Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.2015, Blaðsíða 64

56 Lífsstíll Helgarblað 29. október–2. nóvember 2015
og
Smáratorgi · Korputorgi
HUNDAFÓÐUR
FÆST HJÁ OKKUR
Drullubolti, kastali,
hrafnsungi og nekt
n Nokkrir einstaklingar lýsa sérkennilegum draumförum sínum
F
yrir marga eru draumar inn-
blástur og uppspretta hug-
mynda, þeir geta glatt og
þeir geta hrætt og þeir geta
fyllt okkur af alls konar til-
finningum, allt frá örvæntingu til
losta.
Í raun vitum við voðalega lítið
um ástæður þess að okkur dreymir í
svefni. Við vitum þó að alla dreymir,
en fólk man mismikið af draumun-
um þegar það vaknar. Draumar
eru virkastir í svokölluðum REM-
svefni, þegar virkni heilans er líkust
því sem gerist í vöku.
Enn er deilt um hvers vegna
okkur dreymir og ýmsar tilgát-
ur um ástæður drauma hafa litið
dagsins ljós.
Ein tilgátan gerir ráð fyrir að
draumar séu leið heilans til að
flokka og vinna úr öllu því áreiti
sem hefur dunið á skynfærunum í
vöku. Því hefur verið haldið fram að
þegar við erum virk í að læra eitt-
hvað nýtt, dreymi okkur meira – og
því megi ætla að draumar hafi eitt-
hvað að gera með minnið.
Aðrir hafa nefnt tilfinningalega
úrvinnslu og enn aðrir halda því
fram að draumar séu ekkert nema
bull sem heilinn framkallar til að
slaka á.
Hvað svo sem ástæðunum líður
eru draumar heillandi fyrirbæri og
alltaf gaman að heyra um það sem
fólk dreymir. Við fengum nokkra
einstaklinga til að segja fá eftir-
minnilegum draumum sínum. n
Ragnheiður Eiríksdóttir
ragga@dv.is
 Hrafnsungi
í fataskáp
Jón Örn Loðmfjörð skáld
„Ég bjargaði litlum hrafnsunga
sem ég faldi í fataskápnum heima
hjá mér. Svo fór ég með hann í
göngutúr á kvöldin og gætti þess
að enginn sæi hann. Hann stækk-
aði og stækkaði og ég man hvað
mér þótti hann orðinn fallegur og
hve stoltur ég var af honum. Skildi
alls ekki hvers vegna fólki þætti
hrafnar almennt ljótir.“
 Linda Pé í
drullubolta
Þorgrímur Þráinsson rithöfundur
„Mig dreymir reglulega, sem mér þykir dásam-
legt, en oftar en ekki hverfa draumarnir eins og
dögg fyrir sólu um leið og ég rumska aftur inn í
raunveruleikann, sem getur reyndar verið draumi
líkastur! Ég nýt mín sérstaklega á næturnar því mér
finnst fátt notalegra en að hverfa inn í veröld sem
er okkur hulin en þó æsispennandi. Þar eiga ýmis
ævintýri sér stað sem þola ekki dagsljósið!
Síðustu nótt dreymdi mig fótboltaleik í hellirign-
ingu á velli sem var eitt drullusvað. Eini samherjinn
sem ég man eftir var Linda Pé og ég gaf boltann
upp kantinn og hljóp síðan sjálfur fyrir markið.
Linda ætlaði aldrei að komast upp kantinn til að
gefa boltann fyrir, jafnvel þótt ég væri í dauðafæri.
Ég beið og beið og Linda hljóp og hljóp, skæl-
brosandi, skítug upp fyrir haus en eins og í öllum
draumum er ómögulegt að hlaupa hratt. Að lokum,
þegar Linda nálgaðist boltann sem beið hennar
við endalínuna, var ég algjörlega tilbúinn að taka
við draumasendingu frá henni. En Linda hitti ekki
boltann, flaug á hausinn, stakkst enn og aftur á kaf
í drulluna en reis samstundis upp, sigri hrósandi,
skellihlæjandi og naut þess út í ystu æsar að reyna
að taka þátt í leiknum, með engum árangri.
