Norðurslóð - 28.05.1997, Blaðsíða 6

6 - NORÐURSLÓÐ
Minning
Sigríður Anna Stefánsdóttir
F. 7. desember 1911 á Skúfsstöðum, Hjaltadal
- D. 14. janúar 1997
Anna var elst átta barna, hjónanna
Rannveigar Jónsdóttur og Stefáns
Rögnvaldssonar. Hún lést á dval-
arheimilinu Dalbæ, Dalvík. Árið
1945 giftist Anna Gunnlaugi
Tryggva Kristinssyni, f. 21. októ-
ber 1916, d. 30. desember 1975,
frá Hjalla á Dalvík og bjuggu þau
lengst af í Karlsbraut 24. Einka-
dóttir þeirra er Jóhanna, f. 28. des-
ember 1944. Útför Önnu fór fram
frá Dalvíkurkirkju 24. janúar sl.
Kær mágkona hefur kvatt, sjúk-
dómsstríðinu er lokið. Kynni okk-
ar eru orðin löng, hafa staðið í
meira en hálfa öld. Fundum okkar
bar fyrst saman er ég var barn að
aldri að hún kom inn í fjölskyldu
okkar sem eiginkona elsta bróður
míns, Gunnlaugs. Hún reyndist
mér strax vel og bar aldrei skugga
á okkar kynni.
Minningar streyma fram, allar á
einn veg. Það var þessi mikla um-
hyggjusemi og góðvild í annarra
garð sem einkenndi Önnu. Alltaf
var munað eftir afmælisdögum eða
öðrum tilefnum, nú síðast fyrir
jólin er hún var þrotin að kröftum
og gat ekki skrifað, bað hún um að
við fengjum jólakveðju í útvarpið.
Anna var mjög gestrisin. Hún
var flínk í matartilbúningi og kom
það oft á óvart hvemig hún gat
útbúið veisluborð af litlum efnum.
Þegar samgöngur við Ólafsfjörð
breyttust til hins betra með til-
komu ganga gegnum Ólafsfjarðar-
múlann var það henni mikið
ánægjuefni að fá vini og kunningja
í kaffisopa, bæði frá Ólafsfirði og
Siglufirði, en á Siglufirði hafði
Anna einmitt starfað alllengi.
Þau hjón Gunnlaugur og Anna
voru samhent um að búa sér fallegt
og snyrtilegt heimili. Gunnlaugur
var fyrst á sjónum, en stundaði
seinni árin verkamannavinnu. Hann
var dagfarsprúður maður, léttur í
lund og hugsaði vel um að afla
fyrir heimilið. Anna fór ekki var-
hluta af sorginni. Auk þess að
missa eiginmanninn á sextugasta
aldursári missti hún tvo bræður
sína í sama sjóslysinu 1963 og
nokkrum árum seinna ungan syst-
urson sem fórst af slysförum og
var þeim hjónum afar kær. En
Anna var trúuð kona og æðraðist
ekki. Eftir andlát Gunnlaugs bjó
Gangan langa
Framhald afbls. 3
fara beint eftir hryggnum niður af
Kvarnárdalshnjúknum, og héldum
við okkur Klængshólsdalsmegin,
enda mjög óárennilegt Illagilsdals-
rnegin. Við lentum nú smástund í
þokunni í eina skiptið í ferðinni,
og fórum líklega heldur neðarlega
um leiðinlega urð. Þessi óþarfa
lækkun hafði þó þann kost að við
komumst í fyrsta sinn í vatn í ferð-
inni og fylltum við flátin okkar.
Þegar við vorum í miðju skarðinu
og komnir upp úr þokunni gátum
við gengið eftir þessum gulleita og
breiða hrygg og vandalaust var að
komast upp á Dýjafjallshnjúkinn.
Við hvfldum okkur nú á vestur-
hún áfram með dóttur sinni og nú
tók hún bræður sína í fæði til að
afla sér tekna. Mikla umhyggju
sýndi Anna öldruðum foreldrum
sínum og taldi ekki eftir sér að
hlúa að þeim.
Anna gekk í Kvennadeild Slysa-
varnafélagsins á Dalvík og starfaði
þar ötullega. Anna flutti ung með
foreldrum sínum í Skeggstaði í
Svarfaðardal, en þaðan var faðir
hennar ættaður. Síðan lá leiðin til
Dalvíkur þar sem hún bjó alla tíð
síðan. Hún fór snemma að heiman
að vinna fyrir sér. Hún var komin í
vinnumennsku innan við fermingu
á Hrafnsstöðum í sömu sveit.
Önnu verður sárt saknað er við
fjölskylda mín komum norður
næst en það var orðinn fastur liður
að gista hjá þeim hjónum frá fyrstu
tíð.
Á kveðjustund er okkur öllum
efst í huga þakklæti fyrir allar góð-
ar stundir. Eg vil einnig þakka
henni hlýhug og góðvild við aldr-
aða móður mína sem var orðin
ekkja þegar þær kynntust.
Eg bið Önnu guðs blessunar í
nýjum heimkynnum og bið Guð að
styrkja Jóhönnu á komandi tímum.
