Tímarit Fjelags íslenskra hjúkrunarkvenna - 01.12.1928, Blaðsíða 2

2-
hún kann að hafa að öðru leyti,fái hún ekki
staðist Þessa raion, Þá er hjúkrunarstarfið
ómögulegt fyrir hana0
Plorence Nightingale skrifaði eitt sinn
eftirfarandi stningu, aö Það sje til "a
better thing for women to be than medical
men, and that is to be medical women." Laus-
lega Þýtt veröur álit Florence Nightingale
Þannig, að hún áleit Það vera betra fyrir
konuna, að vera hjúkrunarkonu en að vera
læknir0 Tfirleitt held jeg að Þessi skiln-
ingur sje nærri sanni, en hvað einstakling-
ana snertir verða Þeir auðvitað að mynda
sjer persónulega afstöðu gagpvart Þessu mál-
efni. - En sannleikur er Það, að sem hjúkrun-
arkona á kveneðlið hsegara með að hjálpa Þeim
veiku, að maður getur sem hjúkrunarkona kom-
ist i nánara persónulegt samband við sjúkl-
ingana. en sem læknir. Og Þetta er ávinningur
vió starfið, mikill kostur, sem getur orðið
til Þess að dýpka skilninginn á æfistarfi
okkar og auka gildi Þess.
í Þessu sambanöi er ef til vill heppilegt |
að vitna til nokkurra orða eftir Estrid Roh- :
de, sem hefir leiðbeint sænskum hjúkrunarkon-
um í siðfræði hjúkrunarinnar. Kún segir:
"Iijúkrunarkonan verður fyrst og fremst að
skilja, að herinar störf eru önnur en læknis-
ins. Að rseða um hvort Þau eru lítilf jörlegri
er árangurslaust, Þau eru sem sje algjörlega
ólik. Enda Þótt störf læknis og hjúkrunankonu
sjeu skyld, Þá eru Þau svo ólik að árekstur
aptti aldrei að koma til greina„ Sjemám lsekn-j
isins gerir hann færan um að úrskurða sjúk-
dómsauðkenning, og ákveða hvernig fara á með j
sjúkdóma, og hjúkrunarkonan á eftir hans fyr-:
irsögn að framkvæma ráðleggingarnar"- Þessi
orð Estrid Rohde innihalda óafmáanlegan sami-
leika.
Af Þessu leiðir auðvitað, að störf hjúkr-
'onarkonimnar, hvort sem Það er venjuleg h,júkr-
:jn, heilsuvarðveitslustarfsemi eða visinda-
legri verk, eins og t.d. á rannsóknarstofum,
Þá getur Það aldrei orðið algjörlega frjálst,
sjálfstætt starf, en verður altaf í eðli sinu
aðstoð, hjálp eða Þjónusta.
Ef til vill getur Þröngsýni og hroki litið
svo á, að Þetta geri starf hjúkrunarkonunnar j
auðvirðilegra. G-agnvart Þeim skilnipgi getur |
maður rólegur komið með algjörlega andstæða j
skoðun, Þvi Þessi bundna afstaða gerir köll- j
un hjúkrunarkonunnar sjerstséða og gefur hennij
sjerstakt gildi. Við Þetta veróur ætlunarverkj-
ið viðkvæmara, og gerir meiri kröfur til
manngildisins.
Þar sem viljinn er óskiptur hljóta Þessar!
kröfur að Þroska lyndiseinkunn og hjartalag
i góða og göfuga stefnu.
Við mennirnir getum sem sje ómögulega,
dag eftir dag, í starfi voru reynt að full-
nægja kröfum Þeim, sem gerðar eru til hjálp-
semi, skyldurækni, lítillætis, liðlegheita,
vilja, hluttekningar, skilnings, prúömensku
og dómgreindar, án Þess að Þroski lyndis-
einkananna verði fyrir áhrifum á Því.
Hjúkrunin, sem í raun og veru er háleitt
og óendanlega mikilsvert starf, verður við
Þetta margfalt mikilsverðari fyrir Þá, sem
að henni starfa. En jafnframt verður hún
líka margfalt ábyrgðarmeiri.
Önnur afleiðing Þessarar hjálparaðstöðu
hjúkrunarkonunna.r er, að jafnframt Því sem
hún auðvitað verður sjálf að ábyrgjast
störf sín gagnvart skeytingarleysi eða mis-
tökum, sem fyrir kunna að koma, Þá er Þó
altaf önnur persóna, sem Þrátt fyrir alt,og
gagnvart Þjóðfjelaginu, veröur einnig, að
bera ábyrgðina af starfi hennar. Þar sem
hjúkrunarkona á altaf að vinna undir hand-
leiðslu læknis, leiðir af sjálfu sjer að
hún vinnur undir hans ábyrgð. Og hva.ð Þetta
snertir má henni aldrei yfirsjást. Engin
hjúkrunarkona hefir leyfi til að reyna að
taka Þessa ábyrgð á sinar herðar, Þvi hana
vantar nauðsynleg skilyrði til Þess„ Hún má
aðeins taka Þessa ábyrgð á sig Þeg<ar neyðar-
úrrræði Þvinga hana til aö veita satnstundis
hjálp.
Ef við ættum að mæla. Það, sem hjúkrunar-
stjettin leggnr nútíma Þjóðfjelagi af mörk-
um, Þá verður Þa.ð mælikvarðinn: að hve miklu
leyti hefir stjettin, ásamt einstaklingum
hennar, staðist Þær miklu kröfur, sem gerö-
ar eru til Þessarar köllunar, Þegar um sið-
gæði er að ræða, orð og gerðir og alt fyrir-
komulag.
Það er naumast nokkui’ vafi á Þvi, aö mik-
illeiki og styrkur áhrifa vorra á nútíma
Þjóðfjélagslíf stendur í órjúfanlegu sam-
bandi við afstcou vora og skilning á köllun
vorri,
Áframhaldandi Þroski leyfir enga kyrstöðu
hann krefst hreyfingar, ekki vegna hreyfing-
arinnar sjálfrar, heldur vegna árangursins
og Tjmbótanna, sem við hana nást. Nútíma Þjóð
fjelagsrekstur er vald í framÞróunaráttina,
vald, sem mað'ur verður að taka. til greina á
ýmsum starfsviðum.
Og í líkingu talað er nútíma. framrás ekki
framar gufuvjelin með ákveðnu hesjba-afli ,nú
verður Það rafmagnið, móborarnir, rafsegull
og hljóðöldur. Ejarlægðir milli manna eru