Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.05.1976, Blaðsíða 42

Ragnheiður Konráðsdóttir
hjúkrunarkona
MINNING
Starf okkar hjúkiunarkvenna er yf-
irleitt skemmtilegt og þakklátt, en
hefur þó sínar skuggahliðar, eins og
þegar við þurfum að horfa upp á
fólk á öllum aldri herjast við ólækn-
andi sjúkdóma og dauða. Þá segjum
við gjarnan: „Svona er lifið - hjá
þessu varð ekki komist.“ En þegar
ein besta vinkona okkar er hrifin
hurt á aðeins 10 dögum og enginn
mannlegur máttur fær bjargað lífi
hennar, þá spyrjum við: „Hvers
vegna? — Af hverju einmitt hún?“
Svona getur maður verið eigingjarn.
Hugurinn reikar rúm 20 ár aftur
í tímann, þegar við hittumst á fögr-
um septemberdegi, 14 stúlkur, sem
aldrei höfðum sést, en áttum allar
sameiginlega drauma um að verða
hj úkrunarkonur.
Næstu árin liðu eins og fagur
draumur við leik og störf og á þeim
árum bundumst við órjúfandi tryggð-
arböndum.
I dag stöndum við í annað skipti
á tæpum 10 árum harmi slegnar og
kveðjum ástkæra hollsystur okkar,
Ragnheiði, stóru, fallegu stúlkuna
með bjarta brosið og brúnu augun.
Hin hollsystir okkar var Steinunn
Guðmundsdóttir frá Akureyri, sem
lést árið 1968, eftir erfið veikindi.
Otal minningar koma fram í hug-
ann. I nærri 6 ár vorum við Ragn-
heiður saman næstum daglega, í skól-
anum, vinnunni, frístundum, ferðalög-
um innanlands og utan. Við vissum
næstum allt hvor um aðra, lá við að
Fœdd 28. september 1936.
Dáin 20. febrúar 1976.
við vissum hvað hin hugsaði. Svo
kom að því að við giftumst báðar og
eignuðumst börn, hún bjó í Reykja-
vík, en ég í Vestmannaeyjum. Sam-
verustundirnar urðu því færri, en við
hittumst þó alltaf þegar ég var á
ferðinni. Þá var farið í bíó eða bara
á kaffihús, rétt eins og í gamla daga.
Þá urðum við aftur tvítugar stutta
stund og hlógum að lífinu i kringum
okkur, rétt eins og þá.
Ilagnheiður var fædd i Reykjavik
28. september 1936, einkadóttir hjón-
anna Júlíönu Jóhönnu Guðlaugsdótt-
ur og Konráðs Guðjónssonar vél-
stjóra. Hún átti einn bróður, Guð-
laug, sem hefur verið vélstjóri á far-
skipum í mörg ár, og því langdvölum
að heiman. Ragnheiður var því for-
eldrum sínum eitt og allt, og bjó alla
tíð í húsinu hjá þeim að Laugateig
60, þar til i september s.l. að hún
fluttist í nýtt einbýlishús í Breiðholti.
Var sérlega kært með þeim mæðgum
og hjálpsemi þeirra hvor við aðra
einstök.
Ragnheiður útskrifaðist úr Hjúkr-
unarskóla Islands 29. okt. 1958, og
vann síðan alltaf á Landspítalanum,
nema rúmt ár, sem hún vann í Sví-
þjóð og nokkur ár á meðan börnin
voru lítil. Hún gekk að störfum sín-
um með þeirri hlýju og góðsemi, sem
einkenndu hana svo mjög, enda eign-
aðist hún alls staðar vini, bæði með-
al sjúklinga og starfsfólks. Nú eru
áreiðanlega margir, sem hugsa til
hennar og þakka hlý handtök og
huggandi bros.
Hún giftist 8. ágúst 1964 eftirlif-
andi manni sínum, Skúla Matthías-
syni málara, miklum ágætis dreng,
og voru þau afskaplega samhent að
skapa fallegt heimili fyrir sig og
drengina sína, Konráð 11 ára og
Matthías 9 ára. Sorg þeirra er meiri
en orð fá lýst, og það er fátt sem við
getum sagt til huggunar.
Ég vil fyrir hönd hollsystranna
og fjölskyldna okkar senda eigin-
manni, sonum, foreldrum, bróður og
tengdafólki okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Veri mín elskulega vinkona Guði
falin og ég þakka henni allt, sem
hún var okkur.
Hólmfríður Olafsdóttir.