Elín S. Kristinsdóttir
brún hans, en þar er lítið vörðu-
brot. Þetta hlaut að vera hápunktur
göngunnar löngu, því nú vorum
við staddir á hæsta fjallinu, og
aldrei síðar á þessari göngu mund-
um við komast upp í 1456 metra
hæð. Framundan var næsti tindur,
Kirkjufjallið handan Ytri-Tungu-
dalsins, og sýndist mér óárennilegt
uppá það. Við gutum augum þang-
að og mátum það eflaust báðir í
huganum hvort við ættum að
ráðast í þá þraut að fara þangað, en
bæði var það að við vorum orðnir
slæptir og dagur var að kveldi
kominn, svo við komum okkur
saman um að hætta hér að sinni og
stefna til byggða. Hin opinbera
skýring var þó sú að þokan úr
Klængshólsdalnum teygði sig
stundum upp í skarðið og við vild-
um ekki lenda í henni. Við hringd-
Bréf frá Ástralíu
Framhald afbls. 5
rútunni því það er óbærilega heitt
hérna. Þótt hitastigið sé ekki nema
36°C í skugganum, þá er rakinn
svo mikill að það virðist hærra. Að
vísu segir fólkið hér að þetta sé
þurrt og þægilegt miðað við hvern-
ig það er á regntímabilinu. Já verði
þeim þá bara að góðu. Héma eru
öll skordýr risastór miðað við það
sem eg vandist í Melbourne en það
er allt í lagi meðan þau setjast ann-
ars staðar en á mig. Um tveggja
tommu langar engisprettur og
drekaflugur (rauðar, líkjast litlum
leikfangaþyrlum) stórglæsileg
fiðrildi, eðlur og fullt af páfagauk-
um og þannig má lengi telja. Fólk
ræktar Mangó og kókoshnetur í
garðinum hjá sér, Vá! Þetta hljóm-
ar svo vel. O, ætli maður venjist
ekki hitanum. En eg verð nú bara
tvo daga hér til að byrja með, því
fyrsta verkefnið mitt er tvær vikur
á nautgripastöð um 700 km til
baka inn í eyðimörkina og svo 250
km til vinstri. Og eg sem hélt eg
væri búin með allt rútubrölt í bili,
en nei, þetta er Ástralía, landið þar
sem vegalengdir eru teknar í nefið.
Nú ástæðan fyrir því að þetta eru
kallaðar nautastöðvar „Cattle stat-
ions“ en ekki bóndabæir er aðal-
lega sú að þetta eru svæði sem
myndu ná yfir hálft Island ef ekki
meira, með þúsundum gripa.
Já eg hlakka til að prófa þetta.
Eitthvað sem „venjulegir" ferða-
menn fá ekki að gera. Eg fer svo af
stað heim 21. maí og eyði nokkr-
um dögum fyrst í Indonesíu á eyj-
unni Balí og svo í London.
Með kœrri kveðju
Edda Björk Ármannsdóttir
í Darwin 26. aprfl 1997
um því í Möðruvelli og báðum um
að verða sóttir í Dagverðartungu.
Tókum við stefnuna niður af Dýja-
fjallshnjúknum norðanverðum,
nánast á mörkum Illagilsdals og
Ytri-Tungudals og var niðurgang-
an auðveld. Þegar við vorum
komnir niðurfyrir jökulfönnina
sem alltaf er í norðurhlíð hnjúksins
sveigðum við austur snæviþakta
skál og niður í Ytri-Tungudalinn.
Við gengum svo sem leið lá út
þennan fagra dal, þar sem áin lið-
aðist um mosagróna bakkana og
stefndum á Dagverðartungu. Páll
bóndi er nú fluttur í bæinn, en af-
komendur hans reka þarna enn bú-
skap. Þar var kona mín mætt og ók
okkur þreyttum en ánægðum heim,
enda klukkan að verða átta að
kvöldi. - Öðrum áfanga göngunn-
ar löngu var að ljúka, við höfðum
gengið frá Kistufjalli að Dýja-
fjallshnjúk (sjá kort í síðasta
blaði). Ný ævintýri bíða okkar á
næsta sumri.
Það sem ég óttast mest er að nú
eru uppi áform um sameiningu
sveitarfélaga þannig að vera kann
að næsta sumar verði engin
hreppamörk að ganga eftir, en við
fylgjum þá bara vatnaskilunum.
Munið að
greiða
áskriftar-
gjaldið með
gíróseðlin-
um sem
fylgdi síð-
asta blaði!
Bændur
athugið!
Nú í sumar verðum við með tvær
gerðir af rúllubaggaplasti í boði, þ.e.
BONAR plast (sem við vorum með í
fyrra) og TENO plast sem þekkt er
af gæðum til margra ára
Verð án VSK:
BONAR plast 50 sm = 3.670 kr.
BONAR plast 75 sm = 4.600 kr.
TENO plast 50 sm = 3.700 kr.
TENO plast 75 sm = 4.600 kr.
Vinsamlegast leggið inn pantanir
sem fyrst í síma 466 1122 eða látið
sjá ykkur.
Bílaverkstæði Dalvíkur
‘Jramt^ötfum samdœgurs
‘Jiímafytgir fiverri framífífun
ILEX-myndir
Sparisjóður Svarfdæla
Dalvík, Hrísey, Árskógi
sendir viðskiptavinum kveðjur guðs og sínar og óskir
um hlýtt og sólríkt sumar. En hvort sem sólskins-
dagarnir verða fleiri eða færri mun sparisjóðurinn
standa stöðugur á sinni þríeinu rót og taka á móti
hverjum sem að garði ber með sólskinsbros á vör.
Sparisjóður Svarfdæla
Dalvík Hrísey Árskógi
s. 466 1600 s. 466 1880 s. 466 1785