Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.08.1976, Blaðsíða 23

Myndirnar sýna glögglega vegsummerki náttúruhamjaranna.
skjálftar verstu áhrifin á fólkiS. því
það getur í rauninni ekki forðasl
hættuna, það er huglægt atriði, en
þegar eldgos brýst út, þá getur það
haldið sig í hæfilegri fjarlægð, það
er hlutlægt. Þetta held ég að sé mikið
rétt hjá honum, því óvissan um næsta
kipp er mjög mikil. Hvað verður
hann sterkur og hvar gætir áhrifa
hans mest?
Aðfaranótt hins 13. dags janúar-
mánaðar var töluverð ókyrrð, þvi við
vöknuðum oft þá nótt, sem sumar
aðrar nætur. En það veit sá sem allt
veit, að enginn bjóst við því sem við
áttum í vændum þann dag.
Það var þriðjudaginn 13. janúar
kl. 13.32, að það kom mjög stór
jarðskjálftakippur, sem mældist ca.
6,5 á Richterkvaröa. Hann kollvarp-
aði þessum kyrrláta stað, allt líf fór
úr sínum föstu skorðum. Margar frá-
sagnir eru til um það sem gerðisl.
Tel ég víst að allir hafi lesið dagblöð-
in, en þar var t. d. greint frá jarð-
fræðilegum breytingum, sem urðu á
þessu svæði, ásamt þeim skemmdum
sem urðu á mannvirkjum. En hvernig
brást fólkið við?
Eg var stödd inni í litlu lyfjaher-
hergi við vinnu mína, þá heyri ég ó-
skaplegar drunur og sérkennileg ó-
hljóð utan frá og lít upp. Húsið fór
að hoppa til og lyfjaglösin að detta
úr hillunum. Fyrsta hugsun mín var
að þessi skjálfti væri stærri en hinir
og að húsið myndi e. t. v. hrynja.
Börnin mín, eins og tveggja ára, voru
uppi á efri hæðinni ásamt tíu ára
tvíburasystrum, sem voru að fóstra
þau fyrir sig. Ég kallaði upp yfir
mig: „Börnin mín!“ og hentist af
stað upp til að bjarga þeim út. A leiö
minni upp stigann sá ég hvernig
sprungur komu í veggina og stór
gluggi gegnt mér gekk í bylgjum. Ég
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS
105