Tímarit Fjelags íslenskra hjúkrunarkvenna - 01.09.1934, Blaðsíða 5

-5-
>ótti Þsð gott oð eiga að mæts á skrifstofu
fröken Herfurth, og vsr Það Þó ekki vegna
Þess að hún notaði svo mikið af stóryrðum
eða að athugasemdir hennar tækju svo langan
tíma^ en við fundum víst allar að henni var
alvara, og að hún óskaði einskis frekar en
að við fengjum sem best og fullkomnast nám
og eð við gætum byggt a Því seinna meir í
lífinu. Áreiðanlega voru Það margar, bæði
hjúkrimarkonur og nemar, sem leituðu ráða
fohstöðukonunnar í öll Þessi ár, og Þótt
hún gæti ekki ávalt hjalpað, voru Þær víst
allah sammála um Það, að Það hefði verið
Þeim mikill léttir að tala við hana og fá
hennar hollu ráðleggingar. Ef ég ætti að lysa
Því, sem ég tók mest eftir hjá fröken Her-
furth, Þá var Það hennar yfirlætislausa
framkoma og sérstaka minni. Sú saga gekk a
spitalanum, að hefði hún séð manneskju einu
sinni, Þekkti hún hana aftur og myndi hvað
hún héti og hefir Það án efo hjálpað henni
mikið i hennar umfangsmikla starfi, Þar sem
hún hafði um 400 hjúkrunarkonur skift niður
á 6 spítala. Árið 1926 hittum við nokkrar
íslenskar hjúkrunerkonur, sem höfðum verið
nemar á Kommunespítalanum árin 1916 til 1921,
fröken Herfurth í Stockholmi, og Þekkti hún
okkur allar og mundi hvað við hétum. Þar
heyrðum við hana halda ræðu, sem var einhver
af Þeim bestu, sem Þar var haldin og héldum
við Þo víst flestar, sem Þekktum hana heima
fyrir, að Þar færi hún út fyrir sitt starfs-
svið.
í sept. 1926 fékk fröken Herfurth "Den
Kongelige Belönningsmedaille i Guld", em
h-jx’t hefi ég sagt, að hún hafi aðeins einu
sinni feorið hana. Best fannst mér ég kynnast
fröken Herfurth um haustið 1918 í spönsku
veikinni, Þegar svo margar af hjúkrunarkonum
og nemum urðu veikar, og fannst henni Þa ekk-
ert of gott fyrir hverjn einstaka, og gerði
hún allt sem í hennar valdi stóð til Þess að
tær fengju sem lengsta hvíld og hefðu Það
eins gott og hægt væri. Fröken Herfurth hafði
unnið mikið að undirbúningi hjúkrunarkvenna-
heimilisins og hlakkaði sjálf mikið til Þess
að flytja Þangað og njóta Þar hvildar, en Því
miður var Það ekki langur tími, sem hún gat
notið Þess, Því hún dó eins og fyr er sagt
8/2. 1934 á sínum gamla spítala, sem hún hafð:.
eytt öllum sínum starfskröftum fyrir. Okkur
sem lærðum hjá fröken Herfurth, Þykir tómlegt
að koma á Kommunespítalann og geta ekki heils-
að upp á forstöðukonuna, sem okkur öllum Þótti
vænt um og litum upp til. Friður sé með minn-
ingu hennar.
Bjárney Samúelsdóttir.
Ý M I S L E G T.
MEÐ ÞESSU EINTAKI TÍMARITSINS fylgir
eyðublað til stjórnarkosningar skv, 14. gr.
laga Fel. ísl. hjúkrunarkvenna. Eyðublöðin
eru einungis send til Þeirra hjúkrunarkvenna,
sem vegna fjarlægðar ekki hafa tök á að
sækja aðalfund, og geta íser á Þann hátt tek-
ið Þá.tt í stjórnarkosningu, ef Þær óska Þess.
Kosningin er leynileg, Þ. e. hjúkrunarkonurn-
ar skrifa ekki nöfn sín undir Þau eyðublöð,
sem Þær kynnu að útfylla, og senda Þau síðan
í lokuðu umslagi til stjórnarinnar fyrir
n»k, aðalfund. Stjórn F. Í.H. er nú skipuð
eins og hér segir: Frú Sigríður Eiríksdóttir,
formaður, ungfrú Kristín Thoroddsen, varafor-
maður, ungfrú ÞÓra Guðmundsdóttir, ritari,
ungfrú Bjarney Samúelsdóttir gjaldkeri og
xingfrú Lára Jónsdóttir meðstjórnandi.
NÝ HÉRAÐSHJÖKRUNARKONUSTAÐA hefir verið
stofnuð á Eskifirði. Ungfrú Anna Sigurðar-
dottir hefir verið veitt Þessi staða og mun
hún fara austur með fyrstu ferð.
NÝTT SJÖKRASKÝLI hefir verið reist í
ðlafsfirði. Þangað hefir verið ráðin ungfrú
Gróa Guðjónsdóttir, sem nýlega er komin
heim frá hjúkrvmarnámi í London.
UNGFRÖ GUERÖN BJÖRNSDÓTTIR og ungfrú
Ragnheiður Svanlaugsdóttir hafa verið ráðnar
við Landsspítalann.
UNGFRÖ STEINUNN EINARSDÓTTIR hefir verið
raðin sem aðstoðarhjúkrunarkona við heilsu-
hælið í Kristnesi.