Fréttatíminn - 13.08.2016, Blaðsíða 32

Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
solrunlilja@amk.is
Ragna Ingólfsdóttir, fyrr-verandi atvinnukona í badminton og tvöfald-ur ólympíufari, varð meirihluta ferils síns að
hafa sig alla við til að hafa efni á að
vera afrekskona í íþróttum – eins
fáránlega og það kann að hljóma. En
harkið var allt þess virði.
„Ég æfði í 21 ár og var í 11 ár sem
atvinnumaður, eins langt og það
nær á Íslandi. Ég vissi alveg þegar
ég ákvað að þetta yrði mitt líf að ég
væri aldrei að fara að græða pen-
inga á þessu. Það var aldrei inni í
myndinni, þó auðvitað hefði verið
fínt að geta staðið uppi skuldlaus eft-
ir ferilinn og með einhver réttindi.
Það var til dæmis erfitt fyrir mig að
fá fæðingarorlof,“ segir Ragna sem
vill einmitt berjast fyrir auknum
réttindum íþróttafólks í þessum
efnum.
Blaðamaður hittir Rögnu á skrif-
stofu ÍSÍ þar sem hún starfar sem
verkefnastjóri og fær hana til að
segja sér aðeins frá þessum tíma.
Þegar lífið snérist um badminton.
Hún er eiginlega ennþá í fæðingar-
orlofi, með eina sjö mánaða heima
sem er enn á brjósti, en það er
brjálað að gera í tengslum við
ólympíuleikana, svo hún er mætt í
vinnu, allavega hluta úr degi.
Námslánin héldu henni uppi
„Í fyrstu bjó ég í foreldrahúsum en
eftir að ég flutti að heiman fór ég
í nám í HÍ og gat verið á námslán-
um til að halda mér uppi. Ég valdi
mér heimspeki, af því að ekki var
skyldumæting í tíma, svo ég gæti
verið að æfa og keppa eins mikið og
ég vildi. Ég gat þá lesið á meðan ég
var úti. En eftir ferilinn skulda ég
tvær milljónir í námslán.“
Fram til ársins 2002 hafði Ragna
aðeins verið að fá lága styrki frá
bönkunum og ýmis konar vöru-
úttektir frá fyrirtækjum. En það
ár, þegar hún var 19 ára, fékk hún
í fyrsta skipti afreksstyrk frá ÍSÍ
og á sama tíma styrk frá Alþjóða
ólympíunefndinni. En þeir peningar
dugðu henni til að greiða fyrir flug,
mat og hótelgistingu. Um var ræða
mánaðarlegar greiðslur í tvö ár fyrir
ólympíuleika og um sömu upphæð
var að ræða frá því Ragna fékk fyrst
styrk og þangað til hún hætti, árið
2012. Hún tekur samt fram að hún
sé mjög þakklát fyrir þessa styrki,
enda komu þeir að góðum notum.
Þá styrkti TBR hana líka með ýms-
um hætti öll árin.
Gekk á milli fyrirtækja
Þegar Ragna var að reyna að komast
á ólympíuleikana árið 2004 þurfti
hún sjálf að sækja sér viðbótarstyrki
frá fyrirtækjum. Hún gekk á milli,
listaði upp markmið sín og bauð
fyrirtækjum að taka þátt. „Þetta var
mikil vinna og tók tíma. Það gekk
ekki vel hjá mér fyrir 2004 leik-
ana en ég held að ef ég hefði haft
meiri peninga þá hefði ég komist
á þá leika. Ef ég hefði getað valið
betur mótin til keppa á og kom-
ist í æfingabúðir. Það munaði bara
tveimur sætum á að ég kæmist inn
og það var hrikalega súrt, en fyrir
vikið var ég enn ákveðnari að kom-
ast á leikana 2008,“ segir Ragna, og
það var nákvæmlega það sem hún
gerði, þrátt fyrir að verða fyrir því
óhappi að slíta krossband ári fyrir
leikana. Henni gekk reyndar ekki
nógu vel þegar á hólminn var kom-
ið, en reynslan var mikilvæg fyrir
framhaldið.
Sprenging eftir status
Í nóvember 2011, hálfu ári áður en
síðasti heimslisti fyrir ólympíuleik-
ana 2012 var birtur, var fjárhags-
staða Rögnu alls ekki nógu góð. Hún
var að spá alltof mikið í peninga eða
peningaleysi og leið ekki vel yfir því.
Hún ákvað að tjá sig aðeins um mál-
ið á Facebook, en bjóst alls ekki við
því að það myndi vekja jafn mikla
athygli og raun bar vitni.
„Þetta varð algjör sprengja og
mikil umræða skapaðist. Ég fékk
mjög góða styrki eftir það, bæði
frá fyrirtækjum og einstaklingum,
þannig ég gat lifað ágætlega alveg
út ólympíuleikana. Það borgaði sig
klárlega að skrifa þennan status þó
mér þætti vandræðalegt fyrst hvað
þetta varð stórt. En þetta hafði ör-
ugglega mjög góð áhrif.“
Þrátt fyrir að það hafi verið erfitt
á köflum að vera afrekskona í íþrótt-
um, þá sér Ragna ekki eftir neinu.
„Meðan á þessu stóð og eftir á að
hyggja þá var þetta alltaf þess virði.
