sem hún
var að fást við, það vakti hjá henni
mikla undrun ef hún mætti öðru.
Við sem eftir erum lútum höfði í
þakklæti og virðingu. Sigurleifi og
fjölskyldu sendum við fjölskyldan
innilegar samúðarkveðjur.
Halla Signý Kristjánsdóttir
og fjölskylda.
Þuríður Gísladóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
RAGNAR SCHEVING SIGURJÓNSSON,
lést 22. október 2016.
Jarðsungið verður frá Hvammstangakirkju
föstudaginn 18. nóvember klukkan 14.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
.
Svala
Hulda Alexander
Ólafur Petra
Bjarki
Hekla Hera
Elías Isak
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR INGI INGIMUNDARSON
HLERINN
(1950-2016),
rafveituvirki,
Vindakór 1, Kópavogi,
andaðist á krabbameinsdeild Landspítalans 9. nóvember. Útför
fer fram í kyrrþey að ósk hins látna. Sérstakar þakkir færum við
starfsfólki krabbameinsdeildar Landspítalans. Þeim sem vilja
minnast hans er vinsamlegast bent á Ljósið.
.
Soffía Amanda T. Jóhannesdóttir
Inga Björk Færseth Ólafsdóttir
Gunnar Bachmann Færseth Ólafsson
Lilja Dögg Færseth Ólafsdóttir
Sæmundur Þór Guðmundsson
Ármann Freyr Hermannsson
Ingiberg Ólafur Jónsson
Guðmundur Oliver Sæmundsson
stjúpbörn og stjúpbarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN HELGI BJÖRNSSON
prentari,
lést á líknardeild Landspítalans 10.
nóvember. Útförin fer fram frá Víðistaða-
kirkju í Hafnarfirði föstudaginn 18. nóvember klukkan 13.
.
Jóhanna Sigfúsdóttir
Ásta Björk Björnsdóttir Rúnar Björnsson
Hjörtur Geir Björnsson Hrönn Ljótsdóttir
Björn Freyr Björnsson Katrín Edda Svansdóttir
Sverrir Örn Björnsson Kristín Höskuldsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn.