Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.07.2001, Blaðsíða 28

Heitt eins og í Ekvador
Aðgerðin gengur vel og klukkan 10.20 er æðaklemman
sett á. Við Þóra bregðum okkur í kaffi og þegar við komum
aftur finnum við hve heitt er á skurðstofunni. í Ijós kom
smávægileg bilun í kerfinu en verið er að laga hana. „Hér
er orðið heitara en í Ekvador," segir einhver. Sjálf fann ég
einkum fyrir hitanum vegna þess að móða settist stöðugt
á gleraugun mín - aðalástæðan var að vísu sú að ég var
með andlitsgrímuna öfuga! Guðrún og læknarnir fá engan
kaffitíma fyrr en að aðgerð lokinni og þau hafa ekki fengið
neitt að drekka í öllum hitanum. Sjöfn býðst til að sækja
ískalt pepsí og því er tekið með þökkum.
Sjöfn þurrkar svitann af enni Ara svo hann renni ekki
ofan í augu.
Sjöfn hjálpar hér Guðrúnu að fá sér sopa af ísköldu
pepsíi.
Og áður en langt um líður er búið að lagfæra það sem að
loftræstingunni amaði og hitastigið fellur ört. Sjúklingurinn
sem hefur sofið eða a.m.k. blundað á meðan á öllu þessu
stendur spyr nú hvað klukkan sé og er sagt að hún sé
11.25.
Nú er komið að því að mæla blóðflæði æðarinnar en
það er gert með tækjabúnaði sem nefnist „Doppler". Æða-
slátturinn heyrist hátt og greinilega í tækinu og læknarnir
eru ánægðir með flæðið. Og þá er að loka skurðunum. í
stað ytri sauma eru notuð títaníumhefti sem skotið er úr
heftibyssu. Þessi aðferð hefur marga kosti, segir Helgi.
M.a. þarf ekkert dren og skurðurinn grær jafnvel betur en
þegar notaður er saumur.
180
Á meðan læknarnir loka skurðinum nota Þóra og
Guðrún tímann til að stemma af grisjur og tæki. Ein grisja
er ekki komin fram en við nánari aðgæslu sést að hún er
djúpt í skurðinum sem enn er verið að vinna við að loka.
Þóra og Guðrún tvítelja saman allar grisjur og ýmislegt
annað sem notað var í aðgerðinni og ganga þannig úr
skugga um að ekkert hafi orðið eftir.
Ætli mitt próf dugi?
Þóra fer og talar við sjúklinginn og lætur hann vita að nú
sé þetta alveg að verða búið. Hann er hinn rólegasti og
segir að hann haldi að hann hafi bara sofið. „Það er mjög
gott,“ svarar Þóra.
Um klukkan 12.45 hafa þær Guðrún og Þóra lokið
afstemmingu og Þóra lýkur við að færa inn á sjúkraskýrslu
sjúklingsins það sem eftir er. M.a. skráir hún aðgerðarheiti
og númer en slíkt er ekki gert fyrr en í lokin því aðgerð
getur breyst á meðan á henni stendur.
Sjúklingurinn er að verða tilbúinn til að fara á vöknun
og við Þóra þurfum að fara að tygja okkur því báðar erum
við á leið á Fulltrúaþing Félags íslenskra hjúkrunarfræð-
inga. Guðrún, og þau hin, fá loks að setjast niður og
slappa af, þ.e.a.s. þar til næsta aðgerð hefst. En þá mun
Guðrún gegna hlutverki umsjónarhjúkrunarfræðings og
einhver annar taka að sér hlutverk aðgerðarhjúkrunar-
fræðings. Hefði Þóra ekki verið að fara hefði það komið í
hennar hlut en á þennan hátt skipta skurðhjúkrunar-
fræðingarnir alltaf með sér störfum í aðgerðum.
Ekki veit ég hvað það er sem fælir hjúkrunarfræðinga
almennt frá störfum á skurðstofunni. Sjálfri fannst mér
mjög áhugavert að fá að vera þar þennan morgun og
fylgjast með fagfólki vinna saman eins vel smurð vél.
Svona náin teymisvinna virðist gera það að verkum að
léttleiki ríkir á skurðstofunni og ég gat ekki betur séð en að
þetta væri bæði skemmtilegur og hvetjandi vinnustaður.
Svei mér ef ég gæti ekki vel hugsað mér að vinna þarna...
en ætli BA-prófið mitt í íslensku dugi til að ég fái starfið?
Bryndís Kristjánsdóttir.
Timarit hjúkrunarfræðinga • 3. tbl. 77. árg. 2001