Alþýðublaðið - 02.01.1925, Side 1

1925
Föstaudagias 2. janúar.
1. tölublað,
Konan mfn og móðir okkar, Pálína Árnadóttir, aadaðist é
Landakotsspitala aðfaranótt 3i. dez. 1824.
Skarphéðinn H. Eiíasson. Bergþóra Skarphéðinsdóttir.
Sígurj. S. Svanberg.
—■ t Klíi '__________
Það tilkynnist vinum og vandamSnnum, að elsku hjartans
drengurinn okkar, Guðmann Aðalsteinn, dó I. janúar á Laugav. 82.
Sigurlín Einarsdóttir. Slgurður Guðmundsson.
Kvöldskóll vevkamanna.
Kensla hefst attnr laugardaglnn 3. þ. m. ki. 7 ^/2 að kveldi.
Jöii Tboroddsen I
cand. Jur. ™
andaðist í gærmorgun í Kaup*
msnnahöfn úr afleiðingum af slysi.
Yar ekið ytír hann á götu síðast
liðinn rr ánudrg og msiddist hann
stórkostlega á höfði.
Jón var í flestu afbragö ungra
manna, og er að fráfalii hans hinn
mesti mannskaði og þungur harra-
ur kveðinn að aldurhniginni móður
hans, ættingjum, vinum, flokks-
bræðrum og alþýðu íalands.
Verður hans nánara minst bráð
lega hór í blaðinu.
1
Árið og alfiýðan.
Nýtt ár er gengið í garð.
Enginn veit með vissu, hverja
nýja örðugleika fyrir alþýðu það
ber í skauti sínu. Hitt vita menn,
hvern arf nýja árið tekur eftlr
hið garola. !>ótt sktft hafi um
ártal, er enn vlð itði í landinu
úrelt þjóðskipulag, sem hiítðar-
laust sklttir þjóðinni í tvær Snd
vígar stéttir, eignamenn og ör-
eiga, burgeisa og alþýðu, rem
óumflýjanlega hljóta að eiga í
baráttu þangað tii, að fú atéttln,
aem vili kotna á nýju þjóðskipu-
lagi, sem girðir !y. ir stéttaskift-
Inguna, hefir n&ð yfirráðum og
fengið færi á að koma hugssjón-
um sínum í framkvæmd. Og
nýja árið hefir eigi tekið þetta
úrelta sklpulag eitf i arí trá
gamla áriuu, beidur einnig >gögn
þess og gæði«, ihildsstjórn og
ójöfnuð í skiftiogu auðæfa þjóð-
arinnar meðal eirstaklinga henn-
ar >með öllu tllheyrandir: spill-
ineu í stjórnar- og réttar-fari og
vldtkiítum, rauglæti í áiögum tll
sameiglnlegra þarfa, sköttnm og
tolium, tátækt og andlegum og
lfkamiegum vesaidómi alls þorra
landslýðsins.
Við þessa örðugteika er viss
barátta fyrlr aiþýðu á þessu ný-
byrjaða ári, hvort sem vel árar
eða plla, og hvort sem verðcr,
mun næsta lítlU munur verða á
baráttunni. Hún útheimtir ávalt
sömu látlausa sókn og vörn,
maðan hún stendur yfir, og ráðið
til bjargar er ekkl nema eitt,
hvernig sem árar, og það er
samelning kraítanna, samtök.
Ymsir tala af fjáigleik nm, að
þjóðin ö!l eigi að sameina krafta
8Ína tll að slgrast á örðugleik-
unum, eu til slfks er ekki að
hugsa, meðan þjóðskipulag ríkir,
sem aklftir þjóðinni í tvær stéttir.
Á meðan varður hvor stéttin að
sjá um sig. Alþýðan verður að
treysta sfn jsamtök og iáta sér
nægja það. Burgeisar sjá um sig.
Þeim þarf ekki að hjálpa til
samtaka. Þeir láta ekki alþýðu
sundra sér. Þeit vita, hvað í
húfi er íyrlr þá. Hversn mjög
sem einstaklingshagsmunlr þeirra
rekast á gæta þeir stéttarhags-
muna sinna jafn?ramt. í þvl getur
Sá, sem tók þvottinn á Spftala-
stíg 7, er vinsamlega beðlnn að
skila honum þangað aftor, því
hann var frá fáfækum manni,
sem átti ekkert annað nærfata.
alþýða læit af þelm. Hún verður
líka að satja stéttarhagsmunina
hærra en elnstakHngshagsmunln?,
raeðan stéttabaráttan stendur yfir.
Hvað sem á bjátar miill ein-
stakra alþýðumanna og ein-
stakra atvlnouflokka meðal al-
þýðu, verður ÖU alþýða jafnan
að standa saman í baráttunni, og
tll alþýðu teljast alíir, sem vinna
fyrir kaup eða eru einyrkjar,
hvað sem þelr hafa fyrlr stafni.
Samtök alþýðu — það er
bjargráðið, og ef alþýða neytlr
þess, þá sigrast hún á öllum
örðugíeikum, gömium og nýjum,
íyrr eða síðar. Þess vagna er
það mikilsverðasta verkefnið,
sem fyrir aiþýðu Hggur á þessu
ári að efla sem mest aamtök
rtéttar sinnar, — et unt væri
rvo að við uæstu ársiok verði
enginn alþýðuroaður utan al-
þýðusSmtakanna,