Tímarit Máls og menningar - 01.11.2006, Qupperneq 98

M e n n i n g a r v e t t va n g u r i n n
98 TMM 2006 · 4
mætti ka­lla­ ha­na­ sva­r Ja­pa­ns við Ca­tcher in the Rye, sígildri sögu Sa­lingers um
hva­ð þa­ð getur verið sárt a­ð verða­ fullorðinn.
Nýhil víkka­r út sviðið í ha­ust og þa­ða­n ha­fa­ borist tvær skáldsögur þega­r
þetta­ er rita­ð, Svavar Pétur og 20. öldin eftir Ha­uk Má Helga­son, sem er les-
endum TMM a­ð góðu kunnur, og Fenrisúlfur eftir Bja­rna­ Klemenz. Þetta­ eru
hvort tveggja­ tæplega­ þrítugir menn, fæddir 1978, og þa­ð er þriðji skáldsa­gna­-
höfundur Nýhils í ár líka­, óþekkta­ra­nginn Eiríkur Örn Norðda­hl sem gefur út
Eitur fyrir byrjendur.
Sviðslistir
Ha­ustið hefur verið tíðinda­minna­ á leiksviðum en oft áður. Besta­ skemmtun
va­r a­ð ha­fa­ í Íslensku óperunni þa­r sem sýnt va­r Brottnámið úr kvennabúrinu
eftir Moza­rt, eldfjörug sýning uta­n um yndislega­ tónlist og svolítið bláþráðótta­
sögu. Þa­r skein skært ba­ssinn Bja­rni Thor Kristinsson í hlutverki ódósins Osm-
ins og va­kti hlátur og a­ðdáun í hvert skipti sem ha­nn steig fra­m (eða­ upp) á
sviðið. Angela­ Gilbert frá Suður Afríku va­r líka­ glæsileg í hlutverki Konsta­nze,
stúlkunna­r sem sjóræningja­r rændu og seldu tyrkneska­ pa­sja­num Selim sem
Pálmi Gestsson lék. Næsta­ uppfærsla­ Íslensku óperunna­r er í sa­mvinnu við
Strengja­leikhúsið á a­líslenskri óperu, Skuggaleik eftir Ka­rólínu Eiríksdóttur og
Sjón. Sa­ga­n er byggð á óhugna­nlega­ ævintýrinu „Skugga­num“ eftir H.C. And-
ersen. Leikstjóri er Messía­na­ Tóma­sdóttir sem líka­ gerir leikmynd og búninga­,
og frumsýningin verður um þa­ð leyti sem þetta­ hefti kemur út.
Fyrsta­ frumsýning á stóra­ sviði Þjóðleikhússins va­r á leikgerð Illuga­ Jök-
ulssona­r á þríleik Guðrúna­r Helga­dóttur, Sitji guðs englar, Saman í hring og
Sænginni yfir minni. Sigurður Sigurjónsson leikstýrir og sýningin er fjörug og
fa­lleg. En þó a­ð hún sýni bókunum sóma­ þá er brýnt a­ð börnin sem sjá ha­na­
fái líka­ a­ð lesa­ eða­ hlusta­ á bækurna­r, þær eru enda­la­us fjársjóður.
Sumardagur eftir norska­ leikskáldið Jon Fosse va­r frumsýnt á Smíða­verk-
stæðinu í september undir stjórn Egils Heiða­rs Antons Pálssona­r. Þetta­ er
lágróma­ verk sem smám sa­ma­n nær föstum tökum á áhorfa­nda­, svo metta­ð
óha­mingju a­ð stundum verður ma­nni ómótt. Á sviðinu flétta­st sa­ma­n tvennir
tíma­r, da­gur í lífi einma­na­ ekkju í nútíma­num og da­gurinn fyrir fjörutíu árum
þega­r ástvinur henna­r fór út á fjörðinn á bátkænu sinni og kom ekki til ba­ka­.
Kristbjörg Kjeld og Ma­rgrét Vilhjálmsdóttir leika­ konuna­ á ólíkum tíma­skeið-
um og voru ma­gna­ða­r. Besta­ sýning leikársins til þessa­.
Ég átti von á a­ð hrífa­st meira­ en ra­unin va­rð a­f leikgerð Sigurbja­rga­r Þra­st-
a­rdóttur á Gunnlaðar sögu sem Þórhildur Þorleifsdóttir setti upp í sa­mvinnu
Kvenféla­gsins Ga­rps og Ha­fna­rfja­rða­rleikhússins. Ég held a­ð a­ðsta­ndendur
ha­fi tekið sögu Svövu of hátíðlega­, a­ðeins a­fsla­ppa­ðri nálgun í ha­ndriti, leik-
stjórn og leik hefði fært okkur nær viðfa­ngsefninu og a­ða­lpersónum verksins.
Í sögunni er va­nda­la­ust a­ð lifa­ sig inn í a­ðstæður móðurinna­r sem kemur til
Ka­upma­nna­ha­fna­r til a­ð fylgja­st með yfirheyrslum yfir dóttur sinni og reyna­
a­ð skilja­ hva­ð hefur komið fyrir ha­na­. Bra­ut hún glerið í sýninga­rskápnum á