Norðurslóð - 22.04.1986, Blaðsíða 5

„Undrandi renndi ég augum með bókanna röðum“
Formaður bókasafnsstjórnar setur samkomuna.
Sunnudagurinn 6. apríl 1986
var merkisdagur í menningarlífi
Dalvíkurbæjar. Þá var Bóka-
safn bæjarins formlega opnað á
nýja staðnum í kjarllara Ráð-
hússins. Stjórn Bókasafnsins
efndi til dálítillar viðhafnar,
hóaði saman nokkrum hópi
manna, bauð m.a. blaða-
mönnum að vera viðstöddum.
Athöfnin hófst með því að
formaður bókasafnsstjórnar,
Svanfríður Jónasdóttir, flutti
stutt ávarp. Rakti hún m.a.
húsnæðissögu safnsins, en 20 ár
eru nú liðin síðan fyrst kom til
tals, að það fengi samastað í
eigin skrifstofuhúsi sveitar-
félagsins. Þessi draumur er nú
orðinn að veruleika með flutn-
ingi safnsins í Ráðhúsið.
Þá flutti Svanfríður þakkir til
þeirra manna, sem sýnt hafa
safninu áhuga og lagt fram sjálf-
boðavinnu í sambandi við flutn-
inginn og ennfremur til þeirra
stofnana, „menningarsjóða og
fyrirtækja hér í bæ“, sem hafa
látið fjármuni af hendi rakna,
alls um 500.000 krónur, sem
varið hefur verið til búnaðar-
kaupa.
Þásagði bókasafnsformaður:
,,Á engan held égaðséhallað,
þótt ég leyfi mér að taka nafn
Sigurpáls Hallgrímssonar ei-
lítið út úr og þakka honum
sérstaklega. Sigurpáll hefur
unnið þessu safni, auk þess að
færa því stórar peningagjafir, af
þeirri ósérhlífni og örlæti, sem
einkennir svo marga af hans
kynslóð."
Að svo mæltu var Sigurpáli
afhentur fagur blómvöndur sem
tákn þakklætis og virðingar.
Að lokum vitnaði Svanfríður
í orð Stefáns heitins Hallgríms-
sonar, sem hann mælti á stofn-
Að ávarpi Svanfríðar loknu
afhenti bæjarstjórinn á Dalvík,
Stefán Jón Bjarnason, safn-
verðinum, Nönnu Þóru Áskels-
dóttur, lykilinn og þar með
völdin yfir safninu.
Nanna þakkaði fyrir sig og
lýsti því, sem fram ætti að fara.
Einn af viðstöddum gestum
var höfuðskáld Dalvikinga,
Haraldur Zóphóníasson. Hann
hafði ort ljóð í tilefni atburð-
arins, sem hann kallaði Hug-
dettu. Nú las Friðjón Kristins-
son kvæði Haraldar og birtum
við það hér í heilu lagi.
Annað skáld staðarins,
Guðlaugur Arason, var og
viðstaddur, sérstaklega boðinn í
tilefni dagsins. Guðlaugur las
kafla úr skáldsögu sinni, Víkur-
samfélagið, sem sumir telja vera
dalvískast af verkum hans.
Gerðu menn góðan róm að
framlagi þeirra félaga sem setti
að sínu leyti menningarlegan
blæ á samkomuna.
Nanna afhendir Sigurpáli blórnin. Svanfríður horfir á.
fundi Lestrarfélags Dalvíkur
eftir hreppaskiptin 1946: „Það
hefur vakað fyrir okkur, að
þessi fundur gæti orðið nokkurs-
konar útbreiðslufundur fyrir
bókasafnið, gæti orðið til þess
að fleiri og fleiri athuguðu, að
hér eigum við í fórum okkar
fróðleiks- og gleðigjafa, sem
ekki má liggja ónotaður, ekki
Að þessu búnu skoðuðu
gestir safnið undir leiðsögn
Nönnu safnvarðar. Voru menn
á einu máli um að þetta væri
fallegt safn og mikil orðin
umskipti þess frágömlu, þröngu
húsakynnunum í Skíðabraut-
inni. Þarna eru bækurnar þús-
undum saman flokkaðar í skáp-
ana á hávísindalegan hátt, og á
Tíu þúsund bækur
Blaðamaður tók safnvörðinn
tali og fékk nokkrar viðbótar-
upplýsingar. (Innan sviga skal
þess getið, að Nanna er dóttur-
dóttur-dóttir Björns heitins
Björnssonar og Sigríðar Jóns-
dóttur íGöngustaðakoti. Móðir
Nönnu, Vigdís, dóttir Sigrúnar
Björnsdóttur og Björns Guð-
mundssonar frá Bæjum í Stein-
grímsfirði, fæddist í Göngu-
staðakoti 1932.) Aðstoðar-
maður í safni í hluta úr stöðu er
nú Anna Bára Hjaltadóttir.
Nanna upplýsti, að í safninu
væru nú yfir 10.000 titlar, en þar
fyrir utan er mikill efniviður,
sem ekki verður settur fram í
hillur, dagblöð, tímarit og þess
háttar. Raunar vantartilfinnan-
lega geymslupláss fyrir slíka
hluti og ekki auðvelt úr að bæta.
Annars er Nanna ánægð með
aðstöðuna og vonast til að
Dalvíkingar og aðrir noti sér nú
vel þessa menningarmiðstöð í
hjarta bæjarins.
Hér skal þess getið, að útlán
úr safninu 1984voruca. 12.000
bindi, en 1985 aðeins 9.600.
Þennan samdrátt rekur Nanna
ekki síst til þess, að niður var
lögð kjörbúð KEA við Skíða-
baut og þar með sölulúgan, sem
dró marga borgara suður í
Skíðabraut, þar sem upplýstir
gluggar Bókasafnsins blöstu
við. Eftir þetta áttu færri erindi
á þennan stað í útjaðri bæjarins.
Að lokum var Nanna spurð
hvaða rétt aðrir en Dalvíkingar,
t.d. fólk framan úr sveitinni,
hefði til afnota af safninu.
Auðvitað er safnið eign Dal-
víkurbæjar, sagði safnvörður,
en hvað sem því líður hugsum
við okkur ekki að fara að draga
fólk í dilka í þessu sambandi,
heldur veita öllum sömu fyrir-
greiðslu hvaðan sem það er úr
byggðarlaginu.
Friðjón Kristinsson les „hugdettu" Haraldar skálds.
Skáldið Guðlaugur les úr Víkur-
samfélaginu.
Jón bæjarstjóri afhendir bókaverði lyklavöldin.
má vera vanhirtur og ekki
standa í stað. Okkur er vafa-
laust engu minni þörf á því en
verið hefur, að hlynna að því,
sem er til þroska og framfara og
meðal annars má það gerast á
hverjum stað með því að koma
upp góðu bókasafni og hagnýta
það sem best.“
Þessi orð vil ég gera að
mínum við þetta tækifæri, mælti
formaður bókasafnsstjórnar að
lokum.
milli eru setukrókar og borð þar
sem menn geta setið, lesið og
skrifað og stúderað bókmennt-
irnar.
En ofan af vegg horfir „faðir
bókasafnsins“ Þorsteinn heit-
inn Þorkelsson „aumingi“ og
brosir sínu hýrasta brosi sýni-
lega ánægður með ávöxtinn,
sem það fræ hefur borið, sem
hann sáði til með stofngjöf sinni
til Lestrarfélags Svarfdæla á því
herrans ári 1879.
Hugdetta
Gefur sýn Hafa ófáir
vfir glœstan sal: íslendingar
bjart til beggja handa, sér leikið að Ijóðstöfum,
vítt er til veggja, alh frá Agli
vel sem eru til okkar daga
drifnir Ijósum lit. bvrlað Bragafull.
Gefur sýn aðra Um söguþjóðina
gleðiríka, sagt hefur verið
sannkallað augnavndi: utanlands og innan:
stoltar, standandi í fararbroddi
í stvrkum röðum, sem bókamenn
blessaðar bókahiUur. séu Snjálendingar.
Þar eru bœkur Eitt er spakmœli
í þúsunda tali, er aldrei fvrnist:
þvkkar bœði og þunnar, ,,blindur er bóklaus maður“
og að efni til Munu þau orð
við allra hægi um alla framtíð
aldinna jafnt sem ungra. sígild sannindi geyma.
Eigum eljuverk Hljóti heill og þökk
anda og handa hundraðfalda
fjölvitra frœðimanna allir, sem hér unnu.
er fyrr og síðar Vel sé þeim
sýndu og bdru sem vilja góðum
reisn á ritvellinum. málum, leggja lið.
Léku að listfengi Birta og blessun
er í letur fœrðu yfir Bókasafni
handrit af hreinni snilld, haldi saman höndun.
útfvrir landsteina Fvlgi stjórnendum
um lönd og álfur og starfsliði
œttjarðarorðstír báru. fararheil! J'ram á veg. H.Z.
Bókasafn Dalvíkur
NORÐURSIÓÐ - 5