Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.11.1985, Blaðsíða 7

h
Leguskálinn á Vífilsstöðum, síðar gekk skálinn undir nafninu sólskýlið. í skálanum dvöldust sjúklingarnir jafnan nokkra tíma á dag,
og var þar einnig komið fyrir rúmum. Frískt loft var stór liður í meðferð berklasjúklinga.
teljist það mótmæli að ég sagði
| formanni HFÍ að ég ætlaði að
hætta þegar reynslutíminn, 6 mán-
uðir, væri að baki. Taldi hún það
fráleita ákvörðun. En það sem
gerði þá ætlan mína að fara til
Danmerkur til hjúkrunarnáms að
engu, var er ég ræddi það við
bóður minn og hann sagði: „Held-
urðu nú ekki að þar geti einnig
eitthvað verið öðruvísi en þú
óskar.“ Þóttu mér það góð rök, og
sat kyrr.
- Hvernig voru kjörin, laun, frí-
dagar og slíkt?
Við fengum kr. 20.00 í mánaðr-
laun fyrstu sex mánuðina og Vi frí-
( dag í viku. Eftir það kr. 30.00 og
heilan frídag í viku. Auk þess
fengum við frítt fæði, húsnæði og
vinnuföt.
Bóklega kennslan var aðeins einn
tími í viku, það þótti mjög
hagkvæmt, ef kennslutímann bar
upp á frídag eða þegar við vorum
á næturvakt, svo ekki þyrfti að
Þegar ég krafðist hœrri launa
fyrir hjúkrunarkonurnar, við
yfirmann spítalanna, brást
hann hinn versti við og taldi mig
vera að bregðast skyldu minni
við spítalann, með því að auka
útgjöld hans. Hjúkrunarkonur
ættu helst að vinna kauplaust.
Þaðfór þó svo að launin hœkk-
uðu til samrœmis við laun á
Landspítalanum.
missa okkur frá vinnu á deildun-
um. aðstoðarlæknirinn' kenndi
okkur anatómíu og fysiologiu.
- Hvert fórstu nœst?
Ég var nú heldur lengur á Vífils-
stöðum en til stóð eða 14 mánuði,
því ég átti að leysa af deildarhjúkr-
unarkonurnar í sumarleyfum
þeirra. Það féll í hlut elstu nem-
anna, því engum hjúkrunar-
konum var til að dreifa. Var það
mikil lífsreynsla.
Næst fór ég á Farsóttahúsið í
Reykjavík. Auk smitsjúkdóma
voru berklasjúklingar á efri hæð,
þar vann ég í 3 mánuði undir
stjórn frk. Mariu Maack. Síðan
var ég aðra 3 mánuði í Holds-
veikraspítalanum í Laugarnesi.
Yfirhjúkrunarkona var frk. Harri-
et Kjær. Sagðist hún ætla að kenna
mér dönsku, heldur en hjúkrunar-
fræðina, því þá ætti ég betra með
að skilja hana. Við lásum dönsku
hjúkrunarfræðina þrjú bindi. Ég
var ánægð með þessa tilhögun,
því frk. Kjær bauð mér að útskýra
fyrir mér það sem ég þyrfti með.
Þar næst lá leiðin til Vestmanna-
eyja. Ég hafði óskað eftir því við
formann HFÍ að fara til Noregs og
hafði fengið jákvætt svar. Var ég
mjög heppin að fara til Vest-
mannaeyja,, því þar var hjúkrun-
arkona - sú eina þar - Sólveig Jes-
dóttir sem var nýkomin frá námi á
Ullevál sjúkrahúsi í Oslo. Naut ég
hjá henni ágætrar kennslu sem

HJÚKRUN3 -'rfe - 61. árgangur 5