 Nakinn í
leikaramartröð
Sumarliði V. Snæland leikari
„Ég var baksviðs í Borgarleikhúsinu og verið
var að sýna Mary Poppins. Það er ekki frá-
sögur færandi nema fyrir þær sakir að ég hef
aldrei unnið þar né tekið þátt í uppfærslu
á þeirri sýningu. Nema hvað, nafnið mitt er
kallað og ég á að fara á svið. Ég vissi ekkert
hvað ég átti að fara að gera eða segja en
mér var bara ýtt út á svið. Fjöldi annarra
leikara og dansara kemur á sviðið og einhver
tónlist byrjar. Ég stend þarna og veit ekkert
hvað ég á að vera að gera á meðan restin af
fólkinu er að dansa á fullu og syngja eitt-
hvað óskilgreint. Ég stend þarna og byrja
að hreyfa mig einhvern veginn og muldra
einhverja vitleysu til að gera mig ekki að fífli.
Þá átta ég mig á að ég er nakinn.“
 Kemst ekki í kastalann
Björg Magnúsdóttir fjölmiðlakona
„Ég er stödd í þykkum skógi sem ég giska á að sé lengst inni í Rúmeníu. Hinn möguleikinn er
að hann sé ekki í þessum heimi. Það er dimmt, loftið er hlaðið spennu og ég veit að ég þarf að
komast að voldugum kastala sem stendur á dramatískum kletti talsvert langt frá mér. Ég veit
ekki nákvæmlega hvað ég á að gera í þessum kastala en það er nánast ómögulegt því skógurinn
tefur mig. Hann er hann erfiður yfirferðar og í honum búa ýmsar furðuverur sem reyna að stöðva
mig, til dæmis refamaðurinn sem er maður sem heldur að hann sé refur og lifir lífi sínu þannig.
Ég hef átt marga mismunandi drauma í þessum skógi út frá ýmsu sjónarhorni en aldrei
komist að kastalanum.“
 Hugguleg
lestarferð
Bergljót Björk Halldórsdóttir,
sælkeri og skrifstofudama
„Ég sat í lest á leiðinni til staðar sem ég hef
ekki komið á áður. Ég var eitthvað ringluð
í draumnum yfir því hvort ég væri þarna í
vinnuferð eða í fríi. Tilfinningin var góð og
ég hlakkaði til að komast á áfangastað.
Þegar ég vaknaði leið mér vel, en ég spáði
ekki í það fyrr en seinna hvað draumar um
lestar eru taldir tákna!“
 Amma og
rauðu blómin
Teitur Atlason, starfsmaður
Gistiskýlisins við Lindargötu
„Einn draumur sem hefur fylgt mér lengi
gerist í fjölbýlishúsi. Fjölbýlishúsið er blokk
með bakgarði og ég horfi inn um einn glugg-
ann frá annarri íbúð. Veggir byggingarinnar
eru ómálaðir en hvítar kalkútfellingar leka
niður veggina sem eru blautir. Nýafstaðin
rigning hefur skilið eftir sig polla og það
glansar á steypuna því sólin skín skært. Það
er logn og það er alveg kyrrt. Fyrir innan
gluggann er amma mín. Hún tekur ekkert eftir mér og ég fæ mjög sterkt á tilfinninguna
hversu leiðinlegt sé að hún búi þarna í þessari ömurlegu og niðurníddu blokk. Ég get lítið
gert annað en að horfa og sé að hún tekur fram blómapotta og setur í grind sem fest er við
gluggasylluna. Hún er að laga til og skreyta og reynir að fegra þessa niðurdrepandi stöðu.
Blómin eru rauð. Ekki rósir heldur valmúi eða eitthvað þvíumlíkt. Hún sinnir þeim og setur í
sólina. Amma er ekkert sár. Ekkert fúl og augljóslega í daglegu hlutverki án beiskju.
Mér finnst þetta sorglegt. Þessi draumur var mjög litríkur og tilfinningaríkur. Hann virkaði
sterkt á mig og gerir enn.“