Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.03.1975, Blaðsíða 34

Jóna Guðmundsdóttir
hjúkrunarkona
MINNING
■ Fædd 29. desember 1891
Dáin U- janúar 1975
Til iniiminyíar um
fra>uku mína
.IÓ\I eunMIJNBSDÓTTUIt,
lyrrv. yfirh|iikrunarkoiiu.
/ þér fann ég fyrirmynd
farveg innsta lcjarna,
okkur varð að lífsins lind
lögmál mannsins barna.
Fæddum aldrei einkason
eða dóttur milda,
allra bati okkar von
öndvegs trú og skylda.
Lilja Bjarnadóttir Nissen.
Þann 14. janúar 1975 var jarð-
sungin frá Fossvogskirkju Jóna
Guðmundsdóttir fyrrverandi
yfirhjúkrunarkona, til heimilis
að Kópavogsbraut 11 í Kópa-
vogi. Með Jónu er fallin í val-
inn ein úr brautryðjendahópi
íslenskra hjúkrunarkvenna.
Kona sem ekki mátti vamm sitt
vita í neinu starfi, en axlaði
byrðar brautryðjandans með
festu og æðruleysi. Jóna Guð-
mundsdóttir fæddist á Isafirði
og ólst þar upp. Foreldrar
hennar voru hjónin Guðbjörg
Sigurðardóttir, Hafliðasonar
bónda í Hörgshlíð í Mjóafirði
við Djúp og Guðmundur Jóa
Friðriksson sjómaður, Eiríks-
sonar bónda í Vogum við Isa-
fjarðardjúp.
Jóna stundaði nám í fram-
haldsskóla á Isafirði en sigldi
síðan til hjúkrunarnáms til
Danmerkur. Hún lauk hjúkr-
unarnámi við borgarsjúkrahús-
ið í Kaupmannahöfn vorið 1920
og fór þá heim til íslands og
gerðist yfirhj úkrunarkona við
sjúkrahúsið á Isafirði í júní-
mánuði sama ár. Þar vinnur
hún svo óslitið sem yfirhjúkr-
unarkona til ársins 1934. En á
þessu tímabili eða árið 1926 tók
hún þátt í framhaldsnámskeiði
í hjúkrun í Noregi sem haldið
var á vegum norska Hjúkrun-
arkvennasambandsins. Þann 1.
mars 1934 er Jóna Guðmunds-
dóttir ráðin forstöðukona
Holdsveikraspítalans í Laugar-
nesi. Þar vinnur hún þar til
spítalinn var tekinn af erlend-
um her í byrjun síðari heims-
styrjaldar en flytur þá á Kópa-
vogshælið ásamt sjúklingum
sínum og er þar forstöðukona
til 1. janúar 1958.
Upptalningin hér að framan
er umgjörðin um hið merka
lífsstarf sem Jóna Guðmunds-
dóttir helgaði starfskrafta sína
á meðan þeir entust eða í nær
38 ár. En innan þessarar um-
gjarðar birtist okkur sviphrein
mikilhæf kona sem fann kraft-
inn í sjálfri sér og tókst á við
erfiðleikana til að sigra þá.
Lífsstarf brautryðjandanna í
íslenskri hj úkrunarkvennastétt
var sjaldan dans á rósum, held-
ur óþrjótandi vinna, fórnfúst
starf, þar sem lífsfyllingin
fékkst í gegnum sigra, sem unn-
ust í baráttu við erfiða sjúk-
dóma. Á þessum vettvangi ber
nafn Jónu Guðmundsdóttur hátt
að áliti þeirra er henni kynnt-
ust á langri starfsævi. Hún var
mikill og farsæll stjórnandi,
elskuð og virt af starfsfólki sínu
og sjúklingum sem dáðu hana.
„Bros hennar var mikils virði“
er haft eftir einum af sjúkling-
um hennar. Nú hefur þessi mik-
ilhæfa kona kvatt okkur og er
farin yfir móðuna miklu þar
sem efalaust bíða hennar ný
verkefni.
Að síðustu vil ég flytja henni
þakkir fyrir hið mikla starf
hennar að mannúðarmálum. Ég
óska að þjóðin megi eignast
sem flestar slíkar dætur. Mæii
ég hér fyrir hönd nemenda
hennar og starfssystra.
Geirþrúður J. Ásgeirsdóttir
ICúld.