Hjúkrunarkvennablaðið - 01.12.1950, Blaðsíða 6

4
HJÚKRUNARKVENNABLAÐIÐ
NEMADALKUR
Farið á þing norrænna
hjúkrunarkvenna.
Ég gat ekki trúað því, að það væri
raunveruleiki, fyrr en ég var komin af
stað með flugvélinni Geysi. Ég var lögð
af stað til Gautaborgar til að sitja þing
norrænna hjúkrunarkvenna, sem þar átti
að halda. Við vorum 6 klst- á leiðinni í
yndislegu veðri. Ferðafélagarnir voru 12
hjúkrunarkonur og svo ég, eini neminn,
og allar vorum við hæst ánægðar með
tilveruna.
Ég hafði verið á skóla í Gautaborg um
6 mánaða skeið tveimur árum áður, og
kunni þaral'leiðandi ofurlítið í sænsku.
Þótti mér því sem ég bitti góðan og gaml-
an kunningja þegar ég sá Gautaborg aftur.
Það var á þriðjudegi þ. 27. júní að við
komurn út, en mótið hófst ekki fyrr en
1. júlí. Ég féklc að búa á Sahlgrenska
sjúkrahúsinu, sem er stærsta sjúkrahúsið
í Gautaborg, og þar bjuggu flestallar
íslenzku hjúkrunarkonurnar. Þegar þingið
hófst, og hinir nemarnir, scm boðin var
þátttaka, komu, flutti ég upp í Skatás,
en það er smáhýsahverfi í rjóðri í stór-
um skógi. Þessir kofar eru leigðir ferða-
mönnum á sumrin og er þarna yndislega
fallegt. Ferð í hæinn tekur rúman hálf-
tíma með sporvagni. Ég var í kofa með
fimm ljómandi skemmtilegum finnskum
nemuin. Fjórar þeirra gátu talað sænsku,
en ein talaði aðeins finnsku.
Laugardaginn j). 1. júlí var safnast
saman hjá Svenska Másshallen, |>ar sem
jnngið fór fram. Fengum við J)ar afhenta
dagskrá (prógram) og stóra bók, sem í
voru skrifaðar ræður og efni það, sem
síðan var rætt á mótinu. Einnig fékk bver
merki SSN (Sjuksköterkors Samarbete i
Norden) með árituðu nafni sínu og lands
síns.
Á sunnudagskvöldið var guðsj)jónusta
í Dómkirkjunni. Ákaflega hátíðlegt. -—
Hjúkrunarkonur frá fimm Norðurlöndum
báru hver sinn })jóðarfána inn eftir kirkju-
gólfi og stóðu heiðursvörð meðan á athöfn-
inni stóð. Kristín Þorsteinsdóttir, sem
vinnur á Sahlgrenska sjúkrahúsinu, bar
íslenzka fánann. Sænskur hjúkrunar-
kvennakór söng svo unun var á að hlýða.
Bo Giertz biskup talaði úr predikunarstóli.
Þingið var sett kl. 10 á mánudaginn.
Louise krónprinsessa var heiðursgestur.
Þá héldu fulltrúar allra norðurlandanna
ræður og ’voru þjóðsöngvar hvers lands
sungnir á eftir hverri ræðu með ljómandi
undirleik. Frú Sigríður Eiríksdóttir talaði
fyrir Islands hönd og var gerður góður
rómur að. Virtust allir geta heyrt og skilið
j)að sem hún sagði, en annars var sá
galli á fundarsalnum að þar bergmálaði
svo mikið að illa heyrðist til ræðumann-
anna.
Um liádegi var snætt í stórum og fínum
veitingasal, gengt Másshallen. Það er
hringmyndaður salur með svölum hring-
inn í kring. Allstaðar voru J)ar dúkuð
borð. Háborð var fyrir miðjum sal og
sat Louise krónprinsessa þar og frú Sig-
ríður Eiríksdóttir henni til hægri handar.
Sigríður var klædd islenzka J)jóðbún-
ingnum og þannig voru einnig tvær aðrar
íslenzkar hjúkrunarkonur klæddar. Vakti
búningurinn mikla aðdáun, enda cr hann
skínandi fallegur og sómi að honum hvar
sem er. Þetta var allt sérstaklega hátíð-
legt og skemmtilegt. Nokkrar ræður voru
fluttar en jæss á milli var leikið á hljóð-
færi.
Seinni hluta dagsins var okkur útlendu
nemunum boðið af þeim sænsku út í
sumarbústað, sem j>ær eiga utan við borg-
ina alveg niður við sjó. Þetta er ákaflega
skemmtilegur staður. Við sem vildum
fórum að synda þarna í sjónum og feng-
um svo á eftir gos<lrykki, heitar pylsur
og brauð. Síðan var rabbað saman og við