Norðurslóð - 16.12.1980, Side 9

Leikferð til Danmerkur
Leikhópurinn í Saumastofunni. Aftari röð: Rúnar, Sigríður, Ingólfur, Kristín, Einar, Dagný og Lárus. f miðju:
Kristján Hjartarson form. Fremri röð: Guðrún Alfreðsdóttir Ieikstjóri, Brynja, Lovísa, Björn og Kristjana.
Leikferð leikfélags Dalvíkur til
Danmerkur er lokið, og allir
þátttakendur komnir heim aftur
heilir á húfi. Er skemmst frá því
að segja að ferðin tókst með
afbrigðum vel og var ævintýri
sem ekki gleymist. Leikið var á
þrem stöðum á Jótlandi, í
Grásten, Árhus og Viborg.
Það var leifélagið í Grásten
„Det Lille Teater" sem bauð
leikfélagi Dalvíkur að koma til
Danmerkur með „Saumastof-
una“ og það skipulagði einnig
sýningarnar á þessum þrem
stöðum. Det Lille Teater er í
leikhring með LeikTélagi Dal-
víkur ásamt einu leikfélagi frá
hverju hinna Norðurlandanna.
Móttakan i Grásten og dvölin
þar, verður áreiðanlega há-
punktur ferðarinnar í hugum
þeirra, sem þátt tóku í leik-
ferðinni. Kvöldiðáheimili Anne
og Arne Ábenhus, þegar við
komum til Grásten, verður
lengi munað. Þarna beið okkar
fyrsta veislan en ekki sú síðasta,
og þarna beið okkar hópur af
fólki, sem við áttum eftir að
kynnast betur næstu daga. Þetta
voru gestgjafar okkar sem áttu
að hýsa okkur næstu þrjár
nætur. Margt afþessufólki voru
kennarar, ein læknishjón og ein
íslensk hjón Soffía og Jóhann
Ólafsson úr Hafnarfirði, en þau
hafa verið búsett í Grásten í 11
ár.
Arne Ábenhus fræddi okkur
um Grásten og leikfélagið þar
og sagði okkur hvernig dagskrá
næstu daga væri áætluð. Þetta
var ljómandi kvöld. Við sem
ekki höfðum fengið neina æf-
ingu ennþá í að tala dönskuna,
brugðum á það ráð að þakka
fyrir okkur með því að syngja
nokkur ísl. lög, m.a. Ríðum
ríðum og rekum yfir sandinn, og
það lag urðum við síðan að
endurtaka aftur og aftur næstu
daga. Já dagarnir í Grásten
voru fljótir að líða, við ferð-
uðumst í heilan dag í boði leik-
félagsins þar, með góðum leið-
sögumönnum í yndislegu veðri
með haustliti á trjám og gróðri.
Arne Ábenhus, sem er heill
sjóður fróðleiks sagði okkur á
sinn skemmtilega hátt frá því
helsta á leiðinni. Fyrst var ekið
niður undir landamæri Dan-
merkur og Þýskalands og rakin
fyrir okkur landamæraátökin
sem þar hafa orðið, og skoðaðir
minnisvarðar um þá atburði.
Síðan ókum við meðfram
landamærunum í vesturátt
brugðum okkur á einum stað
yfir til Þýskalands þar sem heitir
Rosenkrans og fengum stimpl-
uð vegabréfin okkar svona til að
geta gortað af heima seinna
meir.
Næsti áfangastaður var Kiers
gárd, upprunalegur danskur
bóndabær u.þ.b. 300 ára gam-
all. Bænum var haldið við í sinni
upprunalegu mynd, t.d. var
stráþakið endurnýjað nýlega.
Þennan bæ hefur sýslunefnd
Suður Jótlands hugsað sér að
gera að einskonar miðstöð fyrir
listamannasamtök.
Dats, (Dansk amatör teater
samvirke) voru fyrstu samtökin
sem notfærðu sér aðstöðuna
með því að ráða leikritahöf-
und til að búa þar í þrjá mánuði
og semja ásamt áhugamönnum í
grenndinni, leikrit um líf fólks
suður þar. Leikrit þetta var
síðan æft og sýnt í hinni
gríðarstóru hlöðu á Kiers gárd.
Við ákváðum í skyndingu að í
næstu „heimsreisu" skyldum
við sýna þarna, en í þetta sinn
létum við okkur nægja að borða
hádegisverð úr nestiskörfum
sem allir fengu með sér að
heiman um morguninn. Er allir
höfðu skrifað í gestabókina og
tekið myndir á þessum
skemmtilega stað, ókum við enn
til vesturs. Er hingað var komið
fór að verða áberandi ýmis veitu
og stíflumannvirki, en þarna er
landið lægra en sjávarmál og
sífelld hætta á flóðum, sem frá
örófi alda hafa valdið geysilegu
tjóni og mannskaða. Við skoð-
uðum þarna eina stífluna sem
temprar mun flóðs og fjöru. Á
heimleiðinni ókum við m.a.
gegn um bæina Tönder og
Mögeltönder en sá síðarnefndi
gengur gjarnan undir nafninu,
fallegasta sveitaþorp í Evrópu.
