SÍBS blaðið - 01.09.2000, Blaðsíða 12

S ÍBS hiaðið
Kristín Magnúsdóttir skrifstofustjóri:
E
Kristín
Magnúsdó
Reyrisla mín af fæðuofnæmi
Tvíburarnir mínir voru aðeins íjögra mánaða
þegar þeir greindust með fæðuofnæmi,
eggjaofnæmi. Ekki fengust neinar upplýsingar
aðrar en að 18 mánaða sprautan innihéldi
eggjahvítu, og nauðsynlegt væri að prófa þá
að nýju áður en að því kæmi, ekki mætti gefa
þeim fisk, egg, hnetur og baunir. Sjáumst að
ári voru lokaorð læknisins.
Heppni að þeir voru svo ungir því þá gafst
mér tími til að „hugsa málið.“ Eg ákvað
strax að líta á þetta sem verkefni til að
leysa en ekki vandamál. Ég sá að engin
matreiðslubók er til og ekki var neinn
bæklingur sjáanlegur og varð ég því að
leggja mikla vinnu í að finna
uppskriftir og fleira án þessara efna.
Ég las allar matreiðslubækur sem ég
komst í svo og matreiðslublöð, innlent
efni sem erlent og skráði hjá mér
upplýsingar. Þetta tók auðvitað langan
tíma. En útkoman varð góð. Ég prófaði
allt sem mér datt í hug og verð að
viðurkenna að fólkið í kringum mig rak oft
ttir upp stór augu. Þeim fannst þetta ósköp
vitlaust. En gott á bragðiö í lokin.
Það hafa margir sagt að það sé ákveðin kúnst
að lesa innihaldslýsingar og ég er þvi
sammála. Egg eru ekki bara egg á
umbúðunum og því nauðsynlegt að kynna sé
þetta vel. Framleiðendur líta gjarnan á
innihaldslýsingar sem hernarðarleyndarmál
og skýla sé gjarnan bak við 25% regluna.
Sum fýrirtæki hafa innihaldslýsingar með svo
smáu letri að vart er hægt að lesa þær nema
með stækkurnargleri. En sem betur fer þá fer
þeim Qölgandi sem sjá að nauðsynlegt er að
gefa almenningi sem besta lýsingu á innihaldi
vörunnar. Þá er einnig misjafnt hversu
almennilegir framleiðendur eru við að svara
fýrirspurnum um innihald. Ég hringdi í
Kexverksmiðjuna Frón og Kexsmiðjuna á
Akureyri, talaði þar við framleiðslustjóra á
báðum stöðunum. Hjá Frón fengust góðar
upplýsingar og ábendingar en Kexsmiðjan á
Akureyri hafði engan áhuga á að veita mér
upplýsingar.
Og vissulega hefur það áhrif á innkaup mín.
Það er einmitt þetta sem framleiðendur verða
að átta sig á. Við neytendur viljum og
þurfum að fá upplýsingar um innihald vegna
heilsufars okkar.
Þegar röðin kom að þvi að finna dagmömmu
var vissulega kvíöi í mér. En ég ákvað að búa
til lista sem var tvískiptur. Öðrum megin á
blaðinu var „Það sem er bannað" og hinum
megin „þetta í staðinn." Mér fannst semsé
ómögulegt að segja allt þetta er bannað og
koma ekki með neinar ábendingar. Þetta
reyndist dagmömmunni vel og í það eina ár
sem þeir voru þar urðu aldrei nein vandamál.
Þegar röðin kom að leikskólanum gerði ég
það sama, einnig safnaði ég saman
uppskriftum og punktum og þar hafa aldrei
orðið nein vandræði. Þetta er því lykilmálið.
Hvað má og hvað má ekki. Það auðveldar
samskiptin og kemur í veg fyrir slys. Þá er
einnig gott að hafa einhverja eina manneskju
sem ber ábyrgð á því að barnið á leikskól-
anum borði ekki það sem er bannað. Og ef
það gerðist fyrir slysni þá láta vita af því
strax.
Erfiðast er að fá fólkið í kringum okkur til að
skilja að drengirnir mega ekki fá allt. Einn
nákominn ættingi sagði: Er það nú uppeldi!
Hvers konar ónáttúra er þetta!. Eftir að ég
hélt smá skammarræðu en hann hafði einmitt
gefið stákunum marenskökur. Þetta er
auðvitað fáfræði. Fæðuofnæmi er ekki
eitthvað sem maður pantar og fær sent heim
með bíl. Ef við mættum ráða væri
fæðuofnæmi ekki til.
Fólk tekur allt sem sjálfsagðan hlut, t.d fyrir
jólin er verið að kynna vörur á öllum hornum
i verslunum. Ég varð fyrir því að kona ein
sem var að kynna smákökur (með eggjum)
tróð uppí annan tvíburann meðan ég snéri
mér við. Ég spurði hana af hverju hún hefði
gert þetta. Henni fannst ég stórskrýtin að
leyfa ekki barninu að fá að smakka og varð
mjög fúl. En þegar ég útskýrði málið fýrir
henni baðst hún afsökunar og sagöist skyldi
vara sig á þessu næst. Ég er viss um að þetta
gerir hún aldrei aftur.
Það þyrfti auðvitað að kynna almenningi
fæðuofnæmi og að það er ekki sjálfsagður
hlutur að geta borðað hvað sem er. Þá væri
það mjög gott ef Astma- og ofnæmisfélagið
stofnaði stuðningshóp þar sem fólk gæti
skipst á skoðunum og aðstoðað þá sem eru
byrjendur i faginu. Einnig mætti gefa fólki
bæklinga með uppskriftum og góðum
ábendingum.
Núna, þremur árum seinna hefur ofnæmiö
gengið til baka. Nú mega þeir fá fisk, hnetur
12