Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.09.1996, Blaðsíða 38

„Ábyrgðar-
leysislögin"
Hvernig líður þér
í vinnunni?
Ert þetta nokkuð þú?
1. Ég hef margs konar réttindi - en
engar skyldur.
2. Eg á rétt á að mér líði vel.
IÁði mér ekki vel þá er það ekki
mér að kenna. Það er
stjómendunum, samfélaginu og
vinnustaðnum að kenna.
3. Ég bý yfir miklum hæfileikum og
hef margs konar þarfir sem samfé-
laginu og vinnustaðnum her að
þroska og fullnægja.
4. Þegar vandamál koma upp á
vinnustað þá bera stjórnendur
alfarið ábyrgð á þeim. Ég er
einungis áhorfandi. Og sem slíkur
get ég komið með aðfinnslur.
5. Það er skylda stjórnenda að hafa
mig með í ráðum. Ég þarf þó ekki
að taka afstöðu. Ég þarf ekki að
taka virkan þátt með því að koma
með uppbyggilega gagnrýni eða
leggja til að farin sé önnur leið. Það
er nóg fyrir mig að benda á mistökin
og það sem vantar í tillögurnar.
6. Ég á rétt á öryggi - ð öðrum kosti
er ég ekki virk. Sjálfri ber mér ekki
skyhla til að vera virk lil að skapa
mér öryggi.
„Kenderdu det?“ Útg.: Dunsk Sygeplejerád, 1995.
Nýlega barst
okkur áfangaskýrsla
sem gerð var af
Várdförbundet
SHSTF. Skýrslan er
skemmtilega
myndskreytt og
segir í knöppu formi
frá könnun á heilsu og
líðan sænskra ljós-
mæðra og hjúkrunar-
fræðinga og ber heitið „Hur
már syster?“ Könnunin fór fram
árið 1992 og er skýrslan byggð á svörum
um 2700 hjúkrunarfræðinga og
ljósmæðra. Ætlunin er að nota skýrsluna
sem grunn til að byggja á þegar bent er á
leiðir varðandi það sem má betur fara í
starfsumhverfi þessara stétta livar í
lokinni að þeir
hefðu ekki orku í
samverustundir með
fjölskyldu eða vinum.
Fleiri konur en karlar
fundu fyrir lfkamlegum
þreytueinkennum
(nærri 40% kvenna en
tæplega 30% karla) en
andleg þreyta Injáði
aftur á móti jafnmarga
al báðum kynjum
Einkennandi
heiminum sem þær starfa. Hér verður
gefin örlítil innsýn f það sem skýrslan
helur að geyma - og myndir úr henni
biilar — en hún liggur síðan frammi á
skrifstofunni fyrir þá sem vilja kynna sér
hana betur.
I kaflanum um heilsu segir að
flestir séu á því að heilsa þeina sé góð.
Ekki nema 6% töldu sig vera við slæma
heilsu (heldur fleiri konur en karlar).
Einkennandi er að þeim sem líður vel í
vinnunni finnst þeir vera við betri heilsu
en þeir sem það gera ekki. Þunglyndis-
einkenni séu algeng og að pirringur sé
þar efstur á hlaði. Nærri 80% aðspurðra
hafði fundið fyrir pirringi síðasta
mánuðinn. Um 40% sagðist oft eða
daglega vera svo þreyttir að vinnu
er að þeim sem ekki líður vel í vinnunni
eru oftar þreyttir en þeim sem líður vel.
Konur verða frekar fyrir kynferðis-
legri áreitni af hendi sjúklinga en karlar
verða frekar fyrir slíku frá samstarfsfólki.
Karlar verða frekar fyrir olbeldi eða
oflieldishótunum. Á
vinnustað sínum höfðu 44%
karlanna einhvern tíma
orðið fyrir ofbeldi á móti
26% kvennanna. Þeir sem
voru í mestri hættu hvað
þetta varðar voru þeir sem
unnu á geð- eða öldrunar-
deildum.
Eins og fyrr segir er
ætlun SHSTF að loka-
skýrslan verði þess eðlis að
hana megi nota sem
vinnugagn til að bæta
vinnuaðstöðu, og um leið
heilsu og líðan, þessara heilbrigðisstétta.
Væntanlega munu þar koma fram ýmsar
gagnlegar tillögur sem nýtast munu til að
bæta okkar vinnuumhverfi jafnt og
starfsfélaga okkar f öðrum löndum.
För trötl för att umgös?
Jg, nógon góng
41 %
Jo,
ílero gónger
TÍMARIT IIJÚKRUNARFRÆDINGA 4. tbl. 72. árg. 1996