Hjúkrunarkvennablaðið - 01.12.1942, Blaðsíða 5

hjúkrunarkvennablaðið
3
þeirri þjóð, sem slíkt telur sér sæma. Mál-
fari margra lijúkrunarkvenna, að því er
lýtur að störfum þeirra, er leiðinlega
ábótavant, en er fullt vorkunnarmál, á
meðan þær læra ekkert í fræðum síuum
á íslenzkar bækur, auk þess sem marg-
ar þeirra iiafa stundað nám sitl ýmist
að nokkru eða öllu leyti erlendis, en for-
dæmi læknanna, sem þær siðan starfa
með, ekki á marga fiska að þessu leyti.
Er það sjálfsögð krafa, að hið opinbera
láti sig varða útgáfu islenzkrar kennslu-
bókar í lijúkrunarfræðum ekki síður en
ljósmóðurfræðum.
3. Utanfararstyrkir ungra og rfni-
Irgra hjúkrunarkvenna. Það eru sjáif-
sögðust verðlaun efnilegustu nemendum
hjúkrunarkvennaskólans, að þeir eigi
fljótlega að námi loknu kost á nokkrum
utanfararstyrk til framhaldsnáms i þeim
sérgreinum, sem þeir kjósa sér og telj-
ast einkum hæfir til að leggja stund á.
Væri ekki til mikils mælzt, að hið opin-
bera stvrkti þannig fvrst um sinn utan-
ferðir tveggja hjúkrunarkvenna á ári,
ogmætti binda stvrkveitingarnar því skil-
vrði, að styrkþegarnir öfluðu sér þeirr-
ar sérmenntunar, sem einkum þætti á
skorta í landinu í það og það sinn. Mætti
slik urabun verða aukin hvöt efnilegum
og vel menntuðum ungura stúlkum til
að sækja hjúkrunarkvennaskólann. En
aldrei verður lögð of rík áherzla á góða
meðfædda hæfileika nemendanna og
sem bezta undirbúningsmenntun þeirra.
I. Háskólafræðsla íslrnzkra hjúkrun-
arkvrnna. Fleiri og fleiri íslenkar kon-
ur ljúka nú stúdentsprófi. Er ekki dæma-
laust, að sumar þeirra kjósi að leggja
stund á hjúkrunarnám, en þær mættu
að vísu fleiri vera. Við háskólann hér
hefir nýlega verið stofnað til námskeiða
til undirbúnings sérstöku háskólaprófi,
hinu svo nefnda B.A.-prófi. Til prófs
þessa er krafizt meiri og minni þekk-
ingar í þremur námsgreinum, og er til-
ætluniu, að minnsta kosti þegar frá líð-
ur, að stúdentarnir geti átt sein frjáls-
legast val námsgreina til prófsins. Þarf
naumast meira en einn pennadrátt í há-
skólareglugerðina til þess, að hjúkrunar-
fræði verði viðurkennd háskólanáms-
grein til B.A.-prófs. Er ekki álitamál fyr-
ir hjúkrunarkvennastéttina að vinna að
því, að það verði gert. Stéttin sjálf hef-
ir brýna þörf. vel menntaðra og lærðra
hjúkrunarkvenna i sínum hópi. Þannig
ætti hún að setja sér það mark í fram-
tíðinni að hafa alltaf á að skipa háskóla-
lærðum hjúkrunárkonum til forstöðu og
kenuslu við hjúkrunarkvennaskólann.
5. Lífeyrissjóður hjúkrunarkvenna.
Svo að hinum stundlega hag hjúkrunar-
kvenna sé ekki með öllu sleppt í þess-
um hugleiðingum, skal klvkkt út með
því að benda á það sem sjálfsagt hags-
munamál þeirra, að þær komi sér upp
sérstökum lífevrissjóði sér til aukinnar
elli- og örorkutrvggingar. Má gera ráð
fyrir góðum undirtektum og stuðningi
Iiins opinbera við það mál. Sjálft rikið
er höfuðvinnuveitandi lijúkrunarkvenna
hér á landi, og er því ekki nema skvlt
að gera hlut þeirra að þessu levti ekki
verri en hlut ljósmæðra, sem þegar hafa
fengið lögákveðinn sluðning rikisins við
sinn lífeyrissjóð. En með því að lijúkr-
unarkonnr vinna einnig hjá öðrum en
ríkinu og ganga mjög á milli vinnuveit-
enda, yrði að finna leið til að tryggja
sjóðnum óslitið jafnhátt framlag og ið-
gjöld fyrir hvern sjóðfélaga án lillits til
þess, hvar unnið er á hverjum tíma.
Kemur varla til þess, að skotaskuld verði
að levsa þann vanda, ef stéttin stendur
óskipt og einhuga að málinu.
30. nóvember 1942.
Vilm. Jónsson.