Tímarit Máls og menningar - 01.11.2006, Side 63
Dá l í t i ð f u l l k o m i ð e n u m l e i ð ó d ý r t
TMM 2006 · 4 63
spyrnu til að kaupa eða fara eldi um. T.d. ykkar ágætu rit að mörgu leyti,
„Rauðir pennar,“ ráða helftin af verkamönnum ekki við að kaupa ásamt
öðrum fleiri góðum bókum m.a. sögum Halldórs.
Einmitt sökum þess hvað bækur eru dýrar yfirleitt hjá okkur, frá tíu
krónum (þær matarmeiri) og upp í 20–30 krónur verða velflestir verka-
menn að neita sér um það óhóf að eignast þær. Meðal annars vegna þessa
og hvað það er erfitt að fá nýlegar bækur út af söfnum (minnsta kosti hér)
sáum við okkur, nokkrir karlar hér, knúða til að taka okkur saman og
kaupa nokkuð af nýútkomnum bókum (auðvitað íslenskar) og það eru
einmitt nokkrir af þessum körlum sem nú senda ykkur þessi tilmæli eða
áskorun. Þeir verkamenn sem við höfum fært þetta í tal við hafa tekið þessu
vel og verið þessa fýsandi ef vel tækist til. Sömuleiðis formenn verkamanna-
félaga Akureyrar og Siglufjarðar.
Ef þið syðra hefðuð hug á þessu eða einhverju líku, þyrftuð þið að láta
okkur vita aftur fyrr en seinna til þess að við gætum þegar í vor farið að
byrja á því að afla tímaritinu fylgis svo það gæti þá farið að hefja göngu sína
að vetri komandi (auðvitað verður allt að hafa sinn tíma til athugunar og
undirbúnings). En útbreiðslan er skilyrði þess að það geti komið að veru-
legu gagni og orðið dálítið fullkomið en um leið ódýrt. Það mætti ekki vera
dýrara en 5–6 krónur til þess það gæti orðið almennings eign og menn
gætu vænst skilsemi. Við höfum látið okkur detta í hug svona 8–10 hundr-
að kaupendur sem lágmark ef heldur treglega gengi. En ef byrlega blési
svona 12–18 hundruð. Ef til vill gæti dálítið styrktarfé komið til greina, þó
yrði það auðvitað eftir því hverju tímaritið lofaði og efndi. Það yrðu þá
væntanlega 5–8 þúsund krónur sem stæðu á bak við ritið ef allt gengi að
óskum, og hefur okkur verið tjáð að allmyndarlegt tímarit ætti að geta
flotið á því þó að sennilega yrðu ekki ritlaunin há.
Um efnið er það að segja að það þyrfti að vera fjölbreytt, fræðandi og
skemmtandi. Frásögn öll þyrfti að vera vísindalega merkileg, hlutlaus að
mestu og vandvirk og stefnan raunsæ nútíðarmenning. Um ýmsa þætti
þess höfum við hugsað ögn nánar þótt það verði vitanlega ekkert tæmandi,
síður en svo. Þá flokka sem við minnumst á hér fyrst og fremst eru: Bók-
mennta-, frétta, landfræðilegan, hagfræðilegan flokk og sögulegan.
Yrðu þá fyrst bókmenntir: Yfirlit frá sérstæðum tímabilum, erlendar og
innlendar bókmenntahugleiðingar sem gætu orðið drög að bókmenntasögu;
stuttar fréttagreinar, frumsamdar og þýddar úrvals smásögur og kvæði,
örfun leikritagerðar og teikningar með skýringum osfrv. – Annað almennur
fréttaflokkur. A. Innlendar yfirlitsgreinar yfir árið, einkum að því sem að
verkalýð lýtur. Þyrfti tímaritið að eiga sína fréttaritara í kauptúnum og
sveitum líkt og útvarpið hefur nú. Hér yrði tekið fram um tíðarfar, atvinnu,
kaupgjald og kaupmátt og vöruverð, minnst lítillega á meðalárskaup verka-