Hjúkrunarkvennablaðið - 01.12.1950, Blaðsíða 7

HJÚKRUNARKVENNABLAÐIÐ
5
kynntumst kjörum og högum hver ann-
arrar. Það eru nú mjög svipuð kjör, sem
nemarnir hafa allstaðar á Norðurlöndum
og námstíminn er sá sami. Þó lield ég að
íslenzku og sænsku nemarnir beri mest úr
býtum að því er snertir kaup. Finnsku
nemarnir, sem ég talaði við, eru alveg
kauplausar allan námstímann, en þó eru
víst spítalar þar í landi sem greiða eitt-
hvað lítilsháttar. Þetta er í fyi’sta skiptið
sem nemum er boðið að sitja þing nor-
rænna hjúkrunarkvenna og vorum við
allar mjög ánægðar og hrifnar af mót-
tökunum. Vænt þótti okkur einnig um að
geta þannig kynnzt kjörum og sjónar-
miðum hver annarrar.
Á þinginu var mikið rætt um það að
bæta við bóklega námið, aðallega heilsu-
vei'nd, meðal annars þá grein heilsuvernd-
ar, sem er fólgin í því að kenna sjúklingn-
um hvei'nig hann geti bezt varðveitt heils-
una eftir að hann fer af sjúkrahúsinu.
Talað var uixi að nemarnir ynnu við bæjar-
hjúki'un einhvern hluta námstímans, og
fengju einnig að kynnast stai'finu á berkla-
varnarstöðvum og mæði’a- og ungbama-
vei'nd. Þá var og rætt um það, og nem-
arnir höfðu yfiiieitt mikinn áhuga á því,
að kennsluhjúkrunarkona hefði á hendi
vei’klega kennslu á deildunum, og leið-
heindi nemunum í hvívetna og um hvað-
eina. Eins og er, er svo mikill skortur á
stai'fsliði víða á sjúkrahúsunum að oft
vill vei’ða hjúkrað á miður heppilegan
hátt af okkur nemunum, einungis af van-
kunnáttu. Nárnið væi'i og hægt að gera
okkur skemmtilegra og líflegra með því
að kenna okkui', meira en gert ei', þannig
að stuðst sé við eða gengið út fi'á sjúkra-
sögunum (journölum).
Á miðvikudaginn var öllum þátttakend-
unx mótsins, um 1500 rnanns, boðið í
skemmtiferðir um suður- og ýesturströnd
Svíþjóðar. Skipt var niður i hópa, sem
skildust og fóru hver í sina áttina. Ég
fylgdist með þeim, sem fóru til Skara.
Það er gamall og merkur dómkirkjubær.
Við stönzuðum þar lítið fyi'st um morgun-
inn, en héldum til Lidköping, sem er
verzlunar- og iðnaðai'boi'g. Þar koxnum
við fyrst á sjúkrahúsið og fengum dásam-
legar móttökur. Þar voru löng boi'ð dúkuð
úti í garðinum með epla- og bei'jasaft í
glösum og alls kyns fínum kökum og
fullar stórar skálar voru þar með kii'suber.
Svo settist hver með sinn disk i gx-asið
umhverfis og lét sér líða vel. Veði’ið var
unaðslegt. Á eftir var okkur sýnd stór
postulins-verksmiðja og þótti mér það
ákaflega fi’óðlegt. Síðan var okkur ekið
á stæi’sta hótelið í bænurn og okkur boðið
upp á fínan miðdegismat. Ég var þarna
eini Islendingurinn og var mér tekið með
kostum og kynjum af bæjarstjói'a, en
bæjarstjórnin stóð fyrir veitingunum.
Unx kvöldið ókmn við aftur að Skörum
og fengum þá að skoða hina yndisfögru
dómkirkju.
Á fimmudaginn var þinginu slitið með
útihátíðahöldum lijá Rensti-ömska sjúki-a-
húsi í útjaði’i Gautaborgar. Þar voru ræðu-
höld, og matur og drykkur veittur af
rausn. Til gaman fór þarna fi'am poka-
hlaup, senx læknai', pi'ófessoi’ar og yfii'-
hjúkrunarkonur tóku þátt í. Vei’ðlaun
voru veitt. Einnig var efnt til eggjahlaupa-
keppni og kepjxti þar einn nemi frá hvei’ju
norðui'landanna. Ég lenti auðvitað i því.
Fékk hver keppandi gjöf til minningar
unx keppnina og hlaut ég fallegan, lítinn
gullkross. Næsta skemmtiati'iði var, að lítil
flugvél kom svífandi yfir hátíðarsvæðið
fi’á Sahlgrenska sjúkrahúsinu í Gautabox-g.
Erindi hennar var að kasta til okkar ótal
litum hlómvöndiun, sem fólkið þusti svo
eftir út um allan skóginn umhverfis
sjúkrahúsið.
Fyrii’komulag og efni þingsins var allt
svo skemmtilegt og vel hugsað að slíkt
hef ég aldrei vitað, enda verður mér það
alveg ógleymanlegt.
Að síðustu vildi ég mega þakka starfs-