En vinkonur mínar eru flestar 5 til
10 árum á undan mér í lífinu, hvað
varðar íbúðakaup, vinnumarkað-
inn og barneignir. Það er pirrandi
stundum, en ég hefði ekki viljað
gera neitt öðruvísi. Ég er búin að sjá
og upplifa mjög margt. Ég hefði ekki
viljað byrja á þessu lífi fyrr. Ég er
mjög ánægð með að hafa náð svona
langt í því sem ég var að gera.“
Líkaminn var búinn
Ragna var rétt tæplega þrítug þegar
hún lagði spaðann á hilluna og til-
kynnti það um leið og hún hafði lok-
ið sínum síðasta leik á ólympíuleik-
unum árið 2012. Hún segir marga
hafa orðið hissa á þessari ákvörðun,
þar sem hún var á hátindi ferils síns
og hafði gengið mjög vel á leikunum.
En þetta var rétti tíminn. Hún var
orðin södd. „Í 11 ár var ég búin að
æfa tvisvar til þrisvar á dag og ferð-
ast að meðaltali tvisvar í mánuði,
líkami minn var bara búinn. Ég
Fínt að hætta á toppnum
og fara að lifa venjulegu lífi
Það voru margir hissa þegar Ragna lagði badmintonspaðann á hilluna eftir ólympíuleikana í London 2012, á hátindi
ferilsins. En þannig vildi hún hafa það, hætta á toppnum. Hún hafði verið að pína sig áfram í fjögur ár. Hún var södd.
Líkaminn var búinn Ragna segist hafa þurft að hugsa um framtíðina, enda þarf líkaminn að endast henni alla ævi. Mynd | Rut
gat ekki meira. Líkamlega var ég í
raun að pína mig í fjögur ár í viðbót
eftir 2008 leikana. Fólki fannst ég
vera að hætta snemma og spurði af
hverju ég tæki ekki Ríó líka. En ég
var búin að ákveða að fara á tvenna
ólympíuleika og mig langaði að
toppa þar. Í mínum huga hætti ég
því ekki snemma. Það var mjög fínt
að fara bara í venjulegt líf á þessum
tíma og fara að eiga börn.“
Ragna bendir á að hún hafi þurft
að hugsa út framtíðina, svona í ljósi
þess að líkaminn þarf að endast
henni út ævina. „Ég sleit kross-
band árið 2007 og fór í aðgerð eftir
ólympíuleikana 2008 en mér er
ennþá illt í hnénu, þrátt fyrir að vera
í búin að gera allt sem ég get gert
til að laga það. Ég mun væntanlega
alltaf finna fyrir þessu.“ Hún er því
ekki viss um að líkaminn væri í góðu
standi í dag ef hún haldið stífum æf-
ingum áfram.
Sérstakt í ólympíuþorpi
Ragna segir það hafa verið magnaða
upplifun að taka þátt í ólympíuleik-
um í tvígang, en ekki síður að búa
í sjálfu ólympíuþorpinu. „Það er
geggjað að ná þessum árangri sem
einstaklingsíþróttamaður,“ segir
hún dreymin og hugurinn reikar til
baka. „Maður lifir í hálfgerðri kúlu
þennan tíma. Fer inn í þorp þar sem
allir eru í þvílíku formi, fær rosalega
fínan mat þegar maður vill og getur
fylgst með öllum sem eru að keppa.
Fær að sjá öll „idolin“ sín og jafnvel
tala við þau. Inni í þessum heimi
er allt rosalega gott, allir eru glaðir
og manni líður þvílíkt vel. Ótrúlega
sérstök upplifun.“ Ragna hlær þegar
hún rifjar þetta upp. Upplifunin af
leikunum í Peking 2008 og London
2012 var samt töluvert ólík. „Það var
þvílíkt góð stemning í Kína þegar
strákunum gekk vel í handboltan-
um. Það var rosa gaman að fylgjast
með þeim. En þeim gekk ekki nógu
vel í London og þá var stemningin
ekki alveg jafn góð. Þeir voru svo
margir, þannig það hafði mikil áhrif
á stemninguna innan hópsins,“ út-
skýrir hún.
Beint í barneignir eftir leika
Ragna og kærastinn hennar, Steinn
Baugur Gunnarsson, voru búin að
ákveða að þegar ferli hennar lyki,
þá ætluðu að snúa sér að barneign-
um. Og þau voru ekkert að tvínóna
við hlutina. „Það var grínast með að
ég hefði bara þakkað fyrir síðasta
leikinn, farið beint upp á hótelher-
bergi og að níu mánuðum síðar
hefði fæðst barn. Það var nánast
þannig. Ég varð allavega ólétt mjög
stuttu seinna,“ segir hún kímin. Og
þá tók við lífið sem hún hafði sett á
ís árin á undan. Lífið hætti að snúast
um næsta mót. Síðan er hún búin að
eignast annað barn og er því orðin
tveggja barna móðir.
„Ég er hætt að hugsa algjörlega
um sjálfa mig og hvað mig langar að
gera. Nú hugsa ég bara um alla hina.
Það eru mikil viðbrigði. Að komast
á ólympíuleika er „pís of keik“ mið-
að við barnauppeldi,“ segir Ragna
og hlær. „Mér finnst þetta taka vel
á, allt öðruvísi en hitt. En magnað
engu að síður, að fjölga sér og sjá
tvær mismunandi formúlur koma úr
sömu formúlunni. Ég var mjög tilbú-
in í þetta á sínum tíma.“
…viðtal 4 | amk… LAUGARDAGUR 13. ÁGÚST 2016
Nú hugsa ég bara um alla
hina. Það eru mikil viðbrigði.
Að komast á ólympíuleika er „pís of
keik“ miðað við barnauppeldi.