Hér hefur aðeins verið stiklað
á stóru um þessa dagsferð, sem
var einkar fróðleg og mun
áreiðanlega lengi lifa í minnum
okkar.
Um kvöldið sáum við frum-
sýningu hjá Det Lille Teater á
„Melodien der blev væk“ eftir
Kjeld Abel. Þess má geta til
gamans að leikstjórinn Povl
Trier Hansen var einn af gest-
gjöfum okkar í Grásten, Ingólf-
ur og Dagný bjuggu hjá honum
og konu hans Asta. Povl Trier
læknir að atvinnu og kennir
einnig vip landbúnaðarskólann
í Grásten.
Aðalmunurinn sem okkur
fannst á starfsemi Det Lille
Teater og Leikfélagi Dalvíkur
var sá, að þau setja upp leiki oft
á ári og fá þá bara einhvern úr
félaginu til að stjórna. Þau æfa
einu sinni í viku allt árið.
Sarfsemi Leikfélags D'alvíkur
miðast eins og allir vita aðallega
við eitt höfuðverkefni á árinu og
það fær starfandi leikara eða
leikstjóra og greiðir honum
laun. Æfingar eru þá 5-6 sinnum
í viku í 6 vikur fyrir frum-
sýningu.
Að öðru leiti virðist okkur
þessi tvö leikfélög hafa yfir sér
mjög svipaðan blæ. Eitt hefur
„Det Lille Teater“ fram yfir
Leikfélag Dalvíkur: Eigið leik-
hús, sem þó er mun minna en
„Ungó“ og ekki eins góð
aðstaða baksviðs og hér. Eigin-
lega má frekar líkja leikhúsi
þeirra við Þinghúsið á Grund
hvað stærð og aðstöðu snertir.
Þetta hús var þeim gefið af
bæjarfélaginu. Það stendur rétt
utan við bæinn. Á sama stað eru
höfuðstöðvar Dats, þar sem
Arne Ábenhus hefur skrifstofu,
en hann er formaður Dats. Þar
er einnig rekin útgáfustarfsemi
og safn með handritum, leik-
skrám, blaðaúrklippum og
fleiru í þágu félagsins. Þarna
vinnur Ánne Ábenhus einnig
ásamt fáeinum öðrum.
Skólinn í Grásten heimsóttur.
Á öðrum degi kl. 10 f.h.
heimsótti hópurinn Barna og
unglingaskólann í Grásten. Þar
tók á móti okkur skólastjórinn
O. Knudsen. Við höfðum hitt
hann kvöldið hjá Arne Áben-
hus. Hann kynnti okkur fyrir
kennurum og nemendum skól-
ans. í skólanum eru 600 nem-
endur til 16 ára aldurs. Það voru
eldri bekkirnir sem við áttum að
hitta. I stórum samkomusal
skólans sýndum við litskygnur
frá íslandi, bæði úr heima-
héraði og öðrum fögrum stöð-
um á landinu. Frá eldgosinu í
Vestmannaeyjum og Heklu, við
sögðum lítillega frá landi og
þjóð og svöruðum líflegum
spurningum kennara og nem-
enda. Að lokum söng Kristján
nokkur lög með gítarundirleik
við mjög góðar undirtektir
áheyrenda.
Á eftir drukkum við kaffi á
kennarastofunni með kennur-
um skólans.
Landbúnaðarskólinn í Grásten.
Anne Ábenhus kom síðla dags
út í leikhúsið þar sem við vorum
að undirbúa leiksýningu okkar,
og tók undirritaðar með sér út í
Landbúnaðarskólann í Grást-
en, henni fannst ófært að bónda-
kona frá íslandi kæmi til
Grásten án þess að fá að sjá
þann ágæta skóla, og þetta var
greinilega ágætur skóli, og
góður búskapur með kýr og
svin, en það merkilegasta í
sambandi við kýrnar fannst
okkur þó, að úr mykjunni er
unnið gas, sem svo er notað til
að hita upp öll húsakynni
skólans.
Saumastofan.
Að kvöldi þessa dags var
Saumastofan sýnd í húsi leik-
félagsins. Leikskráin var á
dönsku og auðveldaði það
áhorfendum að fylgjast með
efninu. Húsfyllir var á sýn-
ingunni, og leiknum vel tekið.
Formaður Det Lille Teater,
Tage Nielsen ávarpaði leikend-
ur að leikslokum, afhenti öllum
bók um Grásten, og bauð
hópnum heim til sín og konu
sinnar Else. Þangað kom einnig
hópur heimamanna bæði allir
þeir sem hýst höfðu okkur,
gestina, félagar úr leikfélaginu
og fleiri. Þarna var mikil veisla
og ákaflega skemmtilegt að
vera. Nú var fólk farið að
þekkjast og málið virtist hreint
ekki vera mikil hindrun. En
þetta kvöld var liðið áður en
varði og dvölinni í Grásten brátt
lokið líka. Næsta mórgun átti að
leggja af stað til Árósa.
Góðir vinir voru kvaddir og
allir voru sammála um að þessir
dagar í Grásten yrðu okkur
ógleymanlegir.
í lest til Árósa.
Frá Grásten var haldið í lest til
Árósa. Þar tók á móti okkur á
járnbrautarstöðinni Henrik
Sommer skólastjóri Unge
Hjems Höjskole. Skólinn er rétt
utan við borgina. Árósar er
næststærsta borg Danmerkur
með 250.000 íbúa. Því miður
gafst okkur ekki tími til þess að
skoða hana. Við keyrðum aðeins
í gegn um hana til og frá
skólanum.
Unge Hjems Höjskole og
Efterskole er stór heimavistar-
skóli vel búinn öllum tækjum og
þægindum. Kona skólastjórans
gekk með okkur um húsakynnin
og þarna fengum við bæði
gistingu og annan beina, voru
móttökur allar hinar bestu.
Þarna lékum við um kvöldið,
samkomusalurinn er stór með
góðu leiksviði. Áhorfendurvoru
nemendur og kennarar skólans.
Eftir sýninguna var okkur boðið
inn í rúmgóða og fallega kenn-
arastofu skólans, báru kennarar
þar fram veitingar, og skóla-
stjórinn fræddi okkur um störf
skólans og sögu. Og þetta kvöld
endaði eins og kvöldin áður,
með íslenskum söng.
Viborg vinabær Dalvíkur.
Síðasti leikstaðurinn var Vi-
borg. í Viborg eru tæplega
30.000 íbúar. í útjaðri bæjarins
er stór menntaskóli og þar
lékum við, en gistum á farfugla-
heimili. Það má kannske segja
að einu vonbrigðin í ferðinni
yrðu í Viborg, þar þurfti hóp-
urinn að leika kl. 11 að morgni í
dagsbirtu. Það var óneitanlega
dálítið óvenjuleg uppákoma.
Þarna var stór íþróttasalur
troðfullur af áhorfendum, og
við reyndum svo sannarlega að
gera okkar besta.
Um kvöldið borðuðum við á
veitingahúsi inn í bænum í boði
bæjarstjórnar Viborgar. Þangað
kom einnig stjórn Norræna
félagsins á staðnum og nokkrir
aðrir. Þarna afhentum við gjöf
frá bæjarstjórn Dalvíkur til
bæjarstjórnar Viborgar, eftir-
prentun að málverki Ásgríms,
Svarfaðardalur.
Flogið til Hafnar.
Tveim síðustu dögum ferðar-
innar var eytt í Kaupmanna-
höfn, og flogið heim þaðan eftir
viku dvöl á danskri grund.
Ekki verður lokið reisubók
þessari öðruvísi en að hópurinn
þakki öllum þeim innlendum og
erlendum sem á einhvern hátt
stuðluðu að því að ferðin varð
veruleiki.
Sérstaklega viljum við þakka
dönskum gestgjöfum okkár í
Grásten, Árhus og Viborg, sem
sáu til þess að ferðin varð jafn
vel heppnuð og raun ber vitni.
Sigríður og Brynja tóku saman.
Auglýsing
um innheimtu þinggjalda á
Akureyri, Dalvík og í Eyja-
fjarðarsýslu.
Síðasti gjalddagi þinggjalda 1980 var hinn 1. des-
ember s.l. Er því hér með skorað á alla gjaldendur
þinggjalda á Akureyri, Dalvík og í Eyjafjarðarsýslu,
er enn hafa ekki gert full skil, að greiða gjöldin nú
þegar til embættisins, svo komist verði hjá óþæg-
indum, kostnaði og frekari dráttarvöxtum, er af
vanskilum leiðir. Dráttarvextir eru nú 4.75% fyrir
hvern vanskilamánuð.
Sömuleiðis eru kaupgreiðendur hér með minntir á
að skila þegar til embættisins sköttum starfs-
manna.
Bæjarfógetinn á Akureyri og Dalvík.
Sýslumaðurinn í Eyjafjarðarsýslu,
3. desember 1980.
NORÐURSLÓÐ - 9