Norðurslóð - 30.09.1986, Blaðsíða 1

Svarfdælsk byggð & bær
10. árgangur_Þriðjudagur 30. september 1986_9. tölublað
„Loftið rignir litum^
Haustannáll
svölum vindum haustsins. í því
sambandi kemur upp í hugann
þessi skáldleg3 vísa úr ljóði
Stefáns G:
Hrynur lauf af hverri grein
haustnœðings í þytum.
Sinn blœ hefur hver og ein
hröpuð sljarna í skógarrein.
Loftið rignir litum.
Á Tungurétt hið röska
lið . . .
Göngur og réttir voru haldnar
um helgina í 22. vikunni eins og
til stóð og löggera ráð fyrir. Og
ekki vantaði mannskap í göngur
hér fremur en fyrri daginn.
Göngur í Skíðadalsbotninum er
það, sem flesta röska sveina, og
jafnvel meyjar, dreymir um.
Fréttamenn gerðu sér ferð á
hendur og heimsóttu Afréttar-
menn í Stekkjarhúsum kl. 10 á
laugardagskvöldið 21. sept.
Margradda söngur heilsaði
gestunum úr 100 metra fjarlægð
og hljómaði annarlega í afdala-
kyrrðinni. Gangnaforinginn,
Árni Steingrímsson, lét vel af
sjálfum göngunum, þótt þoka
væri töluverð um daginn. Eitt-
hvað hefur orðið eftir, ekki er
það að efa, en ætli það skili sér
þá ekki í seinni göngunum. Það
mun a.m.k. vera ásetningur
afréttaryfirvalda, að koma í veg
fyrir páskaheimtur úr Skíða-
dalsbotninum eins og raunin
hefur orðið á oftar en einu sinni
og oftar en tvisvar á undan-
förnum árum.
Réttardagurinn rann upp,
reyndar ekki bjartur og fagur að
þessu sinni, heldur grár og
úrsvalur. Ekki kom það í veg
fyrir að mannfjöldi safnaðist
saman á Tungurétt og er gott til
Séð frá Sandá: F.h. Hnjótafjallið, Heljardalsheiði, Vífilsfjall.
Sumarið er að kveðja hér á norðurslóð, eitt hið besta og fegursta,
sem menn hafa upplifað á seinni tímum. Það er jafndægri á hausti
þegar þetta er ritað, 23. september, og enn er tíðin afbragðsgóð.
Uttekt hefur ekki verið gerð á fóðurbirgðum manna, en ekki er að
efa, að þær eru nægar og sérstaklega munu gæði þeirra vera mikil.
Það kemur betur í ljós, þegar haustfóðurúttekt hefur farið fram og
niðurstöður efnagreininga á heyi liggja fyrir.
Þá má þess geta, að uppskera garðávaxta hefur orðið ágæt,
kartöflugras stóð að mestu grænt fram yfir mánaðarmót ág./sept.
Það er reyndar ekki stór búgrein í Svarfaðardal, en skiptir máli þó
fyrir heimilin í byggð og bæ.
Að lokum skal þess getið sumrinu til lofs að berjaspretta hér í
sveitinni a.m.k. var víða með ágætum og entist langt fram í
september. Munu margir hafa sökkt upp í stóru ausunni í bláberja-
móum og aðalberjalautum og birgt sig upp af fjörefnum til
vetrarins. Já, þvflíkt blessað sumar.
En nú er haustið gengið ígarð sást fyrir nokkrum árum. Ar-
loftið er þrungið rómantík og
þögulli eftirvæntingu. Litadýrð
haustsins er í algleymingi og
tréin standa gul og rauð oggræn
í görðum og skógarlundum.
Margir hafa sjálfsagt tekið
eftir því hvernig víðirunnar eru
að spretta upp hér og þai og
mynda nú heilu skrúðgarðana,
þar sem enginn slíkur gróður
gerðishólminn norðan við brúna
er gott sýnishorn. Hvað veldur?
svarið er einfalt: minnkandi
sauðfjáreign, minni ágangur
búfjár, jafnvel er ástæðan stund-
um að útheysskapureraflagður,
svo víðirinn fær frið að vaxa
upp úr grasinu.
Nú taka hin marglitu laufblöð
senn að falla af trjánum fyrir
Kiistinn Guðlaugsson, sláturhússtjóri.
Leíkfélag
Dalvíkur
Þá er haustið sest að hjá okkur á
Dalvík og með þeim árstíma fer
að lifna yfir þeim mörgu félög-
um sem hér starfa. Leikfélag
Dalvíkur er eitt þeirra og er nú
þegar komið í gang með sitt
starf. Á miðvikudagskvöldið
24. september hófst leiklistar-
námskeið undir leiðsögn Þráins
Karlssonar leikara frá Akureyri.
Það stendur yfir í sex kvöld og
væntum við ísjtórn L.D. þessað
það skili okkur nýjum leik-
kröftum í hópinn, sem því
miður hefur verið að þynnast
undanfarin ár. í framhaldi af
námskeiðinu verður trúlega farið
að ræða um ráðningu á leik-
stjóra, og þá um leið tekin
ákvörðun um hvaða leikrit
verður sýnt í vetur. Það er oft á
tíðum erfið ákvörðun og væri
vel þegið ef Dalvíkingar vildu
gefa stjórn L.D. upp óskir sínar
í þeim efnum.
Það vita líklega einhverjir að
Leikfélag Dalvíkur varð 40 ára í
janúar 1984. Það skemmtilega
skeði núna um gangnahelgina
að Hanna Kristín Hallgríms-
dóttir afhenti félaginu merki í
tilefni af þeim tímamótum. Það
að merkið kemur ekki fyrr er
vegna anna hjá Hönnu, sem
hefur stundað nám í Myndlista
og handíðaskóla íslands, ásamt
því að annast um sína fjölskyldu.
Hún lauk síðan prófi fráskólan-
um vorið 1985. Hanna er
Dalvíkingur, fædd 14. september
1956, og er dóttir Höllu Árna-
dóttur (Staðarhóli) og Hallgríms
Ingólfssonar.
Eins og Hanna segir sjálf er
merkið tvö kringlótt form,
annað táknar gleðina en hitt
sorgina. Hún brýtur upp hið
hefðbundna grímuform, sem
mikið hefur verið notað í
merkjum leikfélaga, en nær
samt fram þessum andstæðum
þ.e. komedía og tragedía.
Leikfélag Dalvíkur þakkar
Hönnu þessa gjöf og óskar
henni alls góðs í framtíðinni og
þær óskir fylgja henni á lista-
brautinni.
Stjórn L.D.
þess að vita, hvaða aðdráttarafl
sauðkindin hefur enn og allt
sem utan um hana er. Fólk
kemur heim úr fjarlægum hér-
uðum til að upplifa gangna- og
réttarstemmninguna haust eftir
haust. Meðan svo er hefur
þjóðin ekki tapað sálu sinni
alveg til fulls.
Alltaf fækkar þó fé, sern til
réttar kemur, ef nokkuð er. Á
hinn bóginn leist féð vel ekki
síður en undanfarin ár og má
fuilyrða að hófleg beit á tak-
markað fjalllendi Svarfdæla
skili sér nú í mun meiri afurðum
fjárbúanna en var um skeið.
Plágan mikla -
riðuveiki
Á Tunguréttinni gat að líta
nokkrar áberandi riðuveikar
kindur. Ekki margar samt, því
á vegum riðunefndar er nú
gengið miklu betur fram en áður
var í að aflífa og grafa veikar
kindur, hvar og hvenær sem til
þeirra fréttist.
Það sem nú þótti hinsvegar
ótíðindum sæta, var að a.m.k. 2
tvævetlur komu nú fram riðu-
veikar af því fé, sem hingað var
keypt inn úr Þistilfirði haustið
1984 og átti að vera í einskonar
,,tilraun“ á vegum Sauðfjár-
veikivarna, þar sem kanna átti,
hvort hugsanlegt væri að halda
aðkeyptu, heilbrigðu fé frá riðu-
veikinni með sérstakri einangr-
un og aðgæslu á annars „sýktum“
bæjum. Þessi tilraun virðist nú
runnin út í sandinn jafnvel fyrr
en þeir svartsýnu bjuggust við.
Slátrun hafin
Þriðjudaginn 23. sept. hófst
slátrun sauðfjár í sláturhúsinu á
Daívík og á að standa jfir í 17
virka daga og enda 15. október.
Beðið hefur verið um slátrun
á 10.418 kindum alls, þ.e. 9.154
dilkum og 1.264 fullorðnum
kindum. Er þetta lítið eitt fleira
en í fyrra. Svæðið er það sama
og áður, Ólafsfjörður, Dalvík,
Svarfaðardalur. Árskógsströnd
og riðubæir í Saurbæjarhreppi.
Þeir eru nú 4 í stað tveggja, því
til viðbótar við Villingadal og
Möðruvelli hefur nú riða verið
staðfest í kindum frá Hólum og
Krónustöðum. Alls verður slátur-
fé af þessum bæjum um 1000
talsins.
Sláturhússtjórinn, Kristinn
Guðlaugsson, sagði fréttamanni
aövel hefði ræst úr um mönnun
hússins, mest fyrir velvilja og
skilning bændafólks í dalnum,
sem hefur hlaupið í skörðin,
sem myndast hafa við það að
Árskógsstrendingar og Ólafs-
firðingar, sem áður unnu við
slátrunina, hafa nú gefið sig að
annarri atvinnu, sem upp hefur
komið heima fyrir. Hátt í 60
manns vinna við slátrunina.
Greinilega eru Árskógsstrend-
ingar mestir sauðbændur á
svæði Dalvíkursláturhúss. Af
sláturskrám að dæma er flestu
fé lofað úr Syðri-Haga 465
kindum. Þá kemur Brimnes á
Árskógsströnd og Bakki í Ólafs-
firði með u.þ.b. 400 kindur í
stað. Til samanburðar eru svo
mestu sauðbændur Svarfdæl-
inga Skeið 280, Háls 220,
Frh. á bls. 6
Jóhannes Haraldsson, vigtarmaður